Hep aynı gemiler kalkıyor sessiz,

Bir o kadar içli dua ardından

Farklı zamanlarda sonsuz mekâna,

Kazası olmayan fani yurdundan.



Ateş dudaklarda buruk bir hüzün

Çıktığı seferde gece gündüzün

Rahmanın aşkına söken şafakta,

Anlamı yok artık baharın yazın.



Son kez veda edip cana cihanda,

Mana iklimine gittiği anda

Çile dergâhının bezgin yolcusu

An-ı dinlendirir topraklı tende.



Diner serde hicran, dilde mersiye

Ömrümüzde firkat kimden hediye?

Arda kalanların en son sapağı

Musalladan geçer yâr diye diye…



Mustafa AYVALI

Aralık–2008

Amasya