Duydum ki; Bir zamanlar ‘çöl’ ararken ‘göl’ bulanlar da varmış…



Duydum ki; Davulları zurna, Zurnaları da davul sananlar varmış…



Duydum ki; ‘Hayatlara hayat veren hayatla’ diye bir kavram varmış…



Duydum ki; Olacaksa olacak; olmayacaksa olmayacakmış! Merak etmeye değmezmiş.



Duydum ki; Âhlaksızlar da kendilerini ‘adam’ sanıp, toplum içinde öyle dolaşıyorlarmış.



Duydum ki; Bazı itlerin de kendilerine kuyruk-sallayan ve yalakalık yapan itleri varmış…



Duydum ki; Şu âlemde ölenler ölüyor, kalanlar da daha sonra ölüyormuş... Allah, Allah…



Duydum ki; Sahibi ölen ve başıboş kalan köpekler, ‘şaşkın ördek’ psikolojisine girmişler.



Duydum ki; Ağaçları keserken tohumlarını fidan yapmışlar da kimsenin haberi olmamış...



Duydum ki; Olmuyormuş, efendim olmuyormuş... Öyle ‘eşyanın tabiatı’nı zorlamakla olmuyormuş…



Duydum ki; Görülen her bulutun, yeryüzüne muhakkak yağmur getireceğini düşünmemek gerekiyormuş…



Duydum ki; Bazıları cari ‘mevzuata uygun’ olan her şeyin, aynı zamanda ‘ahlâkî’ de olduğunu sanıyorlarmış…



Duydum ki; Sizinle yüz yüze konuşurken, fizik olarak yüzü kızaran her kişinin, utandığını sanmamak gerekiyormuş…



Duydum ki; Hiç uğraşmaya değmezmiş... Hiç bir ‘beşeri sistem’ kusursuz değilmiş ve düzeltmeye de gelmezmiş.



Duydum ki; İnsan kalitesinden bihaber (habersiz) bir kısım insanlar ‘kalite ile ilgili’ birimlere de atanabiliyormuş.



Duydum ki; Bazı insanlar ‘dindar’, bazıları siyasi kinleri yüzünden ‘kindar’ olurlar. Bazıları da ‘dini-dar’ olurlarmış.



Duydum ki; Çok, ama çok yüksek ferasetli eski bir dost, o zamanki dostlarına ‘altı ay bekleyin, göreceksiniz’ demiş... 8 yıl geçti hâlâ bekliyoruz...



Duydum ki; Önemli bir koltukta otururken, ‘her şeyi en iyi ben bilirim’ mantığıyla hareket edenlerin, altlarından koltuk gittikten sonraki halleri hüsranmış.



Duydum ki; Türk siyasi hayatında yarım asır boyunca, zor şartlarda biriktirilen itibar, sevgi ve saygı, yapılan yanlış bir hareketle, sıfıra inebiliyor, hatta sıfırın altında nefrete bile dönüşebiliyormuş.



Duydum ki; Ömrünün yarım asrını insanları (dost ve arkadaşlarını) kırmakla geçiren, ‘canlı mevta’, sabık ve sakıt bir akademisyen, artık gençlere film seyrettirerek onları eğitecekmiş, kendisinin eğitimden haberi olmamasına rağmen…



Hülasa;

Daha çok şey duydum da…