* Küçüktür ama büyük görünmeyi becerir.

* Taraftar ama konjonktür gereği muhalif olur.

* Muhaliftir ama konjonktür gereği taraftar olur.

* Her tarafını tıraş ettirir ama burnundan kıl aldırmaz.



* Öyle naziktir ki özür dileye dileye zulmeder.

* Şaha kalkmış bir egosu vardır ama çok mütevazı görünür.

* Öyle cahil ve cüheladır ki hiç kimseye durumunu göstermez.

* Güç zehirlenmesine maruz kalmıştır ama zavallı farkında bile olmaz.



* Kendisine ‘eşek’ dersiniz kızar, ama ‘eşek’ olur aldırmaz.

* Ciğerleri soğuyasacıların ciğerleri soğumuştur ama onlar hâlâ sıcak sanırlar.

* Gayrî âdil her türlü işleri yapar ama dünyanın en âdil davrananı gibi görünür.

* Namaz kılmazlar, hatta namaza karşıdırlar, ama Türkçe Namaz’ı savunurlar.



* Şu âlemden nice yaratıklar gelip geçmiştir ama hiç kimse onların birer gerçek yaratık olduğunu fark etmemiştir.



* Şu memlekette hak etmediği halde makam işgal eden bazılarının karizmalarının bazı tipler tarafından çizilmesi gerek…



* Şu memlekette seçime giden her adaya, her seçim öncesinde, seçildikten sonra terk edeceği emir erleri gerekir.



* Şu garip memleketimde öyle eleştirmenler yetişmiştir ki dört kelimeyi yan yana getirip bir cümle kuramazlar ama “adam gibi eleştirmen” olur âhkam keserler.



* Asi ve isyankâr bir ruhun, muti ve itaatkâr bir ‘kalem’ haline gelmesi beklenmemelidir.



* Ölü farelere kurşun sıkmak anlamlı değildir. Kurşuna yazık olur, namlu üzülür.



* “Boş çuval dik durmaz”mış ama etrafımızda içi dolu görünen, saman dolu ve dik (!) duran o kadar çok çuval var ki…



* Hamam böcekleri kafasız sekiz gün yaşar, ama bazı insan kılıklılar yıllar boyu ömür sürerler.



* Alçaklar hep ‘alçaktır’ ama her alçağın son sığınak yeri vatansever görünmektir.

* Haindir ama öyle bir hava estirir ki dünyanın en vatansever kimsesi kendisidir.



* Beyazın kaderi kirlenmek olduğu halde siyahın kaderi kararmak değil hep suçlanmaktır.



* İnsanlarla yüz yüze konuşarak her problemi çözebilirisin, ama bazı insanlar vardır ki, hangi yüzüne konuşacağını bilemezsin.



* İnsanların hiçbir hakkının kendisi için önemi yoktur ama köpeklerin haklarını savunur?



* Çokbilmiş ve Kraldan çok Kralcı bazı Donkişotlar, bazı gazetelerde yazılan makalelere eleştiri notları yazarlar ama bu gerçek (!) kahramanlar (!) gerçek adlarını saklarlar.



* Ezan okunmasından rahatsızdırlar ama Türkçe okunmasının faziletini savunurlar.



* Kur’an’a karşıdırlar ama ‘Arapça olmasın, Türkçe okunsun’ diye mücadele ederler.



* İstisnasız her canlının ölümü muhakkak tadacağını, bu mutlak gerçeği bilir ama kendisine bu gerçeğin kendisine geç geleceğini sanır.



* “Şüphesiz Allah'tan geldik ve tekrar O’na döneceğiz” ama bazıları her nedense buna inanmıyor.



* Hayatları boyunca horlanıp, temsil ettiği fikre saldırılanlar ve aşağılananlar ölünce; arkasından ‘yüreğini melekler öpsün, hocam’ diye ağıt yakarlar.



* Sağlığında hep kötülenen, “gerici” denen, “Suudcu” denilen, “şeriatçı” denilen bir lider ölünce, “o tamamen bizdendi ve millî idi… Siyasî hayatımızdan bir yıldız daha kaydı” derler.



* Adamı, “28 Şubat Soğuğu” veya “balans ayarı yapılan gün” ya da “tankların sahiplerinin üzerine sürüldüğü gün” denen tarihte aşağılayacak, küfredecek, hakaret edeceksin; ölünce de, “değerli bilim ve siyaset adamı olarak ülkemize yaptığı büyük hizmetleri daima hatırlanacaktır” diyeceksin? Bu ne perhiz bu ne lâhana turşusu?



* Biz Türkler irsî olarak ‘iyi insanların’ ölüsünü ‘seven’ bir milletiz. Ölünceye kadar ‘tu kaka’, öldükten sonra ‘badem gözlü, mükemmel bir insan’ … İnsanların kıymetini sağlıklarında neden bilemeyiz ki?



Gerisi lâf u güzaf…

Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az…