Kişisel gelişim kitaplarının çoğunda okuyucular yüksek hedeflere yönlendirilmekte, ulaşılması güç hayaller kurmaları yönünde cesaretlendirilmektedir. Oysa bu durum yaşadığımız dünyanın gerçeklerine uymamaktadır. Örneğin; nüfusu 300 milyon olan bir ülkede kaç kişi cumhurbaşkanı, başbakan yada bakan olabilir? Kaç tane dolar milyoneri var; kaç bilim adamı Nobel Ödülü alabiliyor?

İnsanlara ulaşamayacakları yüksek hedefler göstermek – kaba tabiriyle dolduruşa getirmek – onlara yapılabilecek en büyük kötülük, gelecekte etkisini gösterecek en büyük yıkım ve travma sebebi. Bence onları hayal kırıklığına sürüklemek sürükleyenler açısından da vicdani azap kaynağı, tabi eğer vicdan sahibiyseler.

Oysa yapılması gereken şey insanların hayatın gerçekleriyle uyumlu yaşamalarını sağlamak, onlara ulaşılabilir makul ve mantıklı hedefler sunmaktır. Bu hedeflere ulaşmada karşılaşabilecekleri zorluklarla mücadele gücü kazandırılmalı, başarısızlık haline hazırlıklı olmaları sağlanmalıdır.

Bu tür kitapları yazan ve oldukça yüksek ücretler alarak seminerler veren profesyonellere önerim, yaptıkları işin vicdani sorumluluğunu duymaları ve eğitim programlarını bu sorumluluk doğrultusunda yeniden gözden geçirmeleridir. Aksi takdirde, inanılırlıklarını zedeleyecekler ve kendi bindikleri dalı kesmiş olacaklardır.

Eğer gerçekten yararlı olmak istiyorsanız insanlara kademeli hayaller kurdurun. İlkokul mezunu işçinin önüne milletvekili yada dolar milyoneri hedefini koymayın. Önce ustabaşı olsun, sonra bir kademe üste geçsin, böyle böyle gitmesi hem kendisi hem de içinde yaşadığı toplum açısından en yararlı konuma kadar yükselsin. Meşhur bir sözde ifade edildiği gibi “Ne olurlarsa olsunlar, ama en iyisi olmak için çabalasınlar.”