‘Yandaşlık’, Türk siyasetinin ortak paydasıdır. Herkes, istisnasız herkes, bir şekilde ‘yandaş’tır.



Kasaplarının bıçaklarını yalayan yalakalar hiç bir devirde noksan olmaz. Bu vak’aya, 'Stockholm Sendromu' deniyor ve tedavisi yok.



Sahilde yalnız gezen öküzler, gökyüzünde de yalnız olan yıldızlar var! (fare altında deve aramayın, paylaşım gündem-dışıdır)



Anlayamadığım bir şey daha var: ortaöğretimi zor bitirmiş birileri 40 yıllık profesöre öğretim görevliliği dersi veriyor! Allah’ım aklıma mukayyet ol!



Önyargılarını, peşin hükümlerini ve kinlerini, din haline getirmiş olanların anlayacağı dil yoktur! Bunlara yorum hiç ihtiyaç göstermeyen ayet veya hadis de gösterseniz kanaatlerini değiştiremezsiniz.



İnsanlar gözlerini kapasalar, kulaklarını tıkasalar bile dünya dönüyor, insanlar doğup, büyüyüp ölüyorlar. Bu eskiden de böyleydi, şimdi de böyle, gelecekte de böyle olacak... Mesele bu kadar basit... Gerisi lâf u güzaf...



Kan ticareti ile yaşayanların ve hayatları buna bağlı olanların, masum insanları katledip onların kanları üzerinden siyaset yapmaktan başka çıkarları yoktur. Bunun için her fırsatta başka araçları yoktur. Masum insanları katlederler...



Uyulur uyulmaz bilemem, ama birbirini iyi tanıyan insanların siyasi tartışma yapmaları pek uygun değildir. Siyaset ve siyasetçiler gelir geçer, ama kırılan gönüller ve kalpler tamir edilemezler. Bu da üç günlük dünya hayatında değmez...



Ülkemin insanı bir harika: adam yaşadığı kasabanın dışına çıkmamış, ancak temel öğretimi almış kişi, ülkede meydana gelen bir olay karşısında, oturduğu kahvehanede şöyle diyor: olamaz arkadaş, olamaz. Böyle bir şey dünyanın hiç bir yerinde yoktur. (maşallah her yerden haberleri var)...



Siyaset gelir geçer bir rüzgâr gibidir. Kalıcı olan insanlık, dostluk ve samimiyet... Dünya tarihi siyaset mezarlığıdır. Keşke günümüz insanı siyaset yüzünden bir birleri ile kötü olmasalar, birbirlerine küfretmeseler ve bir birlerini olduğu gibi kabul edip fikirlerini edep dairesi içinde ifade etseler ve dargınlık göstermeseler, ülkemiz Cennet gibi olur ve kimin yönettiği de anlamını kaybeder.



Akıllı bir zat, akıl hastanesi ziyaret etmiş. Çok değişik davranış biçimleri izlemiş. Bir köşede kendisini Peygamber ilan eden birini de bir süre dinlemiş. Dolaşırken bir ‘bilgi’ pozisyonunda birine rastlamış. Bakmış ki çok düzgün tahliller yapıyor. Ona sormuş: Usta! Bak biraz ilerideki şu zat, kendini Peygamber ilan etmiş. Ne dersin? O da şöyle bir bakmış ve demiş ki: O gerzeğin biri... Gelip geçene ‘Peygamber’ olduğunu söylüyor. Hâlbuki ben onu Peygamber olarak atamadım ki... Bırakın konuşsun. Kimseye zararı olmaz!



Şimdi bir iktisat kanunu özetleyeceğim. Sonra da görün nasıl yorumlar yapılacağını: bir şeyin kullanılan miktarları arttıkça, onun Marjinal Faydası azalır (son kullanılan birimin sağladığı fayda). Yani iki gün susuz kalan biri, ilk bardağı içtiğinde o bardağın sağladığı fayda maksimumdur. 2. sini içtiğinde, ikincinin faydası daha azdır. 3, 4, 5 derken son içtiğiniz bardağın faydası (0) olur. Biraz daha içerseniz mideniz bulanır, belki de kusarsanız. buna adı marjinal fayda kanunu. Şimdi günümüzde çok kullanılan her ne varsa anlamsızlaştığı daha iyi anlaşılır. NOKTA...



Ahh ah…

Bir de sahibi belli olmayan yani sahipsiz sözleri bilseydik ne güzel olurdu…