Adım neden önemli olsun ki..Kaderlerimiz bir olduktan sonra..Ben Pakistanlı Ömer,Gazzeli Fatıma,Irak’ta 10 yaşında El Haşimi ya da Afgan dağlarında ayağı çıplak Ahmediyim.Ben savaşların çocuğuyum silahların efendileri.Ben siyah Afrika da susuz ve aç bıraktığınız kara derili bir kabile çocuğuyum.Sıcaklığım var olmama denk.Sizlerin uzun konuşmalarında bahsettiği,kameraların önünde yardımlar yolladığı o masum çocuk benim.Sizler dünyanın lordları bir yandan silah üretirken öte yandan bana ilaç,su ve yemek yollamaya çalışıyorsunuz.Benim topraklarımı sizin bu silahlarınız bu hale getirmedi mi?







Sizler yaşıtım olan kıta Avrupa’sının ya da Amerika’nın mutlu çocukları. Akşam büyüklerinize sorun bugün patlamada ölen kardeşimin hesabını. Sizler sıcak evlerinizde yemeklerinizi yerken ben soğuk çadırlarımda gecenin korkusunda aç bir karınla uyumaya çalışıyorum. Benim hiç akülü arabalarım olmadı oynayacak. Sadece boş silah kovanlarından kaleler yaptım kendime.



Ve tok dünyanın mutlu insanları. Bir gün tasarruf etseniz, çöpe atmasanız yiyeceklerinizi. Tüm Dünya’daki açlara 364 gün yetecek kadar gıda ortaya çıkıyor. Ama siz şaşalı yaşamlarını da plazma televizyonlarınızda benim ölen bedenimi izleyip sadece yardım kuruluşlarının hesap numaralarını not alıyorsunuz. Mutlu Batı sana sesleniyorum. Tüm gülücüklerinin altında benim gözyaşlarım yok mu? Ben sadece mistik bir doğuyum sana. Hâlbuki medeniyet ve yaşamın kaynağı benim. Işık doğudan yükselmedi mi? İnanılan tüm peygamberler benim topraklarımdan çıkmadı mı_?



Şimdi Ramazan Bayramındayız. Şiddet ve savaş benim coğrafyamda. Gazze korkuyla uyanıyor hala. Hala Bağdat’ta Tazehurmatu da patlamalar var. Pakistan’da insanları vuruyorlar. Kabil de huzurlu değil bayramlar. Kafkasya da bugün 2 bomba patladı. Karabağ da bayrama sevinemedi Azeri analar. Hani Ramazanlar da barış ve huzur olacaktı.



Ben sizin çocuklarınızla yaşıtım. Adım, rengim, dinim farklı belki ama savaşları ben icat etmedim. Sırf siz şampanya ve havyarın en pahalısını yiyin diye ben ölüyorum.11 Eylül den sonra nasılda dünyayı terör sardı. Tüm bu acıları sizler yaratmadınız mı MUTLU BATI. O patlayan bombaları siz satmadınız mı teröristlere.Siz eğitmediniz mi intiharcıları.İşte sizin dünyanız bu.



Ben bu Ramazan Bayramında da inandığım sevgiliye dua ediyorum. Âlemlere rahmet olan peygamberim aşkına. Tüm çocuklar ölmesin diye. Hepsinin evi, oyuncağı, sıcak yemeği olsun diye. Sonra tüm çocuklar el ele verip tüm kötüleri yenelim diye. Dua ediyorum da geceyi yaran silah sesleri dualarıma da saldırıyor. Ve ben dünya senin için korkuyorum.







GÜNGÖR YAVUZASLAN