— Bataklığa saplanan insanlar, battıkça kendilerini bulutların üzerinde gibi hür ve daha özgür hissederler.



— Parti ve İdare binalarını ziyaret edip, petrol istasyonlarında bedava ‘kulis’ ofisi tutarlar. Başkalarının araçlarıyla ve yakıtıyla ziyaret (!) turları atarlar.



— ‘Sıfırı tüketmeme’ konusunda edindiği tecrübelerini, istemeyenlere bile, zoraki olarak aktarırlar ve hâlâ ‘sıfırı tüketmediklerini’ göstermeye çalışırlar.



— Geçmişte hiç itibar etmediği, ‘hiç bir talebini yerine getirmediği’ bazı insanlar hakkında, vefatları sonrası timsah gözyaşları döküp, konferanslar verirler.



— ‘Varlıklarını’ unutturmamak için sık sık STK- Sivil Toplum Kuruluşları’nı ziyaret ederler. Ziyarete gittikleri her yerde ve mekânda sahte ‘tebessümler’ dağıtırlar.



— Geçmişte güzel hizmetleri olup, vefat etmiş insanlar üzerinden ‘ölü ticareti’ yaparak rant sağlamaya ve potansiyel politik geleceğe yatırım yapmaya çalışırlar.



— Hayatları boyunca başkalarının sırtından ‘beleş’ geçinirler, ama etraflarına öyle hava pompalarla ki gören de çok kendilerini çok cömert ve eli açık birileri zannederler.



— Bir gün KOMEK, bir gün SOMEK, başka gün RAMEK, bir başka gün KOP sonra da RAP veya bir başka gün SAP İdaresi’ni ziyaret ederler, yaşadıkları engin başarısızlık tecrübelerini onlara da aktarırlar.



— Üzerine düşsün veya düşmesin, kendisiyle ilgili olsun veya olmasın, haber aldığı her türlü eyleme sızarak, muhakkak ‘her yemeğe maydanoz olma fonksiyonu’ rolünü üstlerinler ve durumdan her hâl ü kârda bir vazife çıkarırlar.



— Masanın bir tarafında iken doğruları söylerler ve doğru davranırlar. Velâkin diğer tarafa geçince ne olduğu bir türlü anlaşılamayan ‘elektro manyetik’ bir alana kapılarak feleklerini şaşırırlar, felaketlerini hazırlarlar.



— Daha ‘ölmediklerini, dimdik ayakta olduklarını” göstermek için zaman zaman sahnede ‘dublör rolü’ bile üstlenebilirler, başkalarının yerine, onlar adına, gösteri yapabilirler. Böylece toplumun yanıltıldığını ve kendilerinin de hâlâ ‘aktör’ sanıldığını zannederler.



— ‘İtibar kaybetmediği’ (!) havasını empoze etmek için hâlen ‘itibarlı’ bazı önemli kişilerin arkasında dolaşır ve onları kullanarak ‘etkinlikler’ düzenleyip, bu etkinlikler vesilesiyle bir kısım dostlarını daha kırar ve ‘ben daha yıkılmadım, ayaktayım!’ mesajı verirler.



— ‘Henüz sıfırı tüketmediğini’ göstermek amacıyla, sık sık ziyaret ettiği yerel ajanslarda ve kuruluşlarda, oranın çalışanlarına, sanki oranın çalışanları yaptıkları işin önemini bilmiyorlarmış gibi, yürüttükleri ‘projelerinin önemlerini’ vurgular ve ‘paydaşlarının el ele vererek kalkınmak için imkânları iyi değerlendirmesi gerektiğini’ ifade ederler.



— Bir topluluk olarak resim çektirmek gerektiğinde, herkesi nizamî bir şekilde sıraya dizip, resmin düzgün çıkmasını sağlar ama kendisi hep en arkada kalıp, çömelerek resimde yer almaz. Ne olur ne olmaz, tedbirli olmak ve sahnede görünmemek lâzım… Geleceğini şimdiden bilinmesi mümkün değil ki?



— Belirli öğrenci yurtları ve derneklerini ziyaret edip onlara akıl (!) verirler. Hayatta, kendileri gibi ‘nadir’ insanların yaşadıkları ‘müstesnâ olumsuzluk tecrübeleri’ni aktarırlar ve ‘sakın ha, benim gibi olmayın!’ mesajı verirler. Ayrıca onlar içinden ‘potansiyel olarak kullanılabilecekleri’ de not etmekten geri kalmazlar. Ne olur ne olmaz, belki de ileride kullanılacak ve üzerine binilecek birileri bulunur.



Hülâsayı vel kelâm:

Çok kötüdür ‘şaşkın ördek psikolojisi’…

Öyledir de…

Bu psikolojiye sahip olanlar,

Bunun kötülüğünün farkında olmazlar…

Tıpkı,

Balıkların içinde oldukları suyun farkında olmadıkları gibi…

Tıpkı,

İnsanların teneffüs ettikleri hava kirlenmedikçe fark etmedikleri gibi…

Tıpkı,

Elektrik kesilmedikçe elektriğin varlığından haberdar olunmadığı gibi…

İşte böyle bir şey,

‘Sıfırı tüketen adamlar’ın

Sahip oldukları

Şaşkın ördek psikolojisi…