BAŞKENT GÜNLÜĞÜ / NECDET SİVASLI

e.mail: necdetes@mynet.com

DAHA NE OLMASI

GEREKİYOR?..



Lice’de iki kişinin ölümü ile birlikte Güneydoğu başta olmak üzere,

birçok ilde PKK ve yandaşları adeta ayaklandı. Hakkâri’de yüzleri

maskeli grup Jandarma karakoluna saldırdı. Nizamiye kapısındaki

tabelaları yere indirdiler. Diyarbakır’da polis ve askerlere

saldırılar oldu. PKK’lı teröristler 2.Hava Komutanlığı’nın

bahçesindeki duvarı aşıp, bahçe içindeki Türk Bayrağını indirdi.

Yolları trafiğe kapattılar. İstanbul Bağçılar’da meydana gelen

olayları polis zorlukla önleyebildi.



Bingöl Kığı HES Barajı için taş çıkartılan ocağa giren 40 kişilik

bölücü örgüt militanları 6 kamyon ve 4 iş makinesini yaktı.

Diyarbakır-Bingöl yolunu yeniden tr5afiğe kapattılar. Yaptıkları

saldırıda da bir astsubayı yaraladılar. Güneydoğu’da yeniden birçok

yolda kimlik kontrolü yapan PKK ve yandaşları “Özgür Kürdistan

kuruluncaya kadar mücadeleye devam edeceğiz” sloganları attılar.



PKK’nın sivil yapılanması KCK tarafından yayınlanan açıklamada açıkça

ayaklanma istenildi ve “Kürt gençlerini, Kürt kadınlarını saflarımıza

katılmaya, isyanı Türkiye’nin her yerinde yükseltmeye çağırıyoruz”

denildi. Açıkça savaş ilan edildi. PKK’ya yakın internet sitelerinde

de direnişin her yerde artması gerektiği çağrıları yapılıyor.



Güneydoğu’da bazı noktalarda ortaya çıkan PKK’nın gençlik yapılanması,

yine terör estiriyor. Uzun namlulu silahlar kullanılıyor. Oturup bütün

bu olup bitenleri seyretmemiz mi gerekecek? Bütün bu saldırılara karşı

hiçbir şey yapmayacak mıyız? Bu konuya köklü çözüm bulunamazsa öyle

görünüyor ki, halklar birbirine girecek, ortalık iyice karışacak.

Bundan da hiç kuşkusuz provokatörler, iç ve dış düşmanlar istifade

edecektir. Bundan da endişe ettiğimizin altını çizmek istiyoruz.



Bütün bunlar yetmiyormuş gibi Kandil’den de tehdit dolu açıklamalar

geliyor. PKK’nın Meclis’teki siyasi uzantıları da boş durmuyor. Terör

örgütüne destek veren açıklamalarla Hükümeti suçluyorlar. Başbakan’ın

bekledikleri adımları atmadığını, Cumhurbaşkanlığı seçimine kadar

oyalama taktiği içine girdiğini söylüyorlar.



PKK’nın siyasi uzantıları “Bugüne kadar verilen sözler tutulmadı”

diyor. Nedir bu verilen sözler? Başbakan ve ilgililer “Bizim terör

örgütüne verdiğimiz bir söz yoktur” diyor. Bakıyoruz, ortada çok

çelişkili açıklamalar var. Ne oluyor, ne bitiyor bunu kimse bilemiyor.

Kandil ise “ Gerekirse yine isteklerimizi silah zoru ile almayı

biliriz, buna hazırlıklıyız” tehditleri savuruyor. Daha ne olması

gerekiyor, daha ne bekleniyor? Bu ortamda gerçek barış sağlanabilir

mi?



“Barış süreci zarar görmesin” anlayışı ile Güneydoğu’ya bakış, sadece

bugüne kadar verilen tavizlerin terör örgütüne yaradığını gösteriyor.

Örgüt, adeta meydanlarda at koşturuyor. Bölücülüğün alasını

yapıyorlar, suç sayılan her şeyi alenen sergiliyorlar. Taşıdıkları

flama ve posterler, attıkları sloganlar yenilir yutulur gibi değil.

Büyük kentlerde de ortaya çıkarak çatışma ortamı yaratılıyor.

Tehlikeli bir süreç yaşıyoruz.



Tamam, terör sona ersin, şehitler gelmesin, analar ağlamasın ama PKK

bitmedi ki, silah bırakıp, söylendiği gibi sınır dışına taşınmadı ki.

Tam aksine daha da güçlendi, eğitimli, silahlı gençlerle takviye

edildi. Cezaevlerinde KCK tutuklusu kalmadı. Şimdi serbest kalan

KCK’lılar daha bilinçli ve örgütlü olarak çalışmalarını sürdürüyor.

Çocukları kaçırılıp, örgüte götürülen analar kan ağlıyor. Karşımızda

beklenen barış ortamından eser yok. Meydanlara inenlerin “Barışa

hayır, savaş” çığlıkları da mı bir şey ifade etmiyor? Kendi ülkemizde

ve topraklarımızda adeta kendimizi savunur hale geldik. Bütün bu olup

bitenler karşısında muhalefet yine adeta kayıplarda. Bizi yönetenlerin

bu olup bitenler karşısında hiç mi söyleyecek sözleri olmayacak?

“Çözüm süreci” ile başlayan dönem içinde bölücü örgüte bu kadar taviz

verilmemiş olsa, bu yaşananlar meydana gelebilir miydi?



Yetkililer, “çözüm süreci” ile birlikte PKK’nın silah bırakacağını,

sınır dışına çekileceğini söylemişlerdi, tam tersini yaşıyoruz. PKK

silah bırakmadı, sınır dışına çekilmedi. Kadrolarını daha da

güçlendirdi. “Hedefimiz dağdakileri indirmek” diyenler, daha çok

çocuğun dağlara çıkarıldığını görmüyorlar mı? Vaad edilen, beklenen

huzur ortamının var olduğunu söyleyebilir miyiz?

e.mail: necdetbuluz@gmail.com

necdetes@mynet.com