Kuzey Kore lideri öldü ülkelerinde milli yas ilan edildi. Ağlamayana kendini paralamayana cezalar kesilirken, biz uzaktan seyredip gülüyorduk. Bir sürü insanın ağlarkenki halleri komiğimize gidiyordu. Oysa bizdeki durumlar da ondan farklı olmuyordu ki.







Alın size Bir Hrant Dink olayı güzel bir örnek. Bir Hrant türküsü tutturmuşlar ağlamayana üzülmeyene neredeyse tutup ceza kesecekler. Senelerdir kendileri ağladıkları gibi bizi de ağlatacaklar.







Hrant’ı bir milli kahraman, ‘Hepimiz Ermeniyiz’i de milli slogan yapacaklar neredeyse. Karşı çıkacak guruplara da aba altından bir sürü sopalar gösteriliyor.







Hayır kardeşim durun biraz Hrant öldü diye bu ülkede hiç birimiz ciğerden üzülmedik. Bu işi kullanan siyasetine sömürü malzemesi yapan bir sürü insan sonradan türemedi mi? Sadece Ermeni asıllı bir grup üzüldü o kadar…







Yaşasaydı Hrant’ı günahı kadar sevmeyecek adamlar Hrant’a güzellemeler ağıtlar yakıp duruyor baydı artık bu Hrant sömürüsü… Bu Hrant muhabbeti… Temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp önümüze koymaları sıkmaya başladı.







Birbirimize rol yapmamızın alemi yok sadece uluslar arası arenada zor durumda kalmamak için bazı durumlarda bir takım çevreler ‘mış gibi’ yapıyor o kadar.







Suç teşkil edecek şekilde suçu ve suçluyu övmeye niyetimiz yok. Acımasız bir cinayete kurban gittiğini kabul edelim. Olmaması gereken bir cinayet asla tasvip etmeyiz edemeyiz. Ama cesedinin de ısrarla gözümüze gözümüze sokulması da bir saatten sonra rahatsız edici değil mi?







Cesedi üzerinden Türklere ve Türk milliyetçilerine karşı psikolojik operasyon yapılması doğru ve insani değil. Bu cinayet Türklere karşı bir baskı kurma aracına dönüşürse orada itiraz yükseltme hakkımız doğar.







Hrant’ı bayraklaştırıp direğini gözümüze sokmak isteyenler bilmeli ki bu ülkenin yerleşmiş kurumları ve milli refleksleri var. Biz bu oyunu bozarız…







Geçen hafta Kurtlar Vadisi dizisinde güzel bir replik vardı. Lale Zara Suriyeliyi kurtarmaya gitmiyor. ‘’Arkadaşımızın kendini değil hatırasını yaşatacağız’’ diyor. Türkiye’de Hrant’ı yaşatmayanlar hatırasını yaşatmaya çalışıyor. Yaşarken işe yaramayan bir gazeteciyi öldükten sonra kıymete bindirmeye çalışıyorlar. Geçin efendim geçin bu ayakları sizin etki ajanlarınız bizi kolay kolay etkileyemez…







Hrant’ın cesedini bir pankartın ucuna takıp diyar diyar dolaştırmak bu ülke insanının bilinçaltına kazınmış Ermeni mezalimlerini, Asala cinayetlerini, Hocalı katliamını hafızamızdan silmeye yetmez.







Unutmayacağız unutturmayacağız. Asıl katiller kurbanları katil olmakla suçluyor. O kadar da ucuz değil göreceksiniz millet uyanacak bütün dünya uyanacak bir sürü saçma salak iddialarınızı bir paçavra gibi yüzünüze çarpacak…







Ermeniler senelerdir olmayan ölülerine ağlayıp durdu. Bizim ölülerimizse hep ortada kaldı. Biz Türkler, Karadenizli köy çocuğu gibi susturulduk konuşturulmadık çok yerde. Karadenizli çocuk arabada ağlıyor. ‘’Anne anne hem vuruyorsun hem ağlama diyorsun’’… Bize hem vuruyorlar hem sen ağlama diyorlar…







Bu psikolojik operasyonlar bize sökmez. Kaldı ki Hrant da bu ilkede cinayete kurban gitmiş bir sürü insandan biri. Ermeni kanı taşıması onu, Uğur Mumcu’dan Gaffar Okkan’dan Eşref Bitlis’ten daha değerli yapmaz.







Bakalım o zaman her karanlık taşın altına teker teker bakalım. İşlediğiniz cinayetler yaptığınız ihanetler. Ermeni doktorların öldürdüğü masum Müslüman Türk hastalar yüzünüzü kızartacak o zaman…