Türkiye’de tek parti diktatörlüğü, 27 Mayıs 1960’la başlayan darbeler ve bürokratik vesayet dönemleri nedeniyle 20.yüzyıla yayılan insan hakları ihlallerine tanıklık edilmiştir. Bilhassa yakın dönemdeki 12 Eylül 1980 ve 28 Şubat 1997 darbeleri ile 1990’lardaki düşük yoğunluklu çatışma dönemi yoğun insan hakları ihlallerine yol açmıştır.



Yoğun ve sistematik insan hakları ihlallerini ciddi siyasi ve iktisadi krizler takip etmiş ve Türkiye, 1999’da Ecevit’in Başbakanlığındaki koalisyon hükümeti döneminde AB istikametinde reformlarla çağdaş dünyadan dışlanmayı önlemeye çalışmıştır. Bu reformlar, 3 Kasım 2002 genel seçimleriyle tek başına iktidara gelen AK Parti tarafından bürokratik vesayet rejiminden kurtulmak ve demokratik hukuk devletini inşa etmek amacıyla güçlü bir ivmeyle devam ettirilmiştir. Bu dönemindeki en büyük değişim de insan hakları bahsinde yaşanmış ve artık Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da “olağanlaşmış olağanüstü hal rejimine” son verilmiştir.



Türkiye İnsan Hakları hareketinin yakından tanıdığı Selvet Çetin’in hazırladığı,



“10 Yıllık Reform Döneminde İnsan Hakları: Gelişmeler ve Beklentiler” adlı analizini



bu linkten okuyabilirsiniz.



http://www.sde.org.tr/Files/Others/84affc65be5cc6a3.pdf