BAŞKENT GÜNLÜĞÜ / NECDET SİVASLI



e.mail: necdetes@mynet.com



HÜKÜMETE KARŞI SESLER



YÜKSELİYOR…





Bulundular da ne oldu? Başbakan ortaya çıkıp, yanlışlarını söyleyenleri adeta tehdit etti. “Herkes kendi işine baksın” diyerek bir Başbakana yakışmayacak sözler bile söyledi. Birçoklarının çeşitli bahanelerle “ örgüt üyesi” suçlaması ile cezaevlerine konup susturulmaya çalışıldığını bile izledik.



EĞER DEMOKRASİ VARSA…



Demokrasilerde, TOBB, TÜSİAD, Baro, sendikalar ve diğer meslek gruplarının seslerini çıkarması kadar doğal bir şey olamaz. Biz, hep demokrasiden söz ediyoruz. İnsan haklarından söz ediyoruz. Ancak, bunları ayakta tutan kuralları da alt üst ediyoruz. AKP döneminde adı geçen meslek gruplarının, sivil toplum örgütlerinin adeta sesleri kesildi. Hiçbir konuda tepki vermemeye başladılar. Bunların çoğu AKP Hükümeti’nin suyunda gitti, bazıları da korku ve endişeden seslerini yükseltemediler.



Anımsanacağı gibi Cumhuriyet Mitingleri düzenleniyordu. Millet bu mitinglerde seslerini yükseltmeye, tepkilerini ortaya koymaya çalışıyordu. Bu mitingleri düzenleyen grupların da dağıtıldığını biliyoruz. Çokları da cezaevlerindeler.



Bugünlere dönüyoruz:



Sanki ortadaki sis perdesi yavaş yavaş kalkıyor. Bazı meslek grupları, sivil toplum teşkilatları ve bağımsız medya seslerini artık rahat biçimde yükseltmeye başladı. Muhalefet partilerinin de aynı şekilde seslerini daha bir yükseltmeye başladığını da görmekteyiz. Televizyonlarda yapılan açık oturumlarda bile artık AKP, Başbakan, Bakanlar ve bürokratları daha yüksek sesle eleştirilebiliyor. Daha önec seslerini çıkaramayan bazı emekli paşalar da görüşlerini daha rahat biçimde ortaya koyabiliyor. Bunları demokrasimiz adına çok olumlu bulduğumuzun altını çizelim.



AVRUPA’DA SİCİLİMİZ BOZUK



Avrupa Birliği (AB) Türkiye ile ilgili raporlarında, Türkiye’de tam demokrasinin olmadığını, bunun için özgürlüklere, bağımsız medyaya, meslek gruplarının ve sivil toplum teşkilatlarının görüşlerini çekinmeden, korkmadan ortaya koyabilecek konumda olmadıklarına vurgu yapılıyor. Bu da sicilimizi bozuyor. Medyası özgür olmayan, soru soramayan, sesini yükseltemeyen bir ülkede demokrasiden söz edilebilir mi?



Amerika başta olmak üzere Avrupa’da bile birçok düşünce kuruluşu ve örgütler ülkeleri ile ilgili ekonomik, siyasl raporlar hazırlıyorlar. Bu raporların birçok noktasında da hükümetlerin yaptığı yanlış uygulamalar vurgulanıyor. Bu raporlar medya aracılığın ile de kamuoyu ile paylaşılıyor.



Mesleki kuruluşlar hiç kuşkusuz, yapılan yanlışlar varsa bunları sorabilmelidir. Sivil toplum örgütleri toplumun sesi olabilmelidir. Bunun engellenmesi, milletin sesinin kesilmesi anlamını taşır. Bağımsız medya, aynı şekilde milletin gözü, kulağı, sesi olmayı ısrarla sürdürebilmelidir. Biz, hiçbir zaman konuşan Türkiye’den korkmadık, çekinmedik. Ancak, görülüyor ki, bugünkü hükümet konuşan Türkiye istemiyor. Kendilerinin eleştirilmesinin karşısında oluyor. Bugüne kadar hep bu şekilde geldik.



TÜSİAD DA SESİNİ YÜKSELTTİ



Geçenlerde TÜSİAD Başkanı Ümit Boyner de seslerini bir kademe yükselterek “ Demokrasilerde işler böyle yürümez” diyerek sert bir çıkış yapmıştır. Aslında, Boyner, daha önce de birçok konuda görüşlerini dile getirmiş, ancak Başbakan’ın hışmına uğramıştı. Tehdit bile görmüşlerdi. “Herkes kendi işine baksın”diyerek susmaları gerektiği anımsatılmıştı.



TÜSİAD, ciddi, tutarlı ve Türkiye’nin geleceğini tayin etmede etkili olan bir kuruluştur. TÜSİAD ev benzeri kuruluşların seslerine kulak vermek, onları dinlemek her zaman doğru bir harekettir. Başbakan’ın kendilerini eleştirenlere de saygı duyması, bu eleştireler karşısında sakinliğini koruması gerekir. Bugüne kadar Başbakan çok daha başka şeyler sergiledi, artık ustalık döneminde daha duyarlı ve tarafsız hareket eder görüşündeyiz.



Uludere ve Afyon’daki olaylar bugün kamuoyunu en çok ilgile2ndiren konuların başında geliyor. TÜSİAD Başkanı, açıklamasında “Uludere ve Afyon’un arka bahçesini bilmek istiyoruz. Demokrasilerde bunlar böyle yürümez, bunu kabul etmeyiz. Vatandaş susmak istemez” demiştir. Bir noktada hemen herkesin kafasının içindeki sorulara yanıt aramıştır. Hükümetin de buna anlayışla yaklaşması, kucaklayıcı olması gerekmez mi?