I FƏSİL

Ümumdünya Işsizlərinin Mübadiləsi Təşkilatı, Bakı şöbəsi, Azərbaycan



- Salam, cənab, buyurun gəlin, özünüzü evdəki kimi hiss edin- əslinə qalanda belə cındır və yırtıq üst-başlı adamın belə möhtəşəm otaqda, ustacasına mebellənmiş otaqda yer alması olduqca qəribə görünürdü. Otuz ilə yaxın olardı ki, bu zavallı adam belə rahat stulda oturmamışdı.

- İlk öncə hörmətli bəy, bura gəldiyiniz üçün minnətdaram və eyni zamanda sizə deməliyəm ki, Bolero layihəsinə qoşulmaqla siz məqsədəuyğun seçim etmiş oldunuz.

- Bolero? Bolero nə deməkdir ki?

- Hmm.

Menecer köməkçisi əslinə qalanda Bolero sözünün mənasını və hətta gizli mənasını bilirdi. Onu da bilirdi ki, bu ad layihənin yaradıcısı tərəfindən eyni adlı musiqi parçasına qulaq asıldıqdan sonra təsadüfi seçilmiş bir addır. Musiqi parçası isə dahi Fransız bəstəkarı, qanında ispan qanının da yer aldığı, Morris Ravel tərəfindən bəstələnib. Ofis əməkdaşı yüz faiz əmin idi ki, bu zavallı şəxs - əgər belə adama şəxs demək olarsa- o heç bir vəchlə Morris Ravel adını ömründə eşitmiş olamaz. Ona görə üç saata başa salanacan ki, bu filan vaxtı filan adam tərəfindən, bla-bla-bla, qərara aldı ki, bir az “gopaloqiya” məharətini işə salsın.

- Hmm…Bolero bir akronimdir, açılışı var, cənab,…ingilis dilində olan akronimdir, B – big yəni böyük, O – oldest yəni köhnə, L – latest yəni yeni, E- errors yəni səhvlər, R – rehab yəni reabilitasiya…

Ofis əmədaşı bir neçə saniyəlik fasilə etməli oldu. Belə ki, sonuncu hərfi O-nu Organization yəni təşkilat kimi irəli sürsəydi, bu olduqca absurd görünərdi…Axı harada görülüb ki, təşkilatın içində başqa bir təşkilat olsun…Bununla belə O hərfinə digər uyğun variant tapa bilmədiyindən, nə isə deyib fikirləşdiyi kimi

- O- organization yəni təşkilat…Böyük həcmli keçmiş və yeni səhvlərin reabilitasiyası təşkilatı – əməkdaşın uydurması özünə o qədər xoş gəldi ki, eqoistik şəkildə xəfifcə gülümsədi

- İndi nə var üst başım pis gündədi, üzüm neçə gündür ki qırxılmayıb, məndən də, əstafullah, it iyi gəlir, sən məni dünyanın ən axmaq adamı bilib gic yerinə qoymalısan, hə...Oğlum mən birinci dəfə fransuz bəstəkarı Moris Ravelin Bolero adlı operasına qulaq asanda, sən heç atanla ananın planında belə deyildin- ofis əməkdaşı mat-məəttəl donub qalmışdı, nə deyəcəyini bilmədi belə.

- Üz...üzr istəyirəm-deyə öskürərək həyəcandan tutulan boğazını boşaltdı,- axı Siz bunu necə bilə bilərsiz, yəni demək istəyirəm ki...?

Ofis əməkdaşının qarşısında oturmuş bomj, özünü arxaya verib, rahatca belini söykədi yumşaq stula, gülümsəyərək

- Burda müəmmalı bir şey yoxdur, mən imkanlı ailədə göz açmışam, həm də çox nüfuzlu bir ailədə...Elə varidatımız olub ki, gəl görəsən, şəhərdə bir sıra obyektlər, dünyanın istənilən ölkəsinin mətbəxindən gündəlik təamlar, bu ölkədə bəlkə heç xarici qonaqların belə almağa imkanları olmadığı nadir geyimlər...O qədər təminatlı idik ki, atam məni heç məktəbə buraxmadı, ölkənin ən yaxşı pedaqoqları- əksəriyyətinin xaricdə elmi dərəcəsi var idi, mənə elə evdə dərs deyirdi, yəni məktəbdə heç keçilməyən, etika, estetika, incəsənət, fəlsəfə kimi fənlərdən də bəhrələnirdim. Bizim ailə necə deyərlər sekulyar bir ailə idi. Əsl aristokrata xalis bir haldır çox məlumatlı olmaq.

Psixoloji nəzəriyyəni oxumuş psixoloqlara məlumdur ki, insana bir şey maraqlı gələndə avtomatik, o cümlədən qeyri-iradi olaraq özünü qabağı verir, və ya əlirini bir-birinə keçirir, və ya ovucu ilə çənəsini və ya ağzını tutur...belə jestikulasiya saymaqla bitmək bilməz...Bomj özü də bilmirdi ki əslində bunları haradan bilir, lakin ofis əməkdaşının özünü qabağı verdiyi gördükdə, fərziyyələrinin doğru olduğunu başa düşdü.

- Bəs sonra, sonrası necə oldu, bağışlayız məni, amma belə vəziyyətə necə düşdünüz,...qoyun özüm tapım...Atanızın ölümündən sonra qardaşınız sizə düşən payı da özəlləşdirib, sizi çölə atıb...elədir?

Bu cavanın nə dərəcədə geniş fantaziyası var,-deyə özlüyündə fikirləşən bomj kosmik kinayəylə

- Ha-ha-ha...Hesab bərabərdir...Məni ələ salarsan belə olar,.. Ay axmaq bayaqdan səninlə məzələnirəm, mənim kimi bomjda nəsl-nəcabət haradan, ha-ha-ha...İndi başa salaram Boleronun nə olduğunu hardan bilirəm. Bilirsən, vaxt varıdı,filormoniya tərəflərdə gecələyəndə, hansı ildi dəqiq bilmirəm, yazın soyuğ küləyindən qorunmaq üçün filarmoniyanın elanlarını xəlvətcə əkişdirib yandırırdım...Məsələnin qırılmalı yeri də ondadı ki, əvvəlcə yandıracağımı oxuyurdum. Budur mənim sirrim...Amma nə pis məzələndim səninlə, ha-ha-ha.

Menecer köməkçisi cavab qaytarmaq istəsə də, özünü saxladı, axı o müştəri razılığı kodeksini poza bilməzdi...Bununla belə onun çaynik tək qaynadığı aşkar görünürdü.

- Nəisə, mətləbdən bir az uzaqlaşdıq...Bolero Birləşmiş Millətlə Təşkilatı tərəfindən maliyyələşdirilən təzə layihələrdəndir, bununla belə geniş miqyaslı xarakter daşıyır...Bizim təşkilat özü yəni Ümumdünya İşsizlərinin Mübadiləsi Təşkilatı dünyada baş alıb gedən işsizliyə qarşı mübarizə aparmaq məqsədilə, iki il bundan əvvəl, daha doğrusu 2015-ci ildə yaranıb. Bildirmək istərdim ki, statistik göstəricələ əsasən...

Bayaqdan göz-qaşını büzüşdürən bomj, axırda bezib ofis əməkdaşının yorucu monoloqunu kəsməli oldu.

- Oğlum, formal hissəni adlıya bilərik?

- Sizi başa düşürəm, amma neyləmək olar, müqaviləni imzalamazdan əvvəl ərizəçini samballı şəkildə məlumatlandırmaq mənim öhdəliklərimə daxildir.

Bomj onsuz əsəblərini güclə cilovlayan oğlanın sözünü yenə kəsdi

- Birdə ki, sözüvü balla kəsim, mümkünsə adi dildə danış-başa düşüm, Nazirlər kabinetində bəyanat vermirsən, qabağında ancaq altı sinif oxumuş adi bir bomj əyləşib, yoxsa sən, öhdəlik belə gəldi möhdəlik belə getdi.

- Əlimdən gələni edərəm...Müqaviləni imzalamaqla, əvvəl sənədlərin hazırlanması prosesində və tibbi müayinədə iştirak etməli olacaqsız,...daha sonra psixoloji rehab proqramına qoşulacaqsız yəni cəmiyyətə qayıtma üzrə məşğələlər, və bütün bu mərhələlərdən sonra doxsan doqquz faiz ehtimalla ABŞ-a işləməy göndəriləcəksiz. Niyə doxsan doqquz faiz ABŞ-a, ona görə ki, təşkilat yeni yarandığından bir çox inkişaf etmiş və Üçüncü dünya ölkələri dövlət iqtisadiyyatlarına mənfi təsir edər güman edib, üzvlüklərini irəli sürmürlər, üzv dövlətlərin arasında yegəna İnkişaf etmiş dövlət elə ABŞ-dır.

Ofis əməkdaşı danışan zaman fikir verirdi ki, bomj masanın üstündəki Davidin miniatür heykəlinə gözlərini bərəldib çox diqqətlə baxır...Heykəli əlinə alacaqdı ki, ofis əməkdaşı onu qabaqlayıb, - o qədər cəld hərəkət etdi ki, qarşısındakı gözlənilməz hərəkətdən diksindi- heykəli masanın gözlüklərinin birində gizlətdi...O güman etdi ki, bomj onun bayaqdan bir ambar danışdıqlarını yenə qulaq ardına alıb...gəl indi hər şeyi təzədən başa sal da- deyə özündə fikirləşsə də sonradan gümanlarının yalnış olduğana təəcübləndi...

- Oğlum, mənə bir şey çatmır ki, məni kimi siçovlunu, cəmiyyətin tullantısını xaricə göndərməkdə sizə nə xeyr var...Yəni sizin təşkilat, bundan nə kimi yararlanır...Pulu nəzərə tuturam

- Hmm...Faiz...sizin aylıq maaşınızdan tutulan faiz...- halbuki ofis əməkdaşı yalan söyləmi oldu, çünki, BMT qeyri-gəlir təşkilatı olduğundan onun şaxələrindən olan digər agentliklərdə həmin kodeksə tabe olmalı idi və heç bir ödəniş və ya faizdən söhbət gedə bilməzdi

- Bəs haradan əmin ola bilərsiz ki, mən ABŞ-a gedəndən sonra elə orada da tufeyli həyat keçirməyəcəm

- Əks halda dərhal ölkəyə deportasiya olunacaqsız

- Olduqca pis səslənir...bununla belə xaricdə heç olmasa bir gün yaşamaq bütün bunlara dəyər...ha-ha-ha – gülən zaman bomjun ağzından buxar şəklində elə pis spirt qoxusu çıxdı ki, ofis əməkdaşı avtomatik olaraq özünü arxaya verdi.

Saatına baxanda gördü ki, artıq yemək fasiləsinin vaxtından gedir. Masasının üstü qalaq şəklində masa boyunca sərarəs yayılmış müxtəlif sənədlərlə, statistik göstəricilər, statistik piroqlar, invoys, keçmiş müqavilələr, arxiv sənədləri, broşurlar, visit kartlarla dolmuşdu. Bununla belə, onun bir yaxşı cəhəti var idi ki, yemək fasiləsinə getməsdən əvvəl və ya iş vaxtı qurtardıqdan sonra masanı səliqəyə salmamış heç yerə getməzdi.

- Bircə sualım var...sonra sənnən əl çəkirəm. Başa düşürəm ki, mənim bu otaqda olmağım sənin üçün ürəyaçan deyil, bunu həyatdan bilirəm, sözlər aldata bilsə də gözlər aldatmır...Tutalım elə ABŞ-a gedəsi olsam nə kimi iş görəcəm orda?

- Bu daha çox Sizin özünüzdən asılı olan şeydir

- Oğlum, mənnən nəyisə gizlədirsənsə, onda bilki, mənim canım haqqı, o kağız parçası imzalamayacam...Belə olsa sənə də xoş gəlməz...

Ofis əməkdaşı gülərüzlülük sərgiləməkdə o qədər çətinlik çəkirdi ki, artıq kişinin sözlərindən onun humanis işçi rolunun alınmamasını başa düşüb, sifət əzələlərini bolaşltı, qaş-qabaqlı bir qatil siması aldı. Belini fırlanan ofis kreslosuna söykədib, hər iki əlini başının arxasına keçirdi,...sanki əlləri bədəndən deyil başından çıxırdı.

- Yaxşı, sizinlə tam səmimi olacam, Sizə orada elə iş verəcəklər ki, ən kasıb Amerika vətəndaşları bir kənara, heç yaşıl kartı olmayan Çinli və Pakistanlı qaçqınlar belə ölüm cəzası təhdidi ilə qarşılaşsa belə belə işə girişməzlər...Qane olduz.

- Bax bu başqa məsələ...İndi sənnən xoşum gəldi. Hara qol çəkməy lazımdı?

Bomj oturduğu stuldan qalxıb masaya tərəf özünü qabağa verdi və göstərilən yerdə imzasını qoyub, ad-soyadını çap hərflərlə altda göstərdi.

- Yetim Malik

- Necə yəni Yetim Malik, məgər familyanız Yetimdir

- Balamsan, mən yetimxanada göz açmışam,...ordan qaçanan sonra isə maşın vurmuşdu məni bildiklərim də yadımdan çıxdı...Ona görə elə Yetim Malikəm.

- Və sonda, onu da sizə deyim ki, Siz ABŞ-dan olan Ben Adlerlə dəyişdiriləcəksiz, yəni Azərbaycana işləməyə o gələcək.

Malik sağollaşdıqdan sonra qapının dəstəyinə əlini atmışdı ki, ofis əməkdaşının ağzının altında sakitcə nəyisə mırtıldadığını eşitdi “Əslində ikinci dəfə di ki, mübadilə olunursan”...Fırlanıb “Necə dedin”

- Heç deyirəm, yolunuz açıq olsun, Qoy uca Allah həmişə sizi qorusun.



II FƏSİL

Bir gecəlik sığınacaq ağtarışında

Mehtab bütün gecəni işıqlandırırdı. Elə işıqlı idi ki, İçəri şəhərin dar və qaranlıq küçələrində belə on metr qabaqda gələnin belə sifətini ayırd etmək olurdu. Malikə digər gecələri harada sığındığını xatırlamaq çox çətin gəlirdi. Belə təkrar olunun şeylərin, vərdişlərin, bir-birindən seçilməyən günlərin tezliyi bütün xatirələrini və həyatını illuziya hallına salmışdı, artıq dünəni srağagündən ayıra bilmirdi. Bir şey dəqiq yaddında qalmışdı ki, dünən İçəri şəhərin harasındasa gecələmişdi- O içəri şəhər ki, öz dar küçələri möhkəm divarları ilə labirinti xatırladan Fəz (Mərakeş) şəhərinin portativ variantına bənzəyirdi. Bütün evlər, qapılar, mənzillər bir-birindən çətinliklə fərqləndiyindən, İçəri şəhərə nadir hallarda gedənlər üçün sözün əsl mənasında bir dejavuya çevrilirdi. Nədən dəsən mərcə girmək olar ki, CPS sistemi ilə təchiz olunmuş qəbuledicisi və ya yerli sakinlərin istiqamət göstərişləri olmadan, istənilən xarici bu dəhşətli gecə yuxusundan çıxış yolunu tapmaq üçün ən azı iki saat sərf etməli olardı, halbuki müəyyən bir çıxışından digər bir çıxışına qədər olan məsafənin uzunluğu heç bir kilometri keçməzdi.

Müəyyən vaxtdan sonra, artıq saqqalının ağardığı dövrü çoxdan adlamış Malikin yadına düşdü ki, dünən qurbanlıq bayramı olduğundan, məscidə getmiş, orada yaxşı yedizdirilib içizdirilmişdi, təzə əyin-baş töhvəsindən əlavə hələ onu birgecəlik məsciddə qalmağa icazə vermişdilər...Bəlkə Malikin ən pis vərdişi olmasaydı, o həyatında çox şeyi dəyişərdi...Amma bu spirtdən asanlıqla can qurtarmaq olmur da. İndi isə bir günün içində ləkələnmiş, ləkələnmiş də sözdür, sözün əsl mənasında palçıqlanmış üst-başı ilə həm də ağzından gələn kəskin spirt qoxusu ilə məscidə daxil olmaq üçün gərək dünyanın ən axırıncı axmaq adamı olaydı.

Bununla belə Malik üç gün sonrakı uçuşu ilə həyatının dəyişəcəyinə inanırdı. Əks halda o növbəti il belə soyuq yaz küləkləri ilə sağ qalıb-qalmayacağı mərcinə girəcəkdi. Bu vaxta qədər Malik qalib çıxıb, növbəti ili də möhkəm qalacağına əmin deyildi...

Yatmaq üçün küləkdən qorunacaq münasib bir yer axtarışında elə hey addımlayan Malikin ayaqları artıq ağrında yığılırdı. Özündən asılı olmayaraq dincini almaq üçün səkinin qırağına oturmuşdu ki, arxadan kiminsə əlindən dartıb, onu özünə tərəf çevirməyə çalışdı. Malik çevriləndə gördü ki, bu cavan bir qız uşağıdır. Malik əvvəl elə bildi ki, qız Malikin əyləşmək istədiyi yerin yiyəsi yəni, yaxınlıqdakı mənzildə yaşayandı və onu qovmağa gəlib...Malik artıq ona qarşı bir heyvan kimi davranan insanların qovalamalarına alışmışdı...ona görə də qızın söyüşlərini eşitməmək üçün

- Xanım, durub gedirəm, lazım deyil, qələt elədim

- Ay papa, nə danışırsan, hara gedirsən, iki gündür ki, evdən səssiz səmirsiz çımısan, bütün millət səni axtarır,- Malikə başdan ayaqa nəzər salıb, gülümsədi,- heyf ki yanımda sıfravoy yoxdu, səni çəkərdim bu gündə, ...necə gülməli görünürsən. Bu cır-cındır nədi keçirmisən əyninə

Malik əvvəl çaş-baş qalsa da sonradan qızın onu kiməsə oxşatdığını güman etdi.

- Xanım qız, bilmirəm nə danışırsız, sənin dediyin cır-cındırı isə mən özümü tanıyannan geyinirəm, artıq iyirmi il olar...yəqin edirəm ki, itmiş atanıza oxşatdız məni...Allah köməyinizi olsun, amma məniy burda heç nə yoxdu, sizin atanız deyiləm...çox yorulmuşam, qoyuz dincələk də...

Malik ağır-ağır yenidən əyləşirdi ki, həmin qız israrla bayaqkından daha da möhkəm kişidən yapışıb oturmağa qoymadı. Malik o qədər əsəbləşdi ki, qızın əlini kobudcasına özündə qalmış bütün enerjisi ilə kənara itələdi... Qız həmin dəqiqə ağlama başladı

- Sizə dedim axı, atanız-matanız deyiləm, əl çəkin mənnən – deyə həm zaman həm də məkana ləhnət yağdırıb, yoluna davam etdi.

Keçid dövrünə qədəm qoymağa bir gün, yalnız bir gün qalmışdı,...sonra çoxdan bəri gözlənilən günlər daxil olacaqdı onun həyatında, nəhayət ki, iyirmi ildən sonra yenidən işləyəcəkdi, həm də xarici bir şirkətdə, həm də xarici bir ölkədə...Necə sə bu soyuq bir gecəni istənilən vəchlə sağ qalmalı idi. Çox sevinirdi, xarici pasportunun, vizasının, və digər sənədlərinin hazır olmasına, bircə yekun imza qalmışdı imzalanası. Sabahkı gün arzusuyla, ac qarına zibillikdən tapdığı yırqtıq qadın şubasına bürünüb qala divarlarına söykənmiş halda yuxuya getdi.



III FƏSİL

3 ay sonra



“Son vaxtlar məndə maraq doğuran əsas məsələ, bütün bunların tez bir zamanda necə təşkil olunması idi... bütün lazımı sənədlər, uçuş bileti, hava limanında qarşılanma, Nyu Cersidə pensioner cütlüyünün mənzilində ikinci mərtəbədə kirəlik otaq, dərhal kiçik baqqalçı dükanlarının birində işə düzəlməsi, ilkin müvəqqəti tibbi siğorta, vergilərdən azad edilmə...Axı bunlar istənilən dövlətə ziyandan başqa hansı vəchlə xeyir gətirə bilərdi.”- deyə sonralar Malik yaxınlarına nağıl edəcəkdi.

Baqqalçı dükan market şəklində olsa da, ancaq gündəlik məhsulların satışı ilə məşğul idi, adı da ispanca idi- Korrida- Malik tapa bilmirdi ki, Korridanın bu dükana nə kimi ayidiyyatı ola bilər.

Onun ABŞ-dakı ilk ayı, İngiliz dilini işiylə sinxron şəkildə öyrənməsini nəzərə alaraq olduqca dözülməz idi. Malikə çox maraqlı gəlirdi ki, amansız bazar münasibətlərinin, ölüm-qalım uğrunda müxtəlif tipli marketinq kampaniyaların, “skeyls of ikonomi” deyilən xərclərin hər sentinə kimi maksimal dərəcədə azaldılması prinsipinin dominant olduğu bir ölkədə, onun anti-məhsuldar iş fəaliyyəti niyə dükanın menecerini və ya sahibini narahat etmirdi...Axı o istədiyi sözü müştəriyə deyənə kimi, digər üç-beş müştərini qaçırırdı...Əslinə qalanda o bu gedişlə çoxdan işdən qovulmalı idi... Lakin yəqin edirdi ki, Birləşmiş Millətlər Təşkilatının göstərişi olduğundan menecerlər güzəştə getməli olurdular.

Ona görə də o, artıq nizamnaməyə qarşı olsa da, üzv- dövlətlərin israrı ilə ikinci dəfə seçilmiş Karl von Hitzfeldin işsizliyin azaldılması istiqamətindəki səyləri yüksəkdə tutaraq, əlindən gələni edirdi ki, bu dünyavi dili vaxtından əvvəl öyrənə bilsin.

Bütün problemlər bir yana, Malikin əlverişli bir yardımı da var idi. Belə ki, onun iş yoldaşı və həm kirəçisi əslən türk Abş-da doğulmuş gənc tələbə Tuncay idi. Tuncay ona hər zaman kömək olardı və xüsusi tutulmuş tyutor deyilən İngilis dili müəllimindən çox, o Malikə dilin təkmilləşməsində yardımcıl olurdu. Tuncay, enli-kürək, çiyinə dək uzun qara saçlı, Meksika nefti tək tünd qara gözlü amma ümumilikdə uşaq simalı bir 23 yaşlı gənc idi... Bir dərdi var idi ki, istədiyi qız “emo” deyilənlərdən idi,özü də sırtığın biri. Doğrusu Malik heç Bakıda fahişələr arasında belə üzlü qadın görməmişdi...İşi gücü elə zavallı uşağın qazandığı pulu qəpiyinə kimi məngirləməkdi.

- Bu gün şef mənə nədənsə acıqlıdı, Allah eləməsin bəlkə ona nəsə olub, problemi zadı var nədi, nə fikirləşirsən, Tuncay...Sözün düzü onun dediklərindən heç nə başa düşə bilmədim...Jarqonla danışırdı deyəsən..Mənə faşist dedi nədi?

- Jarqonla-marqonlar danışmır eh, yazıq sənə hər dəfə deyir başa düşmürsən, deyir niyə hər dəfə yanından keçəndə, qorxa-qorxa tez-tez , aqressiv şəkildə işləməyə başlayırsan...Deyir mən faşistəm nəyəm, məndən niyə qorxursan...Doğrudan da elədir, özüm fikir vermişəm....Səndə “bosafobiya” var nədi?

Malik vizit kartı terminaldan keçirib yiyəsinə qaytardı, müştəri uzaqlaşandan sonra yenidən söhbətə davam etdi:

- Sözün düzü, bu vərdiş kimi bir şeydi,...əsl şef bizdə olur eh Bakıda, ağzın nədi səni boş-bekar görsün, ağına-bozuna baxmadan sabahı atır səni bayıra, adamın olmadı get kimə şikayət edirsən elə.

- Ola bilər...Amma indi sən tam azad adamsan, səbəbsiz səni heç kimə işdən çıxara bilməz...həm də sənin işçi kimi bir üstünlüyün var ki, mənim kimi dərin tam ağ deyil...Rəislər qorxurlar ki, bizim kimi işçiləri qovsa, gedib verərik məhkəməyə, deyərik ki, irqi ayrıseçkilik zəmində çıxarıb işdən...Ona görə bizə ağır bir səhv buraxmasaq çıxardan deyillər...Kehf elə! Əsas məsələ ondadır ki, işinin sapınnan necə yapışacaqsan- boş yoxsa tarım.

- Elədir, bacı oğlu

Tuncay nəyisə gizlədəndə bir qayda olaraq yanaqları qızarardı. İndi də elə bil Tuncay nəsə demək istəyirdi amma tərəddüdlü idi. Nəhayət özündə güc tapıb bir tövr ağzını açdı.

- Malik amca, sənə bir işim düşüb eh...

- İmkan daxilində, inşallah, hər şey.

- Saat yeddidə görüşüm var, saçlarım da gördüyün kimi çox unanıb, lap aranqutan meymununa oxşayıram, gərək saçıma bərbərdə əl gəzdirəm,...

Tuncay xahişini tamamlamamış

- Bacı oğlu, bu sırtığ qız, axırda səni sıfıra salacaq,...sən heç özün hiss eləmədən gələcək həyatıvı tədricən puça verirsən. Şəhvani nəfsivi saxlamağı bacar, onu at getsin!

Tuncay çox əsəbləşdi, belə ki, Malik dayı ona nə qədər yaxın olsa da, sevgilisindən yaxın ola bilməzdi. Qız haqqında dedikləri onun çox bərk xətrinə dəydi. Malik dayını acılamaq istəsədə bir tövr özünü ələ aldı.

- Məsləhətinə görə sağ ol. Nəzərə alaram dediklərini. Məni əvəz edərsən, inşallah indidən çıxım...

- Problem yoxdu...

- Çox sağol, onda sabah görüşərik

- Məgər, axşam evə qayıtmayacaqsan?

- Bəlkə yox...Özündən muğayat ol, Malik amca- deyə Tuncay marketdən çıxıb arxasında qapını möhkəm örtdü...Görünür Malikə sözlə deyə bilmədiklərini, bu jesti ilə deməyə çalışırdı.

Dükanda yalnız iki müştəri var idi, süd məhsulları tərəfdə eşələnən orta-yaşlı asiyalı qadın, və dükanın ən son şöbəsində, dietik ərzaqlar olan rəflərdə gözünü hansısa məhsulla zilləmiş, yaşı bəlkə yetmişi keçmiş afroamerkan bir baba.

Qəfildən Maliki möhkəm baş ağrısı tutdu. Sanki kimsə gicgahından çəkiclə vurmuşdu. Gözləri qeyri-iradi bağlamışdı ki, gözünün qabağına müxtəlif vahiməli və qanlı mənzərələr gəldi, atəş, yerə sərilmiş meyitlər, can verən yaralılar, hamısı da xüsusi qeyri-real həndəsi formalarda...sanki plastilindən düzəlmiş adamlardı...görünənlərin yuniformada olması, görüntülərin müharibəyə aid olduğunu göstərirdi...Son vaxtlar ona tez-tez belə sürrealistik görüntülər vaqe olurdu. Üç ay bu halla qarşılaşan adam yəqin ki, xroniki bir şey bilib, daha az təəcüblənərdi...Halbuki görüntülərin hər dəfə dəyişən konteksti onu təəcübləndirməyə bilməzdi...Axı bu gördüklərinin ona nə kimi ayidiyyatı ola bilər...Yazıq heç neçə gündür ki, kabel televiziyasına da baxmırdı.

Ağrı necə qəfildən başlamışdısa, elə qəfildən də kəsildi. Gözlərini açanda dükana boyunca sərasər yayılmış, lakin xaotik hərəkət edən buxarvarı yaşıl rəngli nəyinsə ona tərəf gəldiyini gördü...Qarabasma bilib gözlərini yenidən yumdu. Bir neçə dəqiqə bağlı saxladı ki, fikirlərindən tam azad olub, yenidən işinə davam etsin. Gözlərini açmazdan bir neçə saniyə əvvəl dükanın qapısının açılıb-bağlandığını eşitdi. Lakin hələ gözünü açmadı. Yəqin etdi ki, növbəti müştəridir.

Gözlərini növbəti dəfə açanda, gördüyü ilk şey üç metr məsafədən latın məşəli bir gəncin parıldayan revolveri ona tuşlaması idi. Özünə çox qəribə gəldi ki, instinktdən gələn qorxudan əsər əlamət yox idi, özünü olduqca rahat və gümrah hiss edirdi. Hətta bu hal özünə xoş gəlib, azca gülümsədi belə. Bu latın oğrunu özündən çıxartdı

- Nə baxırsan, sarsağ...tez nə qədər pul var, çıxart hamsını bayıra...eşitmədin, tez ol qoca maymağ

- Cəhənnəm ol! –deyə konkret cavab verən Malik əllərini çarpazvari bir-birinin içinə keçirdi. Sonradan ona məlum oldu ki, söyüşü elə öz Azəri dilində söyüb

- Başa düşmürəm ağzıvın altında nə mırtıldayırsan, alçaq ərəb, amma sənnən pul almamış bir yerə gedən deyiləm...Az danış, tez pulları çıxart.

- Sən neyləmisən ki, müftə pulu verim sənə

- Sən xəstəsən, sarsağ- deyə artıq tətiyi çəkməkdə idi ki, afroamerkan yaşlı müştəri belə yaşlı vaxtında olan qalan bütün gücünü yığmış kimi, yaraqlının üstünə atıldı, və əllindən revolveri salmağa çalışdı...

Əllərin amansız mübarizəsində gənclik öz sözünü dedi, yazıq müştərinin ürəyindən aldığı atəş onun yerindəcə o biri dünyaya göndərdi...Bu revolver yaxın məsafədən bronjileti belə deşmək gücünə malik maqnumdur...Yəqin ki, güllə ani olaraq ürəyi dəlmiş və kürəyindən çıxmışdı. Kişi yerə sərildikdən sonra qan döşəmədə nazik kanallarla hərəkət edib bir metr diametrində qanlı göl əmələ gətirdi. Soyğunçu yenidən üzünü Malikə tərəf çevirdi, yenidən tətiyi çəkməyə hazırlaşdı. Lakin atəş açılmazdan əvvəl özünün də gözlərinə inanmadığı bir hadisə oldu. Dükandakı digər müştəri, asiyalı qadın özünü Malikin qabağına sıçradıb, güləni özünə qəbul etdi. Gicgahından keçən güllə onu son nəfəsini də çıxmağa qoymadı...Artıq havada ruhunu itirmiş bədən kəsilmiş ət parçası tək yerə sərildi. Malik isə yenə də başa düşə bilmirdi ki, bütün olanlar niyə onun heç vechinə də deyil. O heç ayaqları altında yerə sərilmiş qadının sağ olub-olmamasını yoxlamadı belə.

Hadisələrin belə paradoksal gedişi latın mənşəli soyğunçunu tam çaş-baş etmişdi...Görünür özlüyündə götür-qoy edirdi ki, “sonra nə edim”. Getdikcə yaxınlaşan Polis maşın sirenləri onu elə bil bu buzlaşamadan oyandırdı.

- Bilirsən mən üç rəqəminin müqəddəsliyinə filan inanmıram...indi ölməlisən

Soyğunçunun sanki başına qaynar su tökdülər, tətiyi çəksə də atəş açılmadı. Yəqin etdi ki, patronu qurtarıb.

- Sən necə də bəxtəvər donuzsan- deyə Malikə tərəf atılıb tapancanın qundağı ilə başına möhkəm zərbə endirdi. Huşunu itirib yerə düşən, Malikin başından qan axdığını görüb, onun öldüyünü zənn etdi... “Yaxşıdır, onu görənlərdən heç kəs bu dünyada deyil ki, ona qarşı iş açılsın...Dükandakı kameraya gəldikdə isə, o ağıllı iş görüb ki, başını daima aşağı tutub, sifəti aydın görünməsin deyə...Saqqalını isə qırxsa...elə sabah qırxsa, kimdi ondan şübhələnən.” –deyə özlüyündə qərara gəlib, kassanı yarıb, orada olan bütün pulları qoydu cibinə. Dərindən nəfəs alıb, var gücü ilə qapıya tərəf sıçrayıb, dükanı polislər gəlib çıxmamış vaxtında tərk etdi.







-

IV FƏSİL

ANALİZ və ya ortaya çıxmaq istəyən həqiqətlər



- İndi nə deyirsən, bütün bunlar bir növ sənə qarşı daha doğrusu sənin leyhinə gizli əlbirlilik planlarıdır...? deyə Tuncay gülümsədi

- Bacı oğlu, bilirsən..., mənim bir şey əvvəldən başıma girmir ki, niyə bu lənətə gəlmiş layihəyə qoşulandan hər kəsdə mənə qarşı simpatiya yaranıb, hətta polis məmuru da, hadisədən sonra mənə dedi ki, hələlik heç bir izahat göstəriş lazım deyil...evinizə gedə bilərsiz...axı bu absurdur. Necə ola bilər yanımda canlarını mənə görə fəda etmiş iki nəfər müştəri öldürülür, mənə isə deyirlər ki, heç bir izahat-mizahat lazım deyil...çox müşkül məsələdi, bunlar bir yana, sonra mənə deyir ki, bir şey lazım olsa özləri mənə zəng vuracaqlar. O axmaq heç məndən soruşmadı ki, bu alçaq latinonun görünüşü necəydi.

- Bəlkə sənin BMT-nin layihəsində iştirak etdiyinə görə heç kəs narahat etmir...Baxma, təşkilatın nüfuzu qalxıb son illər. Sən gərək proqrama qol çəkməzdən əvvəl şərtlərlə tanış olaydın, bəlkə orada elə bir maddə var ki, səni polisin suallarından avtomatik azad edir.

- Ola bilər...

Bütün bu söhbət Nyu Cersidə, Latın məhləsində, keçmiş klassik musiqiçi cütlüyü- ər- fleytaçı arvad skripka ifaçısı, Simonsların şəxsi mənzillərinin ikinci mərtəbəsində gedirdi...Onlar ikinci mərtəbəni ayı yeddi yüz dollardan bu iki şərqli işçilərə kirə verməyə razılaşmışdılar...Onsuzda pensiya siğortası bir yana, hələ əlavə xərcləri də yox idi ki, bu məbləğ az məbləğ kimi gözə dəysin. Bu qiymət hər iki tərəfi qane edirdi. İkinci mərtəbədə bir tualet və iki otaq var idi ki, soldakında Tuncay sağdakında Malik qalırdı. Amma söhbətləri bir adət olaraq Malikin otağında baş tutardı...Həm də çox məzəli söhbətlər...Malikin yaşı əllini çoxdan adlamasına ramən və paltarını və üz-gözünə əl gəzdirəndən sonra tanınmaz hala gəlməsinə baxmayaraq, çox incə yumora malik bir Malik idi.

- Yeri gəlmişkən, qız yenə sənnən pul istəyəndə nə dedin, yeni düzünü deyib, olan-qalan pulunu da verdin ona?

Tuncay öz nəfsin qarşısında zəifliyini yalnız bu cəhəti biruzə etdiyindən həmişə çalışardı ki, bu mövzuda olan söhbətləri adlasın. Xoşu gəlməzdi ki, kimsə onun zəif cəhətlərindən dəm vursun, lap dostu Malik amca olsa belə. Üzünü büzüb bikehf şəkildə mırtıldadı:

- Malik amca, guya bilmirsən mən nə tip adamam, eyni sualları niyə həmişə verirsən axı...sənə demişdim axı, bu bir növ irsi bir vərdişdir, başımı daşa vur amma bu indiki zəmanəyçün yersiz olan bu vərdişi – həmişə düzünü danışmağı tərgidə bilmirəm...bu həm də bir növ qarğış və ya ləhnət kimidir, yalan danışdımsa yüz faiz ya məni iti çırpan kimi, ya bu başdan kos natsizt dəstəsi əzişdirəcək yada yolun ortasında bir indusun sürdüyü taxi maşını vuracaq ki, axırda da məlum olsun, sən demə bu indusun yaşıl kartı bir yana heç sürücülük vəsiqəsi də yoxdur...artıq başıma gəldiyindən deyirəm, kim bilir bəlkə bugün mərcə yalan danışsam sabah terrorçu dəstənin aktına düşəcəm...Bir Allah bilir ki düzünü deyirəm.

- Yaxşı...görürəm sən mövhumata qurşanmısan...yalan danışmaq günah olsada, hər zaman düzünü də danışmaq mümkünsüz bir şeydir...Bunu Mustafa İslamoğlu demişkən “dev kafa”lardan soruşsan əmin olarsan. İnsan and içsə ki, heç zaman yalan danışmayacaq, bu ondan qəbul olunmaz, çünki bu qeyri mümkün bir şeydir. Hətta kafir Nitşedə bu barədə öz münasibətini sadəcə bir gəncin başına gələn əhvalatla bildirir. O hər zaman düzünü danışdığında ətrafdakılar onu bəyənmir, daha sonra bu onları qıcıqlandırır, bir qədər sonra onlar elə hiddətlənirlər ki, artıq ona qarşı bir tədbir görməyə qərara alırlar, onu dəli adıyla dəlixanaya salırlar, lakin o yenə də düzünü danışır, dəlixanada onun yerinin dəlixana deyil dustaqxana olduğunu hesab edib onu, həbs edirlər, amma bu kəs yenə də doğrunu danışmaqda davam edir. Nəticədə camaat bezib onu edam edirlər.

- İndi nə demək istəyirsən...

- Demək istəyirəm ki, sənə alternativ variant təklif edə bilərəm, necə deyərlər nə şiş yansın nə də kabab, sən öz prinsiplərinə sadiq qalmaq şərtilə...

- Necə olur elə?

- Tarixdən neçə alırdın? Şah İsmayıl Xətai haqqında bir məlumatın var.

- Bildiyimə görə Səfəvi dövlətinin əsasını qoyub ki, sonradan ərazisi Xəzər dənizindən İraqa kimi böyük bir sahəni ehtiva edib. Bu işğalçı siyasət davam edəcəkdi, o vaxta kimi ki, bizim Sultan Səlim onu Çaldıran döyüşündə cəzalandırdı...

- Hardasa elədir, amma çox aqressiv yanaşmadır...Bəli 1514-cü il avqustun iyirmi üçü, iki qardaş dövlət arasında mənasız döyüş, lazımsız yerə tökülən türk qanı – azəri və osmanlı türklərinin qanı, bəli...əgər tarixi oxumusansa onda onu da bilməlisən ki, Şah İsmayıl hakimiyyətə çox erkən yaşlarında gəlib, bununla belə Səfəvi dövlətinin əsasını qoyub ki, sonradan vahid Azərbaycan yarada bilib ki, ərazisinə indiki Azərbaycandan başqa, Cənubi Azərbaycan və cari Ermənistan da daxil olub.

- Nə olsun ki,...dediklərinin mənə nə kimi aidiyyatı var

- Sən səbrli ol qulaq as, Şah İsmayılın atası öldürüldükdən sonra, hökmdar hesab etdi ki, digər səfəvi sələflərini sağ qoymaq gələcəkdə böyük fəsadlara çıxarar, ona görə də, öz sərkərdələrinə əmr edir ki, dəstə yığıb bütün qardaşları öldürsünlər. İsmayılın böyük qardaşı qatil dəstənin yaxınlaşdığını bildiyindən, toqquşmanın labüd olduğunu anlayır...Yalnız bir əlacı qalır ki, gələn dəstəyə müqavimət göstərməklə onları yubadsın ki, qardaşı İsmayıl xilas ola bilsin. İsmayılı Gilana göndərirlər...Orada Gilan yaşlı amma olduqca nüfuzlu şəxs İsmayılı müvəqqəti gizlətməyə razı olur. O həm də xalq arasında çox mömin və düzünü danışan şəxs kimi tanınır. O da bilir ki, qoşunlar yoxlamaq məqsədilə, Gilan torpağına da ayaq basacaq. Götür qoy edir ki, nə etsin, nə etməsin təki yalan danışmadan uşağı ölümdən xilas etsin. Və sonda Allahın köməkliyi ilə yolunu tapır. Qoşunlarını Gilana daxil olduğunu eşidib, tez İsmayılı torpaq sahəsindəki ağacların birindən kəndirlə elə asır ki, boğulmasın, eyni zamanda da ayaqları yerə dəyməsin...Dəstə başçısı onun yalan danışan adam olmadığını bildiyindən sadəcə İsmayılı burada olub olmamasını soruşur...

- Bəs o nə cavab verir

- Ağsaqqal and içir ki, “Allaha and olsun ki, İsmayılın ayağı Gilan torpağında deyil”



- Hmm...çox maraqlıdır...İndi demək istəyirsən həmin şeyi öz problemimlə bağlı tətbiq edəm?

- Et...bacı oğlu,et

Malik on beş dəqiqə əvvəl artıq ikinci aspirin həbini atsa belə, dərman bir növ əks effekt verib, beyin sinirlərini daha da möhkəm qıcıqlandırırdı. Görünür “Aspirinin əks göstəricisi yalnız mədə ağrısıdır” deyənlər Malikin beyni tək beyin fizionomiyası ilə rastlaşmayıblar. Ağrı o qədər kəskinləşdi ki, elə Tuncay yanında ikən özünü göydə cazibə qüvvəsinin təsiri ilə xaotik şəkildə yerə enən kağız parçası tək çarpayısına sərildi və gözlərini yumub alnını masaj etməyə başladı.

- Malik amca

- Nədi bacı oğlu

- Sənə görə neçə gündür ki, narahatam...soruş niyə?

- Niyə bacı oğlu

Malik yenidən gözlərini açıb qapıya söykənmiş Tuncayın özündən razı sifətinə baxdı.

- Artıq düz...hə elədir- deyə sözlərinə qüvvət vermək üçün təlxəkbazlıq edib barmaqları ilə saymağı imitasiya etdi- elədir, düz altı gündür ki, gecə saat on birdən sonra, hamama girib-çıxmaq bilmirsən, gecəni elə orda keçirirsən

- Yəqin məzələnirsən, mən ki necə gözümü çarpayıda bağlayıram eləcə də çarpayıda açıram...

- Vallahi billahi düz sözümdü.

Tuncay söykəndiyi qapıdan aralanıb Malikin çarpayısına yaxınlaşdı, digər küncündə oturub müəmmalı açıqlamasına davam etdi

- Bilirsən ki, yalan danışan deyiləm, buna əminəm...Bu həftə elə gecə olmayıb ki, hamamın qapısın bağlı görməyəm, qoca Simonsların aşağıda öz hamamları olmasaydı deyərdim hə...Səndən başqa orda kim ola bilər. Dalına qulaq as. Birinci dəfə səni keçən həftə hamam girən gördüm. Qarnımı ardıcıl iki dəfə ançouslu və pendirli pitsa yediyimdən gecə bərk sancılanma tutmuşdu. Otağımdan çıxan kimi elə sənin də mənimlə sinxron şəkildə otağını tərk etdiyini gördüm, tam başqa şəkildəydin, qaş-qabaqlıydın...Mənə heç fikir verməyib, hamama tərəf addımladın,içəri girib bütün gecəni orda keçirdin...Əgər hər hansı bir problemin varsa, və onu heç kəslə bölüşməməyi üstün tutursansa, onda problem yoxdu başa düşərəm...

- Nə gic-gic danışırsan, bacı oğlu...Hamamda mənim nə problemim ola bilər axı?!

- Onda başa düşdüm vəziyyət nə yerdədir. Bu yaxınlarda kabel kanallarının birində lunatiklər haqqında sənədli bir filmə baxmışdım...Deyirlər insanların ən azı beşdə biri heç olmasa ömründə bir dəfə özündə keçirib.

Diqqətini söhbətə o qədər möhkəmcəsinə yönəldmişdi ki, baş ağrının necə getdiyini hiss belə etmədi... Bilmədi ki, dərman öz təsirini göstərmişdi, yoxsa, qeyri-iradi şəkildə özü beyn hüceyrələrini təlqin etmişdi ki, ağrını kəssinlər. Qalxaraq.

- Sözün düzü mən də boynuma almalıyam kı, bu SEM ƏMİ-gilə gələndən çox əcaib şeylərlə üzləşirəm...Sözün düzü saat on birdən sonra nəsə etdiyim və ya ümumiyyətlə oyaq qaldığım heç yaddımda deyil. Elə bil kimsə məni bir aparatı söndürən kimi keçirir. Nə yuxu nə xəyal, sadəcə qara boşluq. Maraqlısı ondadır ki, bütün bu yuxumu deyim, görüntümü deyim, hamısı oyanandan sonra gözümün qabağına gəlir, çox vaxt iş vaxtına təsadüf edir.

Sən gəl belə elə, bu gün də onbirdən sonra məni güd ki, yenə otağı tərk edirəm yoxsa yox...Əgər gördün hamama tərəf gedirəm tez məni oyat.





V FƏSİL

Şahidi aradan götür! və ya dəyişən şərtlər

Sanki kimsə Tuncayı bilərəkdən oyatdı ki, “dur gör, qonşu otaqdan gələn səslər nədir”. Halbuki yanında heç kəs yox idi. Malikin otağından ağır addım səsləri gəlirdi. İldırımsürətli şəkildə yerindən atılıb, qapıya tərəf cumdu. Otaqdan çıxanda Malikin artıq yavaş-yavaş hamama tərəf addımladığını gördü. Üzünü görə bilməsə də nəyinsə həmişəki kimi olmadığını hiss edirdi. Hamama girməmiş Malikin üstünə atıldı ki, onu oyatdı...axı Malik yenə də onun hayına cavab vermirdi. Elə hey zombi tək addımlayırdı. Üzünü ona tərəf çevirmək üçün qolundan tutub burmaq istəyəndə elə bil əli presslənmiş azon qazına toxundu. Reflektiv olaraq Maliki buraxdı və bədənini saniyədən də az bir vaxt çərçivəsində ehtiva edən vicvicəylə əlləşməyə başladı...Qolları ilə bütün bədənini tez tez sürtməyə başladı ki, titrəməni bir təhər ertələsin. Bütün bunlar baş verən zaman isə maraqlısı onda idi ki, Malik nə geri çevrilir ki, baxsın dostunun başına nə gəlib, nə də ki hamam istiqamətində hərəkətini davam etdirirdi. Tuncay özünə gələn kimi, sanki bilərəkdən verilən bir qərar tək, addımlarını davam etdirdi. Tuncay isə hörümçəyin zəhərindən paralizə olmuş şikar kimi bu addımları gözləri ilə müşayət etməkdən başqa əlacı qalmırdı. Tuncay o dərəcədə şoka düşmüşdü ki, heç Malikin ətrafında bir orbit halında peyda olan yaşıl qaz kütləsi, dəhşətli ağrıdan sonra o qədər də təəcübləndirmədi.

Malik hamama çatıb qapını açdı və içəri girdi. Tuncay gözlərinə inanmadı...Malikin qapıyla heç bir təması olmamasına ramən qapı arxasınca öz-özünə və ya digər gözə görünməyən adam tərəfindən bağlandı və kilitləndi. Fosfor tək işıldıyan yaşıl tək işıqlar, qapı çərçivəsinin alt və yan məsamələrindən görünsə də tədricən azalaraq, tam zülmətə qapandı. Yaşıl işıqlar itmişdi ki, Tuncayın motor sistemi yenidən işə düşdü, qapıya tərəf cumub, dəstəyi vəhşicəsinə burmağa başladı, arxadan bağlı olduğuna əmin olduqdan sonra, iki-üç dəfə çiyinlə həmlə etdi. Amma faydasız. Kənardan baxan qapının taxtadan olduğunu deyə bilsə də, indi Tuncay and içə bilərdi ki, bu yalnız aldadıcı bir zahirdir. Batində isə çox möhkəm bir material olduğundan, doxsan kiloluq bu gəncin belə gücünə sabit qalmışdı. Nə bir səs, nə də ki, titrəyiş...Bəlkə yəhudi zərgərlərinin evində belə qapı olmadığından buna həsəd aparardılar. Ardıcıl bir neçə daban-təpik də bir bəhrə vermədi. Ağlına gəldi ki, kəlbətin və ya otvyorka-vintaçan tapıb qapını petləsindən və ya dəstəyindən açmağa çalışsın.

“Malik amca, eşidirsən?...Sən qorxma mən səni ordan çıxardaram...Oldu? sən narahat olma. İndi gəlirəm” –deyə otağına tərəf ayaq aldı.

İki dəqiqə yarımdan sonra bir əlincə portativ çəkic digərində vint buran otaqdan çıxanda beynindən biotok şəklində əzələlərinə “Dayan” əmri gəlsə də, ətalət qüvvəsi öz sözünü dedi. İki metr məsafəyədək sürüşüb dizi üstə yerə yıxıldı. Onu belə anı durduran isə qəfildən gördüyü gözlənilməz şey idi. Bu 62 yaşlı təqaüdçü professor Maksfel Simons idi – evin yiyəsi...Gecənin bu vaxtı yataq paltarında olması gözlənilsə də, Maksfelin əynində tünd qara kostyum və qırmızı qalstuk var idi. Bu görkəmdə kişini nə vaxt gördüyünü heç yadına sala bilmirdi. Maksfel heç təzə yuxudan durana oxşamırdı. Çox aqqresiv sifət almışdı. Hədələyici səs tonu ilə ayağa qalxan Tuncaya:

“Oğlan, qayıt otağına, tualet xarab olub, gərək sabah santexnik çağıraq”

- Maxksvell məllim...Malikin bizim köməyə ehtiyacı var...içəridə qalıb...Deyəsən başına bir iş gəlib.

- Ola bilməz...hamamdan indi çıxıram. İçəridə heç kəs yoxdur. Yəqin yuxuda görmüsən, mən artıq iki saata yaxın olar ki, orda suyla əlləşirəm.

- Mümkün olan şey deyil. Siz nə danışırsız.

- İnanmırsan...Başa düşürəm, əgər hesab edirsənsə bu qoca kaftarın başına hava gəlib,ged özün yoxla, Malik öz otağında yatıb.

Tuncay bir neçə saniyəlik kişidən gözlərini çəkmədi ki, Maksfeldən bir söz ala bilsin, amma səbri tükəndiyindən, yavaş-yavaş Malikin otağına tərəf ayaq aldı, dəstəyi xəfifcə əyib- əgər doğrudan da Malik yatıbsa səsdən oyatmamaq üçün- qapını astaca aralamağa başladı. Arxasından kölgə tək nəyinsə durduğunu bayaqdan hiss etsə də buna əhəmiyyət vermirdi. Elə bu onun axırıncı səhvi oldu. Bircə onu hiss etdi ki, yüksək təzyiqdən qulaq pərdələri partlayaraq dəhşətli ağrı verdi, görünür başına ağır küt alətdən möhkəm zərbə endirmişdilər. Yerə sərilib, xırıltı səsləri çıxarmağa başladı. Aqoniya fazasını adlıya bilmədi.



*** *** ***

- İşlər çox pis gedir

- Hmm…Düz deyirsən, məncə planları dəyişmək vaxtıdır











*** *** ***

“Yox...yox...eləmə...nolar eləmə” deyə yuxuda danışırdı ki, zərif qadın əlinin alnına toxunduğunu hiss edib oyandı

- Heç nə olmayıb, ata, hər şey qaydasındadır

- Nə olub orda – deyə uzaqdan digər, ancaq yaşlı bir qadın səsi eşidildi

- Heç mama, deyəsən qorxulu yuxu görüb- Malik hər iki qadının azəricə danışdığına təəcübləndi

Hələ də yuxuda olduğunu sanan Malik gözlərini açanda özüdə bilmədən peyda olan qadınların reallıq olduğunu görəndə bir qədər havalandı. Heç nə başa düşə bilmədi. Bayaqdan üzünə sığal çəkən gənc çiyninə dək uzun şabalıdı saçlı qızın hardasa olardı 20-25 yaşı, çox yaraşıqlı qız idi. Həm də sifəti Malikə çox tanış gəlirdi. Elə bil onu əvvəllər hardasa görmüşdü. Çox tutqun bir obrazlı yaddaş. İkinci qadın mətbəxdə yəqin ki, iş başında olduğundan, olanlara aydınlaşdırmaq üçün elə işləyə işləyə, yəni bir əlində dəsmal, digərində boşqab, otağa girdi. Yaşı ən azı 40 -50 aralarında olardı. Üzündə qırışlar sərasər bölüşdürülsə belə, yaşına görə çox cəlb edici gözəlliyi qoruyub saxlamışdı. Üz-gözünə əl gəzdirməsə belə.

Malik donub qalmışdı, belə ki, düz 3 ay idi ki, doğma dilində danışan adamla rastlaşmamışdı. Ana dili üçün çox darıxmışdı.

- Bağışlayın, amma...başa düşə...amma başa düşmürəm mən bura necə gəlib çıxmışam, haradayam? Və siz kimsiz?

Elə bil neft quyusundakı kaçalkanı birdən işə saldılar. Hər iki xanım, hır-hır gülməyə başladılar. Bir neçə saniyədən sonra yaşlı qadının Stalin sifəti aldığını görüb, gülüşü dayandırdı. Yaşlı qadın ciddi səs tonu ilə

- Biz Veqa planetinin sakinləriyik...yəni telepuziklər...səni qaçırmışıq ki, üzərində görülməmiş əməliyyatlar aparaq...

Və yenidən gülüş bombası partlatdılar. Malik isə hər şeyi çox ciddi qəbul edirdi. Hələ müəyyən edə bilməmişdi ki, bura necə gəlib düşüb. Bir neçə saniyədən sonra Malik pozasını elə tez dəyişdi ki, qadınlar diksinib gülüşü dərhal kəsdilər.

- İndi yaddıma düşdü...deyirəm axı səni haradasa görmüşəm...Sən həmin qızsan ki, 3 ay bundan əvvəl məni atanla səhv salmışdın...İçəri şəhərdə, yadındadır?

- Nə danışırsan ay papa, səni niyə kimiləsə səhv salmalıyam axı, bir də ki, heç axırıncı dəfə İçəri şəhərdə nə vaxt olduğum heç yadıma gəlmirdi. Deyəsən altıncı sinifdə sinif rəhbəriylə axırıncı gedənəm. Ondan sonra heç bir dəfə də olsun ayağım dəyməyib. Sən evə dünən gəlmisən, Yaponiyaya bir həftəlik səfərdən qayıtmısan.

- Mümkün olan şey deyil, xanım qız...Yazıq Tuncay, başına bir iş gəlməsə yaxşıdı...Hamsı bu lənətə gəlmiş layihəyə görədir...Elə bil hiss edirdim ki, imzalamaqla göydə nə qədər bəla var aşacaq bu yazıq təpəmə...Heç adı da yanımda qalmıyıb eh, bir görürsən... “Ero”, “Eso”, yox, “Belo”...hə Bolero Moris Ravel, yadıma düşdü – birdən ayağa qalxıb- artıq yaddaşımda ciddi pozuntular əmələ gəlir, indi nə bilim ki, mən doğrudan da bomj Malikəm yoxsa dediyiniz kimi sizin atanız...Kaş ki bu lənətə gəlmiş proyektə qoşulmazdım. Yaxşı belə edək. Siz mənə foto albomnan zaddan göstərin ki, görüm doğrudan da siz deyən adamam yoxsa yox. Sonra gərək Ümumdünya İşsizlərinin Mübadiləsi təşkilatına gedəm

- O nədir elə...

- Yəni bu haqda eşitməmisən, BMT nin nəzdində 2015 ci ildə yaradılmış agentlik. Bildiyim qədərini deyirəm.

- Papa, sən deyəsən hələ də yuxulusan...Nə danışırsan heç özün də bilmirsən, hələ ikimin onuncu il təzə girib.

Heç bu xəbər də Maliki təəcübləndirmədi, axı o artıq belə yeniləklərin tezliyinə alışmışdı.

- Nə isə....doğrudan ah, mənim adım nədir bəs?

- Əhməd Tağızadə

- Bəs Əhməd Tağızadə harda işləyir---yəqin müəllimnən zaddandı

- Hmm- əslinə qalsa, sən elə Birləşmiş Millətlər Təşkilatında işləyirsən. İctimai İnformasiya Departamenti-resident-əlaqələndiricinin müavini

- Ay Allah, daha nələr olacaq görəsən, bircə deməsinlər ki, kokain alveriylə də məşğul oluram, bezib axırda ona da inanaram.



*** *** ***

“ Bax, dostum Əhməd, bilirsən ki, biz artıq ikinci ildir ki, eyni dam altında çalışırıq...Özüvü qoy mənim yerim. Sənə ümumiyyətlə Yaponiyada nə veriblər bu günə düşmüsən. Vasabi zad yeməmisənki, deyirlər yarım boşqab vasabi adamı öldürə bilər...Əminəm ki, sənə nə olub elə Yaponiyada olub...Mən indiyədək belə axmaq əhvalat eşitməmişdim, “Mən bomj Malikəm” nə bilim “Ümumdünya İşsizlərinin Mübadiləsi Təşkilatı” belə təşkilatı yaratmaq axı BMT-nin nəyinə lazım, bu layihə defisit-büdcəyə bais olar axı. Əminəm ki, cənab Ban Ki Mun da heç bir gizli təşkilat yaratmayıb...Bizim əlaqələrimiz çox yaxındır. Buna oxşar bir şey olsaydı birinci mənim xəbərim olardı...Təşkilata qalsa, Azərbaycanda Beynəlxalq Ticarət Təşkilatının şöbəsi açılmalıdır bu yaxınlarda, başqa heçnə. Bilirsən sənə bu dəqiqə nə lazımdır...Yaxşıca istirahət etmək. Bu yaponlar yəqin səni orda boğaza yığmışdılar öz ekoloji təkliflərilə. Sənə bir həftə istirahət verirəm...Lap istiyirsən, Parisə putyovka da təşkil edim. Amma bir şərtim var ki, dincivi aldın başda Beynəlxalq Ətraf mühit Konfransının yekunlarının raportunu tərtib etməyə, sonra elekton poçtla yollarsan. Di get.- deyə BMT-nin Azərbaycan ofisinin rezident-əlaqələndiricisi modern tipli geniş kabinetində Maliklə - hal-hazırda Əhməd Tağızadə - BMT-nin İctimai İnformasiya Departamentinin rezidentinin müaviniylə söhbətində bildirdi.

- Papa, görüşün necə keçdi- deyə Cəmillə, Əhmədin yeganə övladı soruşdu

- Çox pis...Rəisim elə bilir ki, başıma hava gəlib, vasabi, vasabi,...yox bir masabi, özünü ağıllı göstərmək istəyir. Bir həftə məzuniyyət verdi mənə

- Oy...papa , nə yaxşı...Artıq biz Antalyaya gedə bilərik. Söz vermişdin ki,...

- Yox səhvin var. Sənə Əhməd atan söz vermişdim...Mən hələ özümü daha çox Malik kimi görürəm...Özlüyümdə hələ hansı şəxsiyyətin həqiqi hansının xəyali olduğunu müəyyən edə bilməmişəm...Elmi dillə desək, ehtimal nisbətin otuzun yetmişədi. Yaxşısı budur de görüm, internetə çıxışın var?

- Bu nə söhbətdi məgər yadında deyil

Əhməd artıq eyni tip suallardan bezmişdi. Belə sualların onu qıcıqlandırdığını və yersiz olduğunu göstərmək məqsədilə bir ruhi xəstə tək saçlarını yolmağa başladı

- Eyni sualları niyə verirsən axı...Lənətə gəlmiş yaddaşım qaydasında olsaydı, sənnən axı niyə soruşurdum

- Əsəbləşmə...keçən il almışdı, simsiz rabitəylə təmin olunmuş, Alman dizüstü bilgisayarı..dörd nüvəli mikroprosesor, hay-teç daxili qurğular və s...Bir sözlə Bakıda bundan bir dənədi... bu saat gətirərəm.

Cəmilə kompyuter dalınca yoxa çıxan kimi, Əhməd özlüyündə açar sözlər axtarışına başladı. Elə açar sözləri tapmalı idi ki, lazımı məlumatı ortaya qoya bilsin. Rahatca özünü kresloya buraxıb, masanın üstünə baxdı. Artıq yemək stolun üstündə olsa belə, Əhməd onu təxirə salmaq məcburiyyətində idi...Həqiqət arzusu yemək nəfsaniyyətindən üstündə idi.

- Budur bu da sənin laptopun, artıq internetə qoşulub, brouzeri aç istədiyini sayta gir, məndə anti-fişinq sistemi yoxdu.

- Elə bilirsən dediklərindən nəsə başa düşdüm- deyə laptopu qızına qaytarıb onun oturmağına işarə etdi. Qız bir masanın üstündə soyuyan yeməyə baxdı, bir atasına baxdı. Amma Əhmədin israrlı baxışlarına təslim olub, diziüstü bilgisayarı əlinə alıb kresloda otrub laptopun ekranını elə əydi ki, Əhməd də bir şey görə bilsin. Əhməd isə artıq ayaqüstə qaldığından ekrandakıları görmək üçün qozbel forması almalı oldu.

- İlk öncə, axtarış sistemini tap, hansı ən güclüdür, ona gir

- Əlbəttə ki, Qooqle. Okey...-deyə stenaqrofist tək iti sürətlə barmaqları klavişləri oynatdı...www.google.az …sonra nə

Görünür qız düz deyirmiş. İnternet sürəti o qədər güclü idi ki, saytı bir anın içində ərsəyə gətirdi

- Nə yazım

- Yaz ingiliscə yaz, “project Bolero” yanında da yaz “exchange” yəni mübadilə

- Papa, mən Accels proqramıyla bir il ABŞ-da oxumuşam məgər yadında deyil, oy, bağışla hər dəfə eyni sualı verirəm, demək istəyirəm ki, dillə problemim yoxdu.

- Lap yaxşı

- Bolero sözünü böyük hərflərlə yazım, ya kiçik hərflərlə

- Məncə fərq etməz.

- B-o-l-e-r-o

- Tez enteri bas

- Uy da, 2 milyona yaxın nəticə

- Sənin dəqiq yazılışlı saytlara bax

- Bax biri var, amma project Bolero yox Bolero project

- Daxil ol

- Hmm...Vikipedianın məqaləsidir, yəqin bilirsən də dünyanın virtual ensiklopediyası...orda deyilir ki, Bolero project Latın müğənni Leonardo Qranados və caz pianisti Edvard Simon tərəfindən yaradılmış Artistshare səsyazma layihəsidir

- Yox bu caza aiddir...növbəti sayta bax

- Biri də var, project bolero.net...bircə saniyə qoy başqa paneldə açım...budur...deyəsən yaşıl layihələrdəndir...elədir ki var, “layihənin əsas məqsədi istənilən növ yazılı kağızları onların elektron variantı ilə əvəz etmək” yəqin ağaclar az kəsilsin deyə.

- Yox o da deyil...Başqa?

- Birinci səhifədə başqa uyğun gələn nəticə yoxdur...gözlə ikinci səhifəyə keçid alım.

- Dur-deyə birdən sensor panelin sol klikini basmağa hazırlaşan Cəmilənin əlindən tutdu...- yeddinci pozitsiyaya bax, project Olerob və exchange sözləri var mətnlərində

- Bu şəxsi bloqdur

- Sən gir

- Okey...bircə saniyə. Bir növ şikayət məqaləsidir, başlığı belədir “Məni oğurlamışdılar”

- Əla...odur ki var. Çox sağol, indi gedib yeməyivi yeyə bilərsən- deyə qızın yerini alıb, laptopu dizləri üstünə götürdü və məqaləni diqqətlə oxumağa başladı



“ ...əslinə qalsa özümə nə olduğunu dəqiq bilmirəm belə...Bilmirəm ki, başıma hava gəlib, ya doğrudan da 2017-ci ildən gəlmişəm...Bu bir növ BMT-tərəfindən yaradılmış layihə idi...Olerob adında...Mən əvvəl bomj idim, amma Ümumdünya İşsizlərinin Mübadiləsi təşkilatında bu lənətə gəlmiş layihəyə imza atdıqdan sonra başıma qəribə şeylər gəlməyə başladı...yadımda qalana görə Azərbaycana yollamışdılar məni...İndi yaddaşımın əksər hissəsini itirmişəm, 23 yaşında Detroit ştat kollecində təhsil alan bir gəncəm...Amma Allaha and içə bilərəm ki, bu layihəyə imza atanda bəlkə indikindən 3 dəfə qoca idim. Mən elə gəlir ki, üzərimdə gizli tədqiqatlar aparıblar...xahiş edirəm bu haqda kimsə, nəisə bilirsən aşağıda göstərdiyim elektron ünvana cavab yazsın...Ben Adler”

- Ben Adler adını görən kimi avtomatik olaraq özünü qabağı verdi. 3 ay əvvəl ofis assistentinin ona dedikəri yadına düşdü..

“... onu da sizə deyim ki, Siz ABŞ-dan olan Ben Adlerlə dəyişdiriləcəksiz, yəni Azərbaycana işləməyə o gələcək”

Hamsından çox onu təəcübləndirən isə məqalənin altındakı tarix oldu

“Yaradılıb: 10 dəqiqə əvvəl”



















VI FƏSİL

Ben Adler Bakıda



Ben Adlerlə internet vasitəsiylə əlaqə yaratdıqdan sonra, öz aralarında razılaşdılar ki, məsələyə aydınlıq gətirmək üçün Ben bu həftə ərzində Bakıya gəlsin. Əhməd Tağızadə kimi yaddaş paketi tədricən özünə qayıtmaqda idi. Ona görə də özünün dediyi, ehtimal nisbəti baş-ayaq olmuşdu. İndi daha çox özünün Malik deyil Əhməd olduğuna inanırdı. Əmin idi ki, Yetim Malik – yaşlı Bakı bomju kimi əksər yaddaş ardıcıllığı fövqəltəbii və ya gizli qüvvə tərəfindən təsbit edilmiş süni formulyatsiya idi. Axı bunu etmək kimə və nəyə görə lazım ola bilərdi? Bu suallar ətrafında nə qədər baş sındırsa da absurd variantlardan başqa heç nə ağlına gəlmirdi.

Artıq Malik olmamasına ramən, hələ də saat onbirdən sonra nə etdiyi yadına gəlmirdi. Həyat yoldaşı və qızından saat on birdən sonra nə etdiyini soruşanda “Səhərə kimi yataqda olmusan” deyə cavabını verərdilər.

Hər gün oyanandan sonra, gözünün qabağına gələn təhrifli yaddaşlar və görüntülər bir yana, artıq görüntülər zamanı səslər də eşidirdi...Orası maraqlı idi ki, bu səslərin daha doğrusu danışıqların çoxu siyasi kontekstli idi. Oyanandan sonra qeyri-iradi şəkildə həmin qırıq-qırıq cümlələri təkrarlayardı.Əksəriyyəti ingilis dilində olurdu. “...has a lack of determination” – yəni “...qətiyyətsizlik sərgiləyir”, “this will end the war in Darfur” – “bu Darfurdakı münaqişəyə son qoyacaq”, “Ours is not the caravan of despair” – “bizim dərgah ümüdsizlik dərgahı deyil”. Hər hansı bir köməkçi işarə olsaydı, Əhməd bu qədər əsəbləşməzdi. Amma neyləmək olar ki, bunların kim tərəfindən nə məqsədlə deyildiyini başa düşə bilmirdi. Ben Adlerin Bakıya səfərindən bir gün qabaq qərara aldı ki, həmin cümlə kəsiklərindən birini internetdə araşdırsın. Həmin gün ona vaqe olan deyimi “Haiti will not die” – “Haiti məhv olmayacaq” axtarış sistemində axtarış panelinə daxil etdi. Ona məlum oldu ki, bu Haitili president Rene Prevalın nitqindən bir parça olub, dağıdıcı zəlzələdən sonra, Haiti xalqına ürək-dirək vermək məqsədilə bir gün əvvəl deyilmiş sözlərdir.

Axı Rene Prevalın sözləri onun beyninə hansı yolla qona bilərdi?! Bakıda özü də bilmədən peyda olandan nə televizora baxıb, nə də qazet başlıqlarına nəzər yetirib ki, dünyada gedən proseslərlə ayaqlaşsın.

Yetim Malik kimi yaddaş ardıcıllığının nə dərəcədə real olduğunu dəqiqləşdirmək məqsədilə, şəhərin ən qədim yerinə - İçəri şəhəri yollandı…Evlər, küçələr, marketlər, mehmanxanalar hətta ev sakinlərin əksər maşınları, necə var idisə elə də qalmışdı. 3 ay vaxt keçməsinə ramən. O zaman bomj kimi 3 ay keçirdiyi zaman çərçivəsi də həqiqət olmalı idi. O zaman bir variant qalırdı ki, onun ətrafında olan bütün adamlar hipnoza məruz qalıb inandırılmışlar ki, 3 ay yoxluq əslində bir həftə Yaponiya səfəri olub. Axı Əhməddən Malikə və ya əksinə Malikdən Əhmədə keçid rejimini o özü necə hiss edə bilməzdi.

Bazar ertəsi, təyyarəsi havaya qalmazdan əvvəl, hava limanında ikən, Adler mobil telefonuyla Əhmədə mesaj yazdı ki, artıq Bakıya yollanır və hardasa çərşənbə axşamı günorta vaxtlarında və ya axşamüstü çatacaq.

Həmin vaxt gəlmişdi. Evdən çıxmazdan əvvəl hər şeyi öncədən görən analitiklər tək diqqətlə götür qoy etməyə başladı ki, xırda bir səhv belə bütün həqiqətlərin açılmasına əngəl olmasın. Ehtiyat üçün mətbəxdən şef bıçağı götürüb, plaşının sinə cibinə qoydu və evi tərk etdi.





*** *** ***

Binə hava limanında Adleri qarşıladıqdan sonra, bir başa taksi tutub şəhər mərkəzinə istiqamət aldılar.

Ben Adler Əhmədin təsəvvür etdiyindən də cavan bir şəxs idi, enli kürək, sarı saçlı, mavi gözlü...olduqca tutqun və hədələyici mimikalı bir tipik avropoid. Çox az ünsiyyətə girdiyindən, melanxolik təsir bağışlayan Ben suallar yalnız qısa cavab verməklə kifayətlənirdi...Elə bil onu bura məcburi gətirmişdilər. Bir neçə “Nə var nə yox” , “Amerikada hava necədi” tipli suallardan sonra, Benin Bakıya gəlişinin əsas məqsədilə uzlaşan suallar verməyə başladı...Artıq taksi Əzizbəyov metrosuna çatırdı.

- Onlar kimdi və bizdən nə istəyirlər

- Mənə düşünürəm ki, ...hmm...bu bir növ gizli layihədir, çox güman ki, süni yaddaşın yaradılması istiqamətində

- Çox qəribədir...elə mən də son zamanlar bu haqda fikirləşirdim...başqa nə bilirsən

- Hmm...onu da bilirəm ki, hər gün gecə saat on birdən sonra mənimlə qəribə şeylər baş verir...nə etdiyimi harada olduğumu xatırlaya bilmirəm- deyə yorğuncasına cavab verdi və əsnədi. Bir neçə saniyəli fasilədən sonra davam etdi.

- Mənimlə kirə qalan bir dostum var idi, o, mənə dedi ki, hər gün on birdən sonra hamama girib ordan çıxmaq bilmirəm...onun adı Tuncay idi

- Sən nə dedin?

- Deyirəm adı Tuncay idi, Türk əsilli Amerika vətəndaşı, tələbə

- Mümkün olan şey deyil...Sən sanki mənim bildiklərimi təkrarlayırsan... Tuncay səninlə Korrida adlı mağazada işləyirdi

- Hə...hardan bildin?

- Yox...nəisə düz deyil burda...-deyə cümləsini tamamlayacaqdı ki, taksi sürücüsünün maşının qabağına nəisə çıxıbmış kimi, var gücü ilə əyləci basdığını hiss etdi...Hər ikisinin başını qabaq oturacaqlara deydi.

Hər şey o qədər tez baş verdi ki, cibində gizlətmiş olduğu şef bıçağı heç yadına belə düşmədi. Adlerin oturduğu tərəfdən qapı partlayışla göyə uçdu...Halbuki partlayışı törədən xüsusi maddə yəqin elə yeni texnoloqiya ilə hazırlanmışdı ki, Adlerə heç bir fiziki xəta toxunmadı. Partlayışdan saniyə keçməmiş yaranan dumanın fonunda, yoğun bir kişi əlinin Adlerin boğazından yapışdığını digər əlin isə boğazına tez-bazar iynə yeritdiyini gördü. Adler dərhal huşunu itirdi. Bunu görən naməlum əllər Beni dartmağa çalışdılar ki, maşından çıxarsınlar. Hadisələrin gedişi zamanı taksi şoferi huşunu itimiş şəkildə başını maşının ruluna söykəmişdi, ...amma ola da bilərdi ki, lazımsız şahid olmamaq üçün belə görünməyə çalışırdı.



Əvvəl hadisələrin ildırımsürətli gedişindən tormozlanmış Əhməd, Beni artıq maşından çıxartmağa başladıqlarını görəndə tez özünü Benin keyimiş bədəninə atıb, ondan mökməm yapışıb qarşı tərəfə güc müqavimət göstərdi. Təsadüfən duman artıq səngidiyindən, Bendən yapışanlardan birinin sifətini görə bildi...Həmin dəqiqə tanındı. Bu Malikə Bolero layihəsini imzalatmış ofis əməkdaşı idi. Əhməd o qədər israrlı şəkildə Bendən yapışmışdı ki, arxasından qapının açıldığını belə hiss etmədi. Başından küt alətlə möhkəm zərbə, Bendən yapışan barmaq əzələlərini instiktiv olaraq boşalmasına bais oldu. Hər şeyi bulanıq görməyə və səsləri uzaqdan eşitməyə başladı. Tədricən özündən getdiyindən son gördüyü şey Adlerin maşından bayra çıxarılması, son eşitdiyi isə həmin ofis əməkdaşının sözləri oldu.

“ Ay axmaq, o yazığı buna sən,...sən özün inandırmısan. Yazıq ömründə Bolero-da iştirak etməyib”



VII FƏSİL

Qaçırılmış

Sakitlik, harmoniya, tam boşalma – Əhməd son günlara bütün bu şeylərdən məhrum idi- hətta yuxularında belə. Halbuki, indi o özünün tam sərbəst hiss edirdi, eləbil ruh idi, yuxuda da deyildi. Üç, iki, bir...gözlərini açır və özüdə bilmədə harada üçmərtəbəli bir binanın səkisində yerdə uzandığını görür. Yəqin edir ki, Yasamal və ya Binəqədidədir...Ətraf görünüş çox tanış gəlir. Bayaqdan arxasında duran, kimsə onun embrion şəklində bükülmüş bədəninə təpiklə astaca toxunur. Yəqin oyatmaq məqsədilə olmuş toxunuş idi. “Salam...indi hər şeyi sənə anlatmağa o qədər də vaxt yoxdur,...çox risklidir həm də...qalx və ardımca gəl...əgər çoxdan bəri axtardığın həqiqəti bilmək istəyirsənsə” deyə səslənib qarşı yolla hərəkət etməyə başladı. Salam sülh deməkdir, Allahın adlarındandır, bircə bu söz Əhmədin beynində həmin naməlum şəxsə qarşı inam oyadırdı. Çoxdan idi ki, salam sözünü eşitmirdi. Həmin naməlum şəxsin hardasa olardı 40 yaşı, qısa, boz rəngli şalvar və tünd yaşıl kurtka geymişdi, başına da kurtkasıyla tutuşan eyni rəngli kepka qoymuşdu. Uzaqdan yaşıllar cəmiyyətinin fəal üzvlərinə bənzəyirdi. Əhməd qalxıb onu təqib etdi. Qonşu bina istiqamətində təxminən 20 metr hərəkət etdikdən sonra naməlum bir qədər fikirləşirmiş kimi dayandı, bir neçə saniyədən sonra sola dönüb hərəkətini davam etdirdi. Arabir arxaya baxırdı ki, onun izləyən Əhmədin arxasınca gəlib gəlmədiyini bilsin. Nəyayət binanın qarşısındakı bir alçaq çəpərli yaşıl oqoroda çatıb durdu, ətrafa nəzər gəzdirdi. Lazımsız şahidin olmadığına əmin olub, artıq ona çatmış Əhmədə darvazanı göstərərək

“İçəri keç...həkimi görənə kimi düz get”

- Həkimi...nə həkimi?

- Tez ol, vaxt azdı...yubatmaq olmaz

Əhməd olduqca qaranlıq görünən dəhlizə daxil oldu. Çox vahiməli atmosfer idi. Uzun dəhlizin hər iki divarı arasında olan məsafə heç iki metr olmazdı. Dəhlizin üstü şifer örtüyü ilə bağlanmışdı. Dəhlizin o biri ucunda bir həkim deyil bir neçə ağ xalatlı adamın ona “gəl” deyə işarə etdiyini gördü. Üç addım atmışdı ki, boynuna nəyinsə fısıltı ilə sıçradıldığını hiss etdi, sulu bir maddə olmalı idi. Ayaqları bir an içində tarazlığı itirdi. Hər ikisi keyidiyindən yola düşən şalban tək beli üstə yerə sərildi. “Axı nə qədər olar” deyə huşunu itirdi.



*** *** ***

Ətraf tam zülmətdə idi, bircə gözünə zillənmiş projektordan başqa. İşığın həddindən artıq gur olması nəhəng fanarın arxasında duran interoqantın kim olduğunu görməyə imkan vermirdi. Gözləri kor olmaq dərəcəsinə çatmışdı

- Danışacaqsan ya yox....donuz oğlu donuz...Olerobla Boleronun planları nədən ibarətdir, dünən hansı prezidenti yoxlamısız

- Çox təəsüf, amma sənin nə danışdığını başa düşmürəm, bütün soruşduqlarıvı bilsəydin, rəhmətdiyin oğlu, bu həngaməyə niyə düşürdüm axı. Gəl birlikdə bu pazzlı açaq...And içirəm ki, heç nə bilmirəm

İki saatdan çox Əhmədi vəhşicəsinə işgəncə edən, naməlum adamlar, Əhmədin hələ də sınmamasına heyrət edirdilər. Halbuki Əhməd doğrudan da heç nəyi bilmirdi. Ağız-burnu, dodaqları, köynəyi sərasər qana bulaşmış, al qırmızı idi. İndi onu hədələyirdilər ki, düzünü deməsə, ayaq dırnaqlarını bir-bir çıxaracaqlar. Əhməd isə artıq həyatında ikinci dəfə idi ki, belə halla qarşılaşırdı...Sinir sistemi belə vəziyyətlərdə tam gücü ilə işləmək əvəzinə, kənardan “sakitləş” siqnalları alırmış kimi, beynə zəncirvari şəkildə ağrı informasiyası göndərmirdi. Nə qədər dəlicəsinə görünsə də, Əhməd bundan həzz alırdı

- Sənin kimilərdən Olerobda nə qədərdir, hə donuz, cavab ver. Elə bilirsən biz insanlardan ağıllısız. Bir başıma bax- deyə həmin interroqant axır ki, özünü işığa tərəf verdi. Üzündə maska olduğundan sifətini görmək olmadı. Göstərdiyi başında isə disk formasında olan müxtəlif metal hissələrindən birləşdirilmiş bir siferblat vardı ki, xaotik şəkildə, yaşıl, mavi və ağ işıqlar əks etməyə başladı.- bununla sən mənim yaddaşıma toxuna bilməzsən.

- Yaddaşıva toxunmaq...sənin deyəsən doğrudan da başına hava gəlib...məni axı niyə həmişə kimiyləsə səhv salırlar...Səncə mən kiməm? Əminəm ki məni kimiyləsə səhv salmısan.

- Artıq səbrim tükəndi...Onsuz da əvvəl axır səni öldürəcəkdik...danışdın ya danışmadın. Stula möhkəmcəsinə iplə bağlanmış Əhmədə yaxınlaşıb cibindən pistoleti çıxartdı və Əhmədin alnına dirədi

“Boleroyla sağollaş, gicbəsər” demişdi ki, uzaqdan gələn atəş səsinə sinxron olaraq interroqantın başının dağıldığını gördü. Qan və parçalanmış beyin hissəcikləri bütün üstünə sıçradı. Mənzərinin dəhşətindən, Əhmədin mədəsi bulandı, və qaytarmağa başladı.

Atəş səsləri ölüm harayıyla müşayət olunan atəş səsləri isə səngimək bilmirdi. Dükanda gördüyü yaşıl qazvari işıqlı maddələr yenə ətrafı bürümüşdü. Halı özündə olmayan Əhməd olduqca qəribə yuniformalı bir neçə yaraqlı əsgərin əleyqazla ona tərəf qaçdığını gördü. Əhmədi ipdən ayırıb, qucaqlarına aldılar və qaranlıq məkanı tərk etdilər.









VIII FƏSİL

Həqiqətləri qəbul et!



Oturduqları nəhəng dairəvi formalı otaq, hər tərəfdən eyni rəngli gümüşü divar kağızı və ya xüsusi xromlu metalla əhatə olunmuşdu. Otaqda dəyirmi yaşıl masadan, iki stuldan və onlarda əyləşmiş iki nəfər kişidən başqa - əlbəttə ki biri Əhməd olmaq şərtilə- heç nə yox idi. Dolu sifətli, uşaq tək günahsız cizgili, nazik və kənarlardan burulmuş bığlı həmin kişi, orta əsrlərin Azərbaycanlı sərkərdələrinə bənzəyirdi. Bir az saqqal saxlayırdı, qonur gözləri və dağ ətəyi tək sınmamış düz formalı burnu var idi.

- Əvvalə gəl tanış olaq...Məni cənab “İqrik” deyə çağır

- Oldu

- Görürəm özünə ət göstərilən çoxdan bəri yemək yeməyən adamlar tək həqiqətə acımısan... ona görə irəli...başla suallarına

- Bilirsiz cənab “İqrik”...yeri gəlmişkən İqrik riyazi iqrik mənasında? Yəni bizim Y hərfi kimi yazılır

- Bəli

- Hə başa düşdüm...demək istəyirəm ki, bu qədər gördüklərimdən bu qədər eşitdiklərimdən sonra məni valeh edəcək heç nəyin qalmadığını düşünürəm...Hətta desəz ki, həqiqətdə İngiltərə kraliçasıyam ona da inanaram

- Mərcə girə bilərəm ki, sizi hələ də təəcübləndirə bilərəm

- Heç olmasa çalışın

- Birinci onnan başlayaq ki, siz hal-hazırda yadplanetlilərin gəmisində yerləşirsiniz.

- Nə - deyə yerindən atılan Əhmədin gözləri kəlləsinə çıxdı. Əhməd əyləşən kimi, cənab İqrik bir neçə saniyəlik güldü.

- Allah xatirinə, qorxmuyun, sizin üzərinizdə heç bir əməliyyat və ya viviseksiya aparan deyilik

İqrik sağ əlini şərq üslubunda tikilmiş qara pencəyinin sinə cibin atdı və istədiyin tapmaq üçün eşələndi. Əhməd qorxudan eşidiləcək şəkildə udqundu. Yəqin etdi ki, indi silah çıxaracaq. Amma cibdən çıxan televizor pultunu xatırladan bir vidcet idi. Vidcetin düymələrindən birini basdı və ani olaraq bütün divarlar hərəkətə gəldi. Əvvəl Əhməd elə bildi ki, burda da ikinci Haiti yaşanacaq. Diqqət yetirəndən sonra gördü ki, sadəcə olara gümüşü divar qatının üst və alt hissəsi bir birindən tədricən aralanır. Sonda üst örtük tam yoxa çıxdı və bulanıq mavi və yaşıl rəng fonlu şüşə qat peyda oldu.

- Bu ...bu akvariumdu belə?

- Hardasa elədir...amma yox... Hal hazırda biz Xəzər dənizinin 200 metr dərinliyində yerləşirik, ən dərin nöqtələrindən birində, İran sərhədlərinə yaxın yerdə. Bəli bəli...əgər heç bir balıq görmürsüzsə, sizə deyim ki, bu dərinlikdə belə hər nə cür desən sualtı mikro və makro orqanizm yaşayır və çoxalır. Fitoplanktondan tutmuş, Eksuviolla cordata tipli yosunlara kimi. Bəs sual yarana bilər ki, nə üçün suyun altında. Bir çox bədii və sənədli filmlərdə göstərilənlər elə həqiqətin azda olsa müəyyən spektrını canlandıra bilir. Onlar bizi qorumağa gəliblər...Onlar deyəndə yadplanetliləri nəzərdə tuturam. Bizim vəziyyət hündür dağdan özünü atmağa hazırlaşan melanxolikin vəziyyətinə bənzəyir...Onlar buna yol verməmək üçün əllərindən gələnləri edirlər. Suyun altında onlar dünyada pozulmuş olan ekoloji tarazlığı bərpa etməklə məşğuldular. Suyun çirklənməsi, havanın çirklənməsi, torpaqların deqredasiyası, qlobal istiləşmə, meşələrin azalması və ya deforestatsiya, içməli su qıtlığı, parnik effekti, azon qatının aşsüzən olması, biomüxtəlifliyin pozulması...İnsan həmişə bu problemlərə müxtəlif prizmalardan bir-birindən ayırı şəkildə yanaşır. Halbuki hamıya məlumdur ki, bütün bunlar bir-birinə zəncirvari bağlı olan faktorlardır. Birinin həll olması digərləri üçün də proqressivdir. Onlar suyun altında iqlim dəyişikliyi ilə mübarizə aparırlar, o iqlim dəyişikliyi ki, dediklərinə görə, 25 il 3 ay on beş günə yeri planetini orbitindən çıxmasına səbəb olacaq...Bu isə yəqin ki, bilirsiz nə deməkdir, bir neçə kilometr günəşdən uzaqlaşma buzlaşma, bir neçə kilometr yaxınlaşma isə təbiətin alova qərq olması deməkdir.

Bildiyiniz kimi, okeaniya dünyanın əsas ağ ciyərləridir, yəni ən çox oksiqen istehsalı dənizlərin və okeanların payına düşür. Bu dünyanın dəhşətli orbit sürüşməsindən qurtara biləcək yeganə elementdir...O altda 2...Oksiqen. Onlar öz planetlərindən götürdükləri xüsusi naməlum texnoloqiya və maddələri ilə necə sə bu “ağ ciyərlərin” fəaliyyətini stimullaşdırırlar yəni oksiqen istehsalını süni yolla üç qat artırmağa nail olublar. Bax ordakı yaşıl işıq saçan bitkiləri görürsən, suyun altında xaotik hərəkət edən...səhv eləmirəmsə həmin yosunvari bitkilərdən sənin dükanını qarət edəndə də görmüşdün

- Axı...mən elə bilirdim bu bir növ naməlum qazdır

- Xeyr...həqiqi sözümdür ki, yadplanetlilərin özləri ilə gətirdikləri dəniz yosunlarıdır, çox uzaq bir qalaktikada yerləşən Olerob planetindən...Olerob planetindən gələn uzaylılar bu yosunların və həmin, sözlə təsvir olunmayacaq maddələrin tətbiqi ilə oksiqen istehsalını artırdıqlarına ramən, kütləvi yağışların və daşqınların yaranmasına bais olacaq faktorlara qarşı da balanslaşdırıcı texnoloqiyadan istifadə edirlər.

Monoloqun olduqca maraqlı olmasına ramən, bayaqdan beynində oynayan sualı danışığın gedişində unutmamaq məqsədilə İqrikin nitqinə müdaxilə etdi

- Bayaqdan soruşmaq istəyirəm...Axı bizi xilas etmək onların nəyinə lazım...Yəni bunda nə xeyr-mənfəətləri var?

- Məsələnin ən maraqlı və tükürpədici cəhəti də elə ondadır...Heç bir mənfəət yoxdur. Dedikləri kimi burada bir missiyanı yerinə yetirirlər. Şərlə mübarizə aparmaq və insanları xilas etmək. Sən demə insanlar arasına Allah tərəfindən göndərilmiş peyğəmbərlərin söylədikləri doğru imiş, onlar bütün peyğəmbərləri tanıyırlar və artıq Mütləq qüvvə sahibinə tabe olublar. Elə qədimlərdən kilsələrin dediyi düz çıxıbmış...Kainat nə qədər böyük olsa da, fiziki cəhətdən dünya mərkəz olmasa da, mənəvi və seçim cəhətdən kainatın ürəyidir. Onlar insana ən ideal varlıq kimi baxırlar və bizləri qorumaq üçün canlarını belə fəda edirlər...Qalaktik müharibələrdə şərlə mübarizədən qalib çıxan, Oleroblular, nəticədə bəzi şər tərəfin uzaylılarını yer planetinə kimi qova-qova gəlmişlər...Ona görədir ki, on beşinci əsrdə bir çox Alman şəhərlərində yaşayan sakinlər, günün günorta çağı səmada bir birilə mübarizə aparan minlərlə gur işıqların və partlayışların nə olduğunu anlaya bilmirdilər...Bu dünyada məğlub edilən son şər uzaylıları idi. Onlar Həzrəti Məhəmməd, həzrəti İsa, həzrəti Musa və digərlərinin dediklərini təsdiq edirlər. İndi onların gündəmində olan əsas məsələ zahirdən ideal görünsə də batində olduqca gizli və iyrənc kontekstə malik “qloballaşmanı” dayandırmaqdır.

Biz özümüz də bilmədən insan tarixinin ən böyük müharibəsində iştirak edirik, bunu istəyib istəməməyimizdən, bilib bilməməyimizdən asılı olmayaraq. Birləşmir qüvvələr və massonlar arasında gedən müharibə...

Bir qədər öncə qeyd etdiyim kimi, onlar tərəddüd etmədən öz canlarını fəda edirlər...yadındadır dükanda səni xilas etmək üçün güllənin üstünə şığıyan müştərilər...bax onlar insan cildinə girmiş uzaylılar idi...Oleroblular.

Əhməd tam çaş-baş vəziyyətdə idi, əvvəlcə ekoloqiya sonra xeyr-şər sonra massonlar...axı bunların hamsının arasında nə kimi əlaqə ola bilərdi.

- Bir dəqiqə ağız saxla....bütün bu danışdığın şeylərin mənə nə ayidiyyatı var? Sən bundan danış.

- Ayidiyyatı ondadır ki, sən birləşmiş qüvvələrin əlində olan əsas silahsan. Bir qədər əvvəl vurğulamışdım ki, onlar biz insanları ən ideal yaratıq sayırlar. Dünyaya ilk səfərlərindən bəri insan beynin tam fəaliyyətini təmin etmək məqsədilə ağılsığmaz dərəcədə kütləvi əməliyyatlar aparmışlar...Bir ilə otuz beş min nəfərdən çox adamı qaçırıb, Olerob planetində tədqiqatlara məruz qoyurdular...Bir insan itkisi olmadan...İnana bilirsən...Müsbət nəticədə əldə edə bilmirdilər...Bununla belə bir sıra uğurlu nəticələri də arabir baş verirdi...Məsələn Nastradamus, Albert Eynşteyn, Nikolo Tesla- deyilənə görən həmin Tunqus meteoritini yaradan...bəli nə qədər qəribə görünsə də onlar da özləri bilmədən Olerob planetinə səfər ediblər. İndi başlayım sənə aid olan hissədən, lap əvvəldən...görürsən, bizim ofis əməkdaşının əslində cənab “İks” adı altında olan kordinatorun sənə imza törənində dedikləri doğru idi...amma sən diqqət yetirməmişdin. Demişdi ki, “bu sənin ikinci səfərin olacaq” Elədir ki var. Bu sənin ikinci səfərin idi.

Yorğunluğunu almaq üçün başını sağa və sola döndərib, yoğun boynunu iki dəfə xırçıldatdı.

- İngilis demiş “lets go to square one” yəni başlayaq lap əvvəldən. Biz səninlə bir il bundan əvvəl birinci dəfə görüşməzdən əvvəl, bizim Bolero heyəti sənin həyatını və fəaliyyətini başdan ayağa təhlil etmişdi. Sənin iş stilin, düzgünlüyün, patriotluqdan savayı, insanpərvərliyin və dindarlığın bütün şərtlərin qarşını qoyulmuş bir quş idi. Olerob planetindən olan uzaylı qardaşlarımızda sənin fizioloji cəhətdən tam ideal bir seçim olduğunu dillərinə gətirmişdilər. Səninlə görüşəndən sonra, olanları sənə tədricən izzah etdim, razılaşdıq ki, sən könüllü şəkildə bizim planetdən 2 min işıq ili uzaqlıqda olan Oleroba yollanacaqsan belə ki, tədqiqatların yer planetində aparılması onların dediyinə görə bu atmosferdə qeyri mümkündür. Ona da razılaşdıq ki, sənin yaddaşın müvəqqəti olaraq pozulacaq ki, artıq qeyri adi əməliyyatlardan sonra, neyronların tam fəaliyyəti məqsədli əməliyyatlardan sonra sənin beyn fəaliyyətində pozuntulara bais olmasın. Lap kompyuterdə olduğu kimi, bildiyin qədəri, bilgisayara yeni əməliyyat sistemi yazdıqda vacibdir ki, köhnəsi format edəsən, əks halda sistem qaydasınca işləməyəcək.

Elə də etdik...Sonradan yəni artıq qayıtdıqdan sonra səndə süni yaddaş ardıcıllığı , uydurma bomj Malik şəxsiyyəti yaratdıq və səni heç zaman mövcud olmayan, bizim uydurduğumuz Ümumdünya İşsizlərinin Mübadiləsi adı ilə Bolero layihəsini imzalatdıq. Bolero əgər bilmirəm, artıq başa düşdün sə, Olerob-un əksidir...Biz bilərəkdən təşkilatın adını güzgü effekti ilə seçdik...Əslində Morris Ravelin eyni adlı operasına və ya ispan rəqsinə heç bir ayidiyyatı yoxdur. Səni əsl yaddaşın qayıtmasına kimi təhlükəsizlikdə olasan deyə ABŞ-a göndərdik- amma hər şey gözlənildiyinin əksi kimi oldu. Məlumat sızıntısı baş vermişdi...Səni doğrudan da gecə saat onbirdən sonra bir televizor kimi keçirir, əsl yaddaşın geri gələndən sonra səninlə birgə ümumi planlarımız həyata keçirirdik. Əslində bizim iş otağı, sənin girdiyin hamamın arxasında yerləşirdi.

- Qoy Allah məni bağışlasın, amma bu yadplanetli yaramazlar başıma nə iş gətiriblər belə?

- Onlar sənin beyin hüceyrələrinin 98.4 %-ni fəaliyyətə gətirməyi başarıblar. İndi sənin 3 fövqəl-fiziki xüsusi qüvvən var...Bu keyfiyyətdən heç olmasa birinə sahib çıxmaq üçün massonlar bilirsən nələrə hazırdılar.

Birinci superqüvvə ondan ibarətdir ki, sən ikimin işıq ili məsafəsinə ramən bizim planetlər arasında ani portal əlaqələrin saxlanılmasında istifadə olunursan. Nə qədər qəribə olsa da, 2007-ci ildə BBC radiosunda gedən Science in action verlişin yekun illik verlişində, dünyanın ən güclü alimləri iştirak etdiyindən mən də ora sual göndərmişdim...Soruşmuşdum ki, işıqdan sürətli informasiya göndərmək mümkündürmü? Hamsı xeyr deyə cavab vermişdilər...Amma indi istərdim, bu “XEYR”i soxum gözlərinə...Sən bir növ kosmik şəbəkəsən- biz bunu ayronet adlandırırıq

İkincisi odur ki, sən istənilən adamın yaddaş ardıcıllığını köçürə bilərsən. Keçə həftə yadındadır “Haiti məhv olmayacaq” deyən prezidentin sözlərini internetdə axtarırdın. Bu doğrudan da Haiti prezidentin sözləri idi, o Haitili prezident ki, onun həqiq yaddaşını sinxron şəkildə bizə interpretasiya edirdin. Bu yolla biz siyasi, iqtisadi və mədəni simalar arasında həqiqi masonları aşkar edirik

Nəhayət ən axırıncı supeqüvvə - sənin silah kimi ən üstün keyfiyyətindir...birbaşa təsir qüvvəsin malik bir cəhət. Sən uzaq məsafədən belə istənilən insanın yaddaş paketinə nüfuz edə, onu dəyişə bilərsən...Sözün düzü biz bu qüvvəni yalnız dünən aşkar etdik...Sənin yazıq Ben Adlerin başına gətirdiklərindən sonra. Sən onu istədiyin kimi proqramlaşdırmışdın. Bizim layihədə Ben Adler təsadüfi seçilmiş bir ad idi. Elə bir adam heç vaxt Azərbaycana işləmək məqsədilə gəlməmişdi. Amma sən bu adı yadda saxladığından, Amerikanın naməlum bir yerində sakit həyat yaşayan tələbə oğlanın beyninə təcavüz etdin, özün bilmədən belə.

- Bütün bunlar aydın oldu...bəs Tuncay...yazıq uşağın başına nə gətirmisiz.

- Sözün düzünü desəm, bu bizim alyansı ilk böyük səhvi oldu ki, aramıza massonların casusu daxil ola bildi. Onun əsl adı Qeorq Papadopulos idi, Kiprdə doğulub... Sənin yeni qüvvələrin haqqında müşahidələri təsdiq olunandan sonra səni qətlə yetirməyə göndərilmiş muzdlu qatil idi. Görürnür onu da təlqin yoluyla öz tərəfinə çəkə bildin ki, sənə qarşı qəsdini təxirə saldı. Bu qədər...Sonda onu da deyim ki, sənin ailən etibarlı əllərdədir.

- Hardadılar?

- Bafometin belə ağlına gəlməyəcəyi yerdi...-Qəza zolağında, toqquşmaların episentrında

- Bafomet kimdi elə

- Massonların şər qüvvə başçısı...onun kimliyi haqqında artıq otuz ildir ki, davamlı axtarışlar aparırıq amma bir nəticə vermir. Son ümidimiz sənsən. İndi artıq həqiq yaddaşına tam sahib çıxandan sonra bizimlə fəaliyyətini davam etdirməyə razısan

- Razıyam...amma

- Amma nə?

- Amma iki şərtim var, birincisi odur ki, bir həftə istirahət istəyirəm, birdən birə bu qədər yenilikdən sonra adamda baş qalar?! Yatmaq,yaxşıca yatmaq lazımdır mənə...İkincisi də odur ki, məni Olerob planetinə yenidən göndərin...bu planetin və sakinlərinin necə göründüyünü gözlərimlə görmək istəyirəm





SON



“Fəinnə məəl usri yusra, innəməəl usri yusra” – Şübhəsiz ki, hər çətinlikdən sonra bir asanlıq gələr! (Asanlıq yalnız çətinliklə hasil olar!), həqiqətən, hər çətinlikdən sonra bir asanlıq gələr! (Buna görə də çətinliklərə səbirlə dözmək lazımdır!) – Şərh surəsi 5-6, Qurani-Kərim tərc. Vasim Məmmədəliyev