Ortada inanılmaz bir bilgi kirliliği var. Referandumda neden Evet veya neden Hayır denileceği konusunda insanların kafası karışmışken, kime inanacaklarını şaşırmışken şimdi ortaya yeni bir laf düştü. Hem de ne düşme! Hadi abartmayalım “pof” diye bir ses çıktı sadece. Başka ülkelerde, örneğin ABD’de olsa yer yerinden oynardı. Kastettiğim ses gerçekten çıkardı. Aslında Türkiye’de de aklı başında her insanın kanını dondururdu bu gelişme. Aklımız referandumda, gözümüz TV kanallarında olmasa idi…



Düşünün, “birileri” terör örgütü ile görüşüyor. Hem Başbakan, hem de O’nun danışmanı Yalçın Akdoğan, “Hükümet terör örgütü ile görüşmez, ancak devletin bazı kurumları diyalog kurmuş olabilir” diyor. Siz bu cümleden ne anladınız ya da ne çıkardınız bilmiyorum. Ama açıkçası benim zihnim de midem de bulandı. Hak, hakikat ve nezaket ölçülerinin dışına taşmadan bu cümleden çıkarımlarımı ve olası sonuçlarını sıralayalım;



1) Hem sayın Başbakan’ın hem de Danışmanının söylediği cümleden, birilerinin terör örgütü ile konuştuğu fikri edindim ben. Aksi takdirde kesin bir dille haber yalanlanır, “Hükümet de Devlet de örgüt ile kesinlikle görüşmedi, görüşmez” denirdi. O halde insanın aklına şu geliyor, her kim görüştü ise “kiminle” görüşüldü. Öncelikle kimin muhatap alındığını bilmek isterim. PKK’yı temsil noktasında kim muhatap alınmış olabilir? İmralı canisi mi, Murat Karayılan mı?



2) Bu önemli çünkü eğer Karayılan muhatap alındı ise O veya en yakın adamlarının yerleri biliniyor demektir. Diyeceksiniz ki “e tabi canım devlet bilir”. O halde yerleri biliniyorsa tıpkı İmralı canisinin istenmesi gibi o teröristler de neden kaldıkları ülkelerden istenmiyorlar. Yok İmralı canisi muhatap alındı ise hangi sıfatla muhatap alındı? Terör örgütünün lideri olamaz, olmamalı. Çünkü adam elimizde, biz besliyoruz ve şehit vermeye devam ediyoruz. Bir Kürtçülük hareketinin lideri olarak muhatap alındı ise vay halimize, örgüt siyasallaşmış, devlet de bu yapıyı tanıyor demektir. Yakında bize de söylerler sanırım. Bu ve benzeri soruları artırabiliriz.



3) Peki söz konusu buluşma nerede gerçekleşti ve ne konuşuldu. “Terörü durdurun veya ateşkes açıklaması yapın” dendi ise yine vay halimize. Çünkü bu bizim acziyetimizi gösterir. Yani biz sizi durduramıyoruz siz kendiniz durun demektir bu. Adamlar da karşılığında bir şey isteyecektir tabi. Bedava köfte olur mu? Karşılığında ne verildi ya da neyin sözü verildi. Bunun da bilinmesini isterim.



4) Gelelim en önemli konuya, kim konuştu. Yani hangi kurum, kim adına görüştü. Şimdi dönelim yazının başına. Başbakan diyor ki “Hükümet görüşmedi, devlet görüşebilir”. Danışmanı da aynı şeyleri söylüyor. Devletin başı kim? Devlet Başbakan’dan habersiz mi görüştü. Başbakan’a sormazlar mı? Devletin kurumları sana bağlı değil mi? E o halde bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. Yok sana bağlı olmayan birileri var ve bunlara derin Devlet diyorsan e onları da at içeri. Ergenekon, Balyoz bilmem ne bir sürü safsata ile kaç yıldır milleti oyaladınız da üç beş kişiye mi gücünüz yetmiyor. Gücünüz yetmiyorsa neden devletin başındasınız, neden hükümetsiniz.



Bunlara kimse inanmaz. Hadi gelin itiraf edin. “Devletin başı benim, kurumlar bana bağlı. Hükümet de tek başına iktidarda. Benden habersiz bir şey olamaz. Evet görüşme yapıldı, bilgim dahilinde oldu” deyin. Bunu diyemiyorsunuz, çünkü arkasından benim yukarıda sıraladığım ve sıralayamadığım yüzlerce soru gelecektir.



Şimdi bu yazıyı okuyan, söz konusu görüşmeyi yapan, “o kurum”da çalışan, güneş gözlüklü, takım elbiseli, afilli ağabeyler diyeceklerdir ki “devlet yönetmek, köşe yazmaya benzemez, bu işler öyle olmuyor, sizin bilmediğiniz şeyler var”. Evet biz de farkındayız, bilmediklerimizin olduğunu, o yüzden bu soruları soruyoruz ve haklısınız. Sekiz yıldır devlet yönetmenin de hükümet yönetmenin de şekli değişti, bu yeni sisteme bizim aklımız da ermiyor, midemiz de kaldırmıyor. Kim kime göbekten bağlı belli değil. Biz ise kimsenin önünde veya arkasından değiliz, Yüce Türk Milletinin haricinde. Siz takım elbiselerinizle ortalıkta hava atmaya devam edin biz de köşe yazmaya. Türk Milleti, tarihin her döneminde kendisine ihanet edenleri “köşe”ye sıkıştırmış, intikamını almıştır.