Kıbrıs Türk halkı değil, Türk Dünyası büyük liderini toprağa verdi. Namık Kemal Zeybek’in dediği gibi son 100 yılın en büyük liderlerindendi Rauf Denktaş.

KKTC’nin küçük bir yer olmasından dolayı çok fazla görme, görüşme fırsatım oldu bu büyük liderle. Türkiye’de yaşadığım dönemlerde hayranı olduğum büyük devlet adamıyla oturup sohbet etme şansına ulaşmış olmak büyük nimetti benim için.

O yüzden onunla ne konuşmuşsam değerlidir. Her ne anlatmışsa…

Biz onu fotoğraflarken, oda bizim fotoğrafımızı çekerdi çoğu zaman. Daha sonra o fotoğrafları bize ulaştırırdı, kenarına iliştirilmiş, “Rauf Denktaş’ın sevgi ve saygılarıyla” yazan not ile.

3 fotoğrafım var Denktaş’ın çektiği. Biri 20 Temmuz’dan, biri Cumhuriyet bayramından, biride piknikten. Öylesine değerliler ki…

***

Mutlaka okudunuz Rauf Denktaş’ın kızı Ender Vangöl’ün babasının son konuşmalarıyla ilgili anlattıklarını. Ben okurken gözlerimdeki yaşlara engel olamadım. Ölüm döşeğinde dahi ülkesinin bağımsızlığını sayıklayan bir başka lider olabileceğine inanmadan.

“Burası bağımsız bir Cumhuriyettir” demiş önce… Ardından duyurmak ister gibi bağırmış, “Hristofyassss” Rumca bir şeyler söylemiş. Muhtemelen ömür boyu bıkmadan usanmadan anlattığı gibi Kıbrıs Türk Halkının haklarını anlatıyordu Rumca.

İçim sızladı bir kez daha. Daha öncede böyle hissetmiştim kendimi. Hani şu “git memleketinde konuş” dendiği günlerde.

Konuştu. Memleketinde de konuştu, başka memleketlerde de konuştu, hep konuştu… Bıkmadan, usanmadan yorulmadan, sıkılmadan, yüksünmeden, gına getirmeden.

Onca eleştiriye, onca nankörlüğe rağmen “ne haliniz varsa görün “demedi.

Yeri geldi masaya vurdu halkının özgürlüğü için.

Ama bir gıdım sapmadı ülkülerinden. Kimse çelemedi aklını.

Ne AB, ne başka bir şey.

Hastalandığı güne kadar çalıştı.

***

Son röportajı yapmak bana kısmetmiş. Hastalığından bir hafta kadar önceydi. Saat 11.00 için sözleşmiştik. Ofisine gittim. Ben beklerken ODTÜ’den öğretim üyeleri gelmişler tur otobüsüyle. Randevuları yok. KKTC deyince ilk akla gelen isim olduğundan ziyaret listelerine Denktaş’ı da koymuşlar ancak Denktaş’ın ne kadar programlı ve dakik çalıştığını bilmediklerinden randevu almayı akıl etmemişler. Sekreter hanım, Rauf Bey’e ziyaretçileri olduğunu söyleyince, Rauf Bey kıramadı, dışarı çıkıp onlarla fotoğraf çektirdi. Daha sonra biz söyleşiye geçtik.

Herkes biliyor bende söyleyeceğim. “Ömrünü Kıbrıs davasına adamış bir lider” tamlaması mecaz değil. Ömür dedikleri 20-30 yıllık faal bir çalışma dönemini kapsamıyor, doğumdan ölüme bir ömür. Rahmeti Rahmana kavuşana kadar halkının bağımsızlığını haykıran, son saatlerinde “Burası bağımsız bir cumhuriyettir Hristofyasss” diyen bir liderin doğruları söylediğinden şüphe edenlerin Türklüğünden şüphe etmek gerek.

Hakkını helal et büyük lider…