Osmanlı’nın son devrinde, ülke içeriden ve dışarıdan kuşatılmışken, ruhunu batıya kiralayan ve kimliksiz bir çizgide eserler sunan aydınlara duyulan tepkinin sonucu, milli edebiyat akımı doğmuştur.

1.Dünya savaşı sonrası işgal altındaki Türk Yurdunun kurtuluş mucizesinde, milli edebiyatçıların yalın kılıç yazılarının etkisi büyüktür.



Bu yalın kılıç yazıların etkisinde büyüyen, bir büyük çınardır Hüseyin Nihal ATSIZ….



“Türklük için, yekpare tarih, yekpare vatan, yekpare millet, yekpare devlet, yekpare kültür ve medeniyet fikrini” ortaya koyan Atsız; tarihi araştırma, makalele, şiir, roman ve hikayeleri ile “TURAN” ülküsüne yürümüştür.

“Bayrak ki bütün kaybedilen yurtları toplar” diyerek, nesline öncü, davasına bayrak olmuştur.



Bütün yazılarında, şiirlerinde ve konuşmalarında Büyük Türk Milletine duyduğu sevgiyi anlatmış ve milleti sevmeyi salık vermiştir.

Dünya Türklüğünün Anadolu’dan ibaret olmadığı üzerinde durmuş, Türkistan sahasının da öz be öz Türk Yurdu olduğunu anlatmaya çalışmış, tarihin en şerefli kahramanlarını, suskun durdukları mazi sayfalarından çıkartıp, ruhumuza seslenmelerini sağlamıştır.

Hüseyin Nihal ATSIZ, Türk’e unutturulmak istenen büyük bir davayı ortaya koymuştur. Türk kahramanlığını genç nesillere tanıtırken, gençliğe geleceği kuracak ruh yüksekliğini aşılamayı hedeflemiştir.



Türk Yurdunda Türk Milliyetçiliğinin bedeli olarak;



1933 yılında üniversiteden atılarak, asistanlığına son verilmiş,



Asistanlık sonrası edebiyat öğretmenliği yapmaya başlamış, aynı yıl yazılarından dolayı ORHUN dergisi kapatılmış, Atsız da bakanlık emrine alınmıştır.



Deniz Gedikli Hazırlama Okulu'na Türkçe öğretmeni olarak tayin olmuş, 1938’de ihraç edilmiştir.



1944 yılına kadar çeşitli özel okullarda edebiyat öğretmenliği yapmıştır.



1944 yılında, "Bizim için Türkçülük bir kan meselesi olduğu kadar ve lâakal o kadar bir vicdan ve kültür meselesidir" diyen devrin Başbakanı Şükrü Saraçoğlu'na Orhun dergisinde açık mektup yazmıştır. Mektupta kendisine hakaret edildiği gerekçesi ile Sabahattin Ali, H.Nihal ATSIZ’ı mahkemeye vermiş, Türkçülük-Turancılık davasının 2.celsesinin yapılacağı 3 Mayıs 1944 günü, binlerce Türkçü-Üniversite öğrencisi Nihal Atsız’ın Ankara’da kaldığı otelin önünde toplanmış ve Türk Milliyetçiliğine bağlılıklarını haykırmışlardır.

O güne kadar Anadolu’nun sesine kulak tıkayanlar, Milli değerlerden uzak yaşayanlar bu kalabalığın haykırışları karşısında irkilmişler ve Türkçü-Turancı düşünceyi vatana ihanet gibi gösterip ülkede Turancı avına çıkmışlardır.

Bu olayın öncüsü olan Atsız, 2,5 m. yüksekliğinde, 40cm eninde, 50cm genişliğindeki tabutluklarda akreplerle kalmaya zorlanmış, başının üstünde 1500 watt ampul ışığında sorgulanmıştır.

Bu davadan aldığı ceza ertelenmiş daha sonra da temyiz edilmiştir.



Tabutluklar sonrası 1949'da Süleymaniye Kütüphânesi'ne "uzman" olarak atanmış,



1950 de yeniden öğretmenliğe dönerek Haydarpaşa Lisesi Edebiyat Öğretmenliği'ne başlamış,



1952 den emekli olduğu 1969 yılına kadar Süleymaniye Kütüphânesi'nde çalışmıştır.



1964 yılından uçmağa vardığı güne kadar “Ötüken” dergisini çıkarmıştır.



Ötüken’de yazdığı "Konuşmalar, 1" (Sayı 40), "Konuşmalar, II" (Sayı 41), "Konuşmalar, III" (Sayı 43), "Bağımsız Kürt Devleti Propagandası" (Sayı 43), "Doğu mitinglerinde perde arkası" (Sayı 47) ve "Satılmışlar-Moskof uşakları" (Sayı 48) adlarıyla yayınladığı seri makalelerinde, Marksistlerin Doğu bölgelerinde gizli çalışmalarda bulunduklarını iddia etmiştir.

Bu yazılardan dolayı 6 yıl süren uzun mahkemeler sonucu, 1973 yılında tutuklanarak 1,5yıl hapis cezası almıştır. Atsız, hapse girince, üniversite hocaları ve öğrencilerinden oluşan bir grup Cumhurbaşkanı'na başvurup Atsız'ın affını istemiştir. Atsız, “suç işlemediğini” belirterek bizzat af talep etmediği halde, Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk, kendi yetkisini kullanarak Atsız'ın cezasını affetmiştir. 22 Ocak 1974'te Bayrampaşa Cezaevi'nden tahliye edilen Atsız, 1,5 yıllık cezasının 2,5 ay kadarını cezaevinde geçirmiştir.



Ömrünün son demine kadar, mensubu olmaktan şeref duyduğu Büyük Türk Milletine, tarihini ve kültürünü anlatmak, esir Türk Yurtlarına hürriyet kazandırmak, Türk Devletinin beka sorununa çare aramak için onlarca kitap, yüzlerce makale yazmış, tarihin akışına müdahale etmiştir. Bu hizmetinin karşılığı olarak, tutuklanmış, tabutluklarda sorgulanmış, zindanlara atılmış, sürgünlere gönderilmiştir.



11 Aralık 1975’te uçmağa varan Atsız’ın, Türk yurdunda Türk milliyetçisi olarak ödediği bedeldir bu…



13 Aralık 1975 tarihinde Kurban Bayramı'nın ilk günü Kadıköy Osmanağa Câmii'nde Kılınan ikindi namazını müteakip Karacaahmet Mezarlığı'na defnedilmiştir. Ruhu şad, mekanı uçmağ olsun.



Tanrı Türk’e Yar Olsun!