Siyasette, iş dünyasında, sporda, sanat dünyasında, akademik çevrede

herkes birbirini yemeye çalışmakta. Ve insanları aydınlatma,

bilgilendirme, yol ve yön gösterme de öncü olması gereken aydınlar ise

etkisiz izleyici konumunda.



Peki; gerçek aydınların yerinde kimler var. Belirli merkezlerin her konuda

bilen olarak TV ekranlarında yer verdiği tipler. Kendi milletine, kendi

değerlerine yabancı ahkam kesme ustası olan bu tipler ne yazık ki Türkiye

aydını diye kamuoyunda yer edindi.



Türk aydını yerine Türkiye aydını olmayı tercih edenlerin emsali dünya da

var mı yok? Siz hiç Almanyalı aydın, İngiltereli aydın, Fransalı aydın

lafını duydunuz mu?



Batıcı Türk aydını; Fransız edebiyatını iliklerine kadar bilir. Aynı

şekilde dinci Türk aydını, Arap menkibelerinin hepsini dini gereklilik

diye bilir. Bu derece ilerici ve dinci aydın, klasik Türk büyüklerinden o

dönemde yaşamış kaç şair ya da bilim adamı sayabilir? Batıcı okumuşlar,

batılı düşünürleri, dinci okumuşlar ise Arap düşünürleri bilir.



Türkiye nin en büyük talihsizliği inkılapçı bir aydın kadrosunun

olmayışıdır. Osmanlının son dönem aydınları ileri Tanzimatçılardır.

Aydınların gelişme aşamaları, mutlakiyetçilik, meşrutiyetçilik,

cumhuriyetçilik, dincilik, Amerikancılık nihayet Avrupacılıktır.



Aydınlık felsefesi; Rasyonalizmi ve onun üst yapısı gelişmiş denilen

Batılı ülkeler için bir sıçrama ve önemli bir aşamadır. Ama bu onlar

içindir. Eğer onların telkini ya da baskısıyla sizi böyle bir aşamaya

itiyorlarsa ülkenizde geliştireceğiniz ilericiliğin hiçbir anlamı olamaz.



Aydınlar ülkenin gelişmesi ve geleceği için birer ulusal kılavuz değil

komprador ilericiliğin yani yabancı kültürünün Türkiye temsilcisi olurlar.

Bu ise geçmiş kültürlerini yerecek hatta unutacak, yerine yabancı

kültürlerini koyacaklardır.



Şimdi durum farklı mı? Hayır! En aklı başında yazar ilericilik iddiasıyla

aydınlanmayı öne çıkarıp ülkenin geçmişini gericilik diye laikçilik diye

karaladı mı tarihi misyonunu yerine getirdiğini sanıyor. Oysa aynı şeyi

kendine örnek aldığı aydınlanmış batılı ülkeler yapmıyorlar. Fransa da 15.

yüzyıl şairleri ya da 16. yüzyıl mütefekkirleri hatırlanıyor. Ya da Emevi

ve Abbasi dönemi Arap düşünürler birer dini vecibe gibi biliniyor.



Batılı ülkede aydın ın aydınlıkçı olması yeterlidir. Çünkü kültürü başka

yabancı ve emperyalist kültürün tehdidi altında değildir. Bu nedenle ümmet

kültürünü eleştirir kendi kültürünü göklere çıkarır. Ve yine emperyalist

olduğu için bu kültürü başka halklara dayatmaya kalkışır.



Oysa bizim gibi imparatorluğun son iki yüz yılı yarı sömürge yaşamış,

kültürü ileri aşama diye köklerinden koparılıp emperyalist kültürüne

bağlanmış ülkelerde durum farklıdır.



Onlarda anti-emperyalist olmak gibi sorun yok. Çünkü kendisi emperyalist.

Laikliği de zamanla zararsız hale dönüştürmüştür.



Oysa; bizde böyle bir riske girersen hem ulusal kültüründen olursun hem de

kültürüne bağlandığın ülkenin sömürgesi. Bu nedenledir ki anti-emperyalizm

aydınların en önemli ilkesidir.



Türkiye nin talihsizliği aydınların, kendi aydını olamamasındandır.

Eleştiriler genellikle Avrupa tarihini, ulusal tarihi, batılı yazarların

kitaplarından kopya çekip aktaranlara yapılır.



Oysa, Türk aydını; kendisini İslamcı, ilerici, dinci, cemaatçi, sosyalist,

demokrat, liberal, milliyetçi ve inkılapçı sayar. Oysa bu özellikler, Batı

nın yüzyıllardır sömürge olarak kullandığı ülkelerde eliyle yetiştirdiği

komprador aydınlara yakıştırdığı özelliktir.



Türkiye de aydın diye akademik unvanlı, gazeteci kimlikli tipleri

gördükçe, toplumdaki değerlerler yozlaşması ve toplumsal çözülüşün

hızlanması kaçınılmazdır.



Günün Sözü: Aydın, beyinsel üretim yapan, bunu aktarmak ve uygulatmak için

mücadele edendir.