Bugünde Türkiye düşmanlarının, dış ve iç tertipçileri, Halkımızın, Cumhuriyetine, Tarihine, onun kurtarıcılarına

olan inancını zayıflatıp, suni gündemlerle oyalayıp, Vatanımızı bölüp, parçalamayı planlamaktadır. Ordumuzu yıpratma ise hedefleri olmuştur. Halbuki o Ordu ve onun Başkumandanı, maddi ve manevi tükendi denen bir Ulustan, yeniden oluşturduğu Kuvvetleriyle, Emperyalistlerin kuklası Yunan ordusunu, 22 gün, 21 gece süren Savaş sonrası, Sakarya boylarında mahvetmişti.

İzmir’in işgali itibariyle, Batı Anadolu içlerine ilerleyen Yunan ordusu, Temmuz 1921’de geniş bir saldırı başlattı..Şiddetli çatışmalara rağmen Kütahya ve Eskişehir düştü.Türk Ordusu, Sakarya nehrinin doğusuna çekildi.

Mecliste Mustafa Kemal Paşa’ya şiddetli tenkitler yapılıyordu. Halkın moralinde çöküntü vardı. Meclis bu şartlarda Mustafa Kemal’e Başkomutanlık görevi verdi.(5 Ağustos 1921) İstanbul Hükümeti, mandacı ve dış destekçilerinin hesabı açıkça şuydu; Yunan ordusu, Ankara’ya girecek, Milliciler mağlup edilecek, Meclis dağıtılacak… Mustafa Kemal’e 3 ay için Başkomutanlık yetkisi veren Meclis içi muhalefet ise, başarısız olursa ondan kurtulacaktı.

Ancak hesap Sakarya’da, Mangal Tepelerde bozuldu. Savaşın en şiddetli anında, Mangal Dağı ve Türbe Tepenin kaybedildiği saatlerde 42. Alay savaşa katıldı.Göğüs göğse aç, yaralı askerimiz savaşıyordu….

42. ve 47. Alayların savaştaki durumu: 28 Ağustos 1921

4. Tümen: 40., 42., 58. Alaylardan oluşmuştu.

“13. Yunan Tümeni, 4. Tümenimizin cephesine bütün gece yaptığı taarruzlarını güneş doğarken şiddetlendirdi. 9. Yunan tümeninden de takviye edilen 13. Yunan tümeni, 4. Türk Tümeninin sağ ve sol kanatlarına ikişer alayla taarruza başladı.4. Tümenin sol kanat mevzileri birkaç defa el değiştirdi ise de, öğlene doğru karşı taarruz ve süngü hücumları ile Yunan taarruzları kırıldı ve Tümen mevzilerini muhafaza etti.

Yunan taarruzları şiddetle devam ediyordu. 4.Tümene, 25. ve 47. Alaylarla, Meclis Muhafız taburu da emrinde olarak, Büyükgökgöz – Çalış yolunun geçtiği bölgeyi kuvvetle tutması görevi verildi. 4.Tümen Hücum taburunda yalnız bir subay kalmıştır.42. Piyade Alayında, Alay komutanlığı yedek teğmen ve bölüklerin emir komutası da bölük çavuşlarına kalmış bulunuyordu.”(1)

İşte Tirebolulu Binbaşı Hüseyin Avni Alparslan’ın yaralanıp, bilahire 30 Ağustos’ta şehit olduğu gün bugündür. Yardıma koşan Osman Ağa, muhafız taburu, 47.Alaydır.

42. Alayın Gazi olarak kurtulan az sayıdaki askerlerinden biri anılarında anlatmış:

“Gözlerimi açtığımda öldüğümü anladım. Şehit olmuş bir mezarda gömülüydüm. Başka türlü olamazdı. Ancak bir süre geçti ki, alnımdaki şişler ve yaralarımdan sızan kanlarında olduğu, kanlı bir ıslaklıkta, üstümde ağır bir ağırlık altında yatıyordum. Ancak canlıydım. Üstümdekiler çukuru örten toprak değil, Şehit olan onlarca arkadaşımdı. 42.Gönüllü Alayın askerleriydi. Ve ben onlarla kucaklaşmıştım….”(2)

İşte bu Vatan böyle kurtuldu……

Bu Vatan, Bu toprak altında yatan Şehitleri tanıyor…

Bugün, dejenere olmuş, kişisel çıkar peşinde koşuşan, yetimin yoksulun hakkını yiyen;

Kutsal inançları istismar edenler ve de bile bile ihanet eden zümreler toprağın üstünde gezinmekteyse de,

Zor günlerde, Türk Ulusu birleşir, Vatanını hep birlikte Savunur.

Yeni SAKARYA’ larda….