Genel Türk Tarihi’ nin öğretilişindeki ciddi sorunlar vatan evlatlarının beyninin bulanmasına en büyük sebeptir. Okullarda öğretilen tarihin bu kadar dar ve fikirsizce sunulması acilen önüne geçilmesi şart olan bir garabettir. İlk yazılı kaynağımızın altıncı yüzyılda bulunduğunu iddia eden Milli Eğitim eğer bilime inansaydı yetişen ilim adamlarımızın karbon testleriyle ortaya koyduğu on altı bin yıllık Türk damgalarını ve kitabelerini inkâr edercesine hareket etmezdi. Ellerine geçen her fırsatta Türklerin sadece savaşmakla uğraştığını öne süren eğitimciler doğudaki kültürel tarihi Türklerden nasıl soyutluyorlar anlamıyorum. Bahsedilen yüzyıllarda belirgin bir Türk hâkimiyeti vardı, fakat içlerinde öylesine bir Çin ve Pers hayranlığı var ki medeniyet göstergesi olan tüm bulguları bu iki soya dayandırmaktalar. Türk’ün ayak bastığı her toprağı barbarlıkla kontrol ettiğini düşünen batı kökenli fikirler maalesef bugünün tarih anlayışında en fazla kabul gören kesimde yer almaktadır. Dünya’da bir millet var mıdır ki ırkının binlerce yıl kullandığı alfabeyi gelecek nesillerden ustalıkla saklasın? Arap harflerini Tanrının bir emriymiş gibi gözümüze sokanlar bilimin ortaya koyduğu on altı bin yıllık damgalarımızı neden öğrencilere gösteremiyor? Milli bir eğitimden söz edeceksek bunun ilk şartı milletimizin edebiyat tarihini saklamamaktır. Böylesine kıvanç kaynağı olan tespitlerin sadece açıkoturumlarda dile getirilmesi ve başka hiçbir kurum, kuruluş tarafından desteklenmemesi ne acıdır. Dünyada birkaç yüzyıllık tarihlerini sinemalarla, bilgisayar oyunlarıyla kabul ettiren ülkelerin geçmişinde bizimki gibi bir tarih olsaydı neler yaparlardı merak ediyorum. Hâlbuki biz Çanakkale Savaşlarına bile doğru düzgün bir sinema filmi çekemedik. Bir sinema filmi çekmek çok mu önemli diyebilirsiniz. Evet, hem de o kadar önemli ki vaktiyle sıktığımız kurşundan daha tesirli bir hal aldı. Okumayı sevmeyen, üniversitelerinde bile araştırmadan yoksun kalan insanların heyecanlarını tekrar kazandırmanın tek yolu bu gibi faaliyetlerden geçiyor. Son beş yılda düşmanımız olan ırkları binlerce yıllık kaynaklara dayandırarak Türk soyuna ulamaya çalışan sahtekâr profesörler sıra kendi tarihlerine gelince öyle bir susuyorlar ki buna çaşıtlıktan başka bir şey denemez. Öyleyse yapılması gereken şey bellidir. Eğitimimizi sadece okul kaynaklarıyla sınırlı tutmamalı, tüm ömrünü şanlı tarihimize ayıran gerçek bilim adamlarının çalışmalarını incelemeli, bu insanları meydanlara ve milletin içine çekmeliyiz. Zannediyorum ki günlük zevklerini ve aile hayatlarını hiçe sayarcasına çalışan bu değerli insanlar, milletin kendilerine muhtaç olduğunu hissettikleri gün birçok fedakârlığı yapacaktır. Yeter ki biz gerçek tarihimizi öğrenmek için kararlı olalım.