İnsan hakları ve azınlıklar konulu meseleler son yıllarda ortaya atılmış olup; kimilerinin iyi niyetle kimilerinin de milletin başına çorap örme hevesi ile ortaya attığı bu kavramlar ülkemizde -maalesef- birer dipsiz kuyu olarak algılanagelmişitir. Hâliyle meselenin can alıcı tarafı -delinin biri, kuyuya bir taş atmış kavlinden- dipteki taşın nasıl bir yol yordam takip edilerek çıkarılacağı noktasında düğümlenip kalmaktadır.



Bir kısım zevat, 20. yüzyılı ‘insan hakları yüzyılı’ olarak değerlendirir. Oysa bu hakların nedense hep Hıristiyan Batılılara teslim edildiği de bir tarihî vakadır. Afrika’dan giren Batı, Amerika’dan çıkmış ve hızını alamayarak Asya’ya dalmıştır. Ellerli, kolları medeniyet çantaları ile dolu olarak… Kimi yazar-çizer takımının dine vurgu yapmasına rağmen, burada dikkât çeken husus Avrupalıların ırkçı ve sömürgeci (emperyalist) yani haydutluk içgüdüleriyle hareket etmeleridir. Zira hem Amerikan yerlilerini hem de Afrikalıların büyük çoğunluğunu Hıristiyanlaştırmışlardır. O hâlde Batılıların din konusunda da ikiyüzlü davrandıklarını söyleyebiliriz. Hele de İslâm’ın emrettiği din kardeşliğini düşününce… Ki Batı’nın sömürüp, aç bıraktığı birçoğu Hıristiyan Afrika halklarına yapılan gıda ve ilâç yardımlarının ekseriyetle Müslümanlardan gittiği de hesaba katılırsa mesele daha kolay anlaşılacaktır.



Batı kültüründe idare baskısı ve bunun karşısında idare edilenlerin direnmeleri söz konusudur. Batı demokrasisi bu sürtüşmelerden doğmuş ve gelişmiştir. İslâm dünyasında, dolayısı ile de Türklerde ise ne böyle bir baskı vardır, hâliyle ne de bir direnç söz konusudur. Sorun, daha doğrusu sorun olarak algılan durum tam da bu noktadan kaynaklanmaktadır. Zira Müslümanlar, Kur’an-ı Kerim’in aydınlığında ve Son Peygamberin kılavuzluğunda bu tür bir ihtiyaç hissetmemişlerdir. Halife ile deve çobanını aynı hizaya getiren, leyleklerin bile hakkını teslim eden kısacası yerle göğün arasını dolduran bir İslâm adaleti söz konusudur. Avrupalıların bir asır önce almaya başladıkları hakları, İslâm kurda-kuşa, börtü-böceğe, ağaca-taşa… ondört asır önce bahşetmiştir zira.



Batı’da, aralarında kan bağı olmayanlar azınlıktır. Oysa Türklerde azınlık kavramı bile yoktur. Türkler, İslâm öncesi dönemde “Yirmi altı ülkeyi (devlet) aldım. Onlar artık Hun oldular.” diyen Mete Han gibi düşünürler. İslâm sonrası ‘biz ve onlar’ ayrımı başlar yavaş yavaş. Biz, yani Müslümanlar; onlar yani Hıristiyanlar, Yahudiler ve saire… Bu da Haçlı savaşlarının bir sonucudur. Sonradan halk arasında bu ayrım da ortadan kalkmıştır neredeyse. Müslüman’ım, Yahudi’yim, Hıristiyan’ım diyen insanlar yan yana, iç içe yaşamaya başlamışlardır köylerde, şehirlerde... Oysa Avrupalıların geçirdiği ırkçılık nöbetleri (kriz) nelere mal’olmamıştır ki? Din, mezhep ve sömürge savaşlarından; Türk, Yahudi son olarak da İslâm düşmanlığına kadar! Avrupalının demokrasi ve insan hakkından anladığı beyaz ve Hıristiyan olmaktır. Sömürgelerdeki onca halklar ve dinler Avrupa demokrasilerinin neresinde yer alırlar, bir düşünün bakalım. Üstelik de Avrupa devletlerinin birçoğunun hâlen monarşi (krallık) ile yönetildiği bir tarihî vaka olarak gözlerimizin önümüzde durup dururken...



Doğu neredir, Batı neresidir? Ya Avrupa? Tuna’nın alt kısmı Avrupa’dır; Tuna’nın üstünden, Urallar’a kadar uzanan kısımlar ise bir zamanlar ataları barbar olan ‘Avrupalılaştırılmış’ Avrupalılardır. Vikingler, Cermenler, bir kısım Slavlar gibi… Uralların doğusu ise topyekûn barbardır; Rus’tur, Türk’tür, Moğol’dur… İşte Avrupalının kafasındaki Avrupa gerçeği budur! Avrupa, kendinden olmayana yaşama hakkı bile tanımaz. Üstelik de söz konusu Avrupa olduğu zaman, demokrasi ve insan haklarını hangi kefeye koyacaksınız? Yahut Türklere karşı olan bakış açılarını nasıl değiştireceksiniz? Zira Avrupalılara lâf anlatmanın, deveye hendek atlatmaktan bile daha zor olduğu üyelik görüşmelerinde (müzakere) birçok kere ortaya çıkmıştır. Şamardan, sopadan anlayan bir zihniyetle karşı karşıya olduğumuz ortadadır. O hâlde lafı dolaştırmayalım ve şeytanın sor dediğini soralım: Avrupa Birliğine nasıl gireceksiniz? Ya da başka türlü soralım: Bütün ihtişamıyla zuhur etmekte olan Türk-İslâm birliğine ne diyeceksiniz? Ama sakın ha irtica hortluyor demeyin. Niye mi? Kargaların katıla katıla gülmekten telef olmasına yol açarsınız da ondan. Bizden söylemesi… Serik–13.01.2010 Çarşamba





Aziz Dolu Atabey

azizdolu.blogcu.com