UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

1

April 10, 2015

OUR HISTORICAL PLEA TO HIS HOLINESS, POPE FRANCIS

His Holiness, Pope Francis,

We have been informed that the sad events of World War-I will be mentioned in your Vatican liturgy scheduled for April 12. Due to our knowledge of the importance that His Holiness and the Vatican Government have given to basic human rights; to security, stability and peace, we as the Turkish Civilian Community Unions find it our duty to inform His Holiness about our views.

TURKISH ARMENIAN RELATIONS

Turkish Armenian relations have started with the Selchuk’s entry into Anatolia. In reference to the Selchuk ruler Melikshah, Armenian historian Matheos of Urfa wrote: “The Sultan’s heart is full of affection for Christians. He looked upon the peoples of the lands he reached, with the eyes of a father. Thus he gained many towns and regions without waging war.”1

Fatih Sultan Mehmet, by establishing the Armenian Patriarchate in Istanbul in 1461, transferred the Armenian Religious Center to the capital city as well as granting freedom of religion, legality, and governance to the Armenian citizens of the Ottoman Empire. Upon their sincere adherence to the Ottoman Government, Armenian citizens were bestowed the “millet-i sadika” (highly trusted citizens) status and they were exempted from the compulsory military service. In addition, they were given highest positions at the government service. As a result there came about: 22 ministers, 33 parliamentarians, 29 pashas, 7 ambassadors, 11 consuls, 11 university academics and 41 high ranking government representatives of Armenian heritage serving the Ottoman Empire.2 In the first parliament of the Ottoman Empire, 10 members of parliament were Armenians and 11 in the second.3 An unparalleled brotherly peaceful and tranquil era was achieved lasting 8-9 centuries.

THE ARMENIAN UPRISINGS DURING WORLD WAR – I AND THE RELOCATION DECISION

In the later years, noticing the weakening of the Ottoman Empire, some imperialist powers of the era planned to manipulate its Armenian citizens, to serve their expansionist aims. They had unfortunately misguided certain Armenians, preparing them through a provocative ideological training with the promise of “establishing an Armenian state reaching from sea to sea”. As a result, while the Ottoman Government was busy fighting in 8 different fronts during World War-I, Armenian draftees left their posts at the frontline with their weapons and joined the Russian army which was waging war against the Ottoman Government. Others started massacres in armed bands massacring hundreds of thousands of civilians in Turkish towns and villages. Army depots

1 Urfalı Mateos,Vekayiname (952-1136) ve Papaz Grigor’un Zeyli (1131-1162), Translated by: Hrant D. Andreasyan, Ankara, 1987, p. 171.

2 Salih Yılmaz, Ermenistan Cumhuriyeti’nde Okutulan 10. Sınıf Tarih Ders Kitabında Türkler Aleyhine İfadeler ve Sözde Ermeni Soykırımı, Türk Dünyası Araştırmaları punlication no: 177, December 2008, p. 112.

3 Aide –Mémorie Sur Les Droits Des Minoritiés En Turquie,Présentée Aux Représentants Des Membres De La Société Des Nations, Association Nationale Ottomone Pour La Sociéte Des Nations, Constantinople, 1922, p. 13-14.

UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

2

were burned down, logistics routes were cut-off, and Ottoman soldiers were poisoned by bread prepared by Armenian bakers; rendering the Ottoman Army unfit to fight the invading forces.4

The Ottoman Government held many meetings to convince these rebel bandit units to join her ranks and approached them with counseling commissions to no avail. As a result, the government closed down the Armenian Committee Centers on April 24, 1915 and apprehended 235 of the committee leaders in Istanbul. But this precaution did not bring any solution either. Finally, they decided to force the villains, instigators, and murderers away from the war zone.5 In order to carry out this decision the minutely detailed “migration and resettlement decree” was issued. According to this decree, the rebelling Armenians were relocated to Ottoman provinces away from the war zone such as Syria and Mousul. This measure which was taken under great difficulty and hardship was effective; extensive massacres were averted and collaboration with the enemy was prevented. The “forced migration” thus proved to have been a necessary and justifiable act.

However, upon Russian Army’s retreat following the Bolshevik revolution from the lands they had occupied and the Turkish Army withdrawal to the boundaries forced upon them by the Mondros Treaty the Armenians once again started their massacres and killed hundreds of thousands of Turks in Eastern Anatolia,.

In those years, a total of 1.294.851 Armenians were living in Ottoman lands including Syria and Palestine and 736.000 of those were living in Anatolia. Only 438.758 of those Armenians living in Anatolia were forced to relocate; the Armenians of Catholic and Protestant beliefs and those who were employed in governmental positions were left untouched. Those who were relocated were later permitted to return to their homes.6

Edward Nathan, the American Consul in Mersin wrote in his report to the US Ambassador in Istanbul on August 30, 1915 that “the Armenians obtained train tickets from Adana onwards and the Ottoman government managed this event in an orderly fashion without violence or misconduct; providing enough tickets for all migrants, as well as providing aid for those in need.”7 In his report of September 11, 2015, the Consul mentioned that “a hospital is established in Damascus where he saw 50 patients who were being cared for during his visit, no massive deaths occurred in the camp and the Ottoman government distributed food among all migrants”.8

Jackson, the American Consul in Aleppo wrote in the list of deportees that he prepared on February 3, 1916 that there were 486.000 Armenians alive and well. He also wrote in his report dated February 8, 1916 that there were around 500.000 Armenian deportees in their newly

4 Ermeni Komitelerinin Amaçları ve İhtilal Hareketleri, Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Etütler Başkanlığı Yayınları, Ankara, 2003, p. 164.

5 Azmi Süslü, Ermeniler ve 1915 Tehcir Olayı, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Rektörlüğü publication no:5, Ankara, p. 149-150; British Foreign Office Papers, Public Record Office, No: 371/6556/E.2730/800/44.

6 Yusuf Halaçoğlu, Ermeni Tenciri ve Gercekler (1914-1918), Turkish History Association, Ankara, 2001, p. 77, 81, 82, 83; Başbakanlık Osmanlı Arşivi Şifre No: 63/119, 57/273, 62/21(Ek-XXX), 341055.

7 Yusuf Halaçoğlu, ibid, p. 58; Dahiliye Nezareti, Emniyet Umum Müdürlüğü February 2, Şube, No: 2D/13.

8 US Archives NARA 867.4016/193,Copy No: 484.

UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

3

locations.9 The aforementioned reports show that most deportees had safely reached their destinations.

TURKS MASSACRED BY RUSSIANS AND ARMENIANS

According to American historian, Professor Justin McCarthy; 1.189.132 Turks were killed in the eastern provinces of Turkey and 413.000 Turks in Trans Caucasia, by Armenians and the Russians between the years 1912-1922. Thus the total number of Turks killed amounts to 1.602.132.10 To top it off, 1.604.03111 Muslim Turks (3.5 times the number of relocated Armenians) had to leave their villages to escape from the Russian invasion which was spearheaded by the murdering Armenian bands. Two thirds of those Turks who had to leave their homes, (ie: 1 million) lost their lives during migration.12 When the number of those massacred by Armenians and Russians are added, Turkish losses exceed 2 million.

It is also stated by Bruce Fein, the American President’s Legal Advisor that 280.000 Armenians remained in Anatolia and the others reached their destinations but 2.4 million Turks/Muslims had lost their lives due to the Armenian massacres.13

When such truth is out in the open, the Armenian allegations that Turks have committed an act of genocide should not find support especially from His Holiness, Pope Francis and a just and fair assessment is the expected by all Muslims.

THE KHOJALI MASSACRE PERPETUATED BY ARMENIANS

The Armenians have continued their execution of Turks through the last quarter of the 20th Century. With support of the 366th Motorized Russian Regiment, they attacked the Khojali district of Azerbaijan on February 26, 1992 and mercilessly killed 613 Turks (including 63 children and 106 women), wounded 487 and took 1.275 prisoner.

After Khojali massacre Armenian army assaulted and captured Karabakh and 7 regions of Azerbaijan.14 In spite of numerous UN Security Council resolutions, Armenia continues to occupy

9 Hikmet Özdemir, Kemal Çiçek, Ömer Turan, Ramazan Çalık, Yusuf Halaçoğlu, Ermeniler: Sürgün ve Göç, Turkish History Association, Ankara, 2004, p. 75; US Archives NARA 867.48/271, Appendix: 310.

10 Justin McCarthy, Ölüm ve Sürgün, Çeviren: Fatma Sarıkaya, Turkish History Association, Ankara, 2012, p. 265-266; Haluk Selvi, Geçmişten Günümüze Ermeni Sorunu ve Avrupa, Sakarya Üniversitesi Türk-Ermeni İlişkileri Araştırma Merkezi, Sakarya, 2006, p. 102

11 Ömer Lütfi Taşcıoğlu, “Belgelere Göre Türk-Ermeni İlişkilerinde Katliam ve Soykırım İddiaları”, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü PhD Thesis, June 24, 2014, p. 276-277; Tuncay Öğün, Unutulmuş Bir Göç Trajedisi Vilayat-ı Şarkiye Mültecileri (1915-1923), Babil Publication House, Ankara, 2004, p. 37; “Müslüman Muhacirler”, Tasvir-i Efkȃr, May 11, 1919, p. 2.

12 Tuncay Öğün, Unutulmuş Bir Göç Trajedisi Vilayat-ı Şarkiye Mültecileri (1915-1923), Babil Publication House, Ankara, 2004, p. 37; “Müslüman Muhacirler”, Tasvir-i Efkȃr, May 11, 1919, p. 2.

13 Bruce Fein , “Lies, Damn Lies And Armenian Deaths”, Huffpost World , dated: July 5, 2009.

14 Ömer Lütfi Taşcıoğlu, “Belgelere Göre Türk-Ermeni İlişkilerinde Katliam ve Soykırım İddiaları”, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü PhD Thesis, June 24, 2014, p. 291.

UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

4

Azeri lands. Over one million Turks, who were forced to leave their homes, still live in tent- towns to this day.

Armenia has been keeping 20% of Azeri lands under occupation for 23 years. It is understood from the AGIT Report that an ethnic cleansing has taken place in the lands occupied by Armenia where no Turks are allowed to live. Armenia has not offered any explanation regarding these established facts and the tragedy that set upon the Turks. For these reasons, we think His Holiness would keep in mind all these facts while declaring a speech in support of the Armenian claims.

THE POPE AND THE OTTOMAN GOVERNMENT’S EFFORTS TO HELP DURING THE FAMINE PERIOD IN SYRIA

The foreign mission chiefs speak highly of the efforts made by Jamal Pasha, (who was the commander of the Ottoman Government’s 4th Army) to help the Armenians who were relocated to Syria. When a major famine occurred in this area during those years, the food for the Christian residents including the Armenians that had resettled in this area and even for the allied and independent missions were provided from the food stores of the 4th Army. Many hospitals were established, where Armenian and Turkish doctors were allocated to aid the Armenians in need of care.15

During those years the reason of the famine in these areas was the blockade of the British and French navy fleets on the Syrian and Lebanese coasts, where most of the residents were Christian. Jamal Pasha, commander of the 4th Army, asked the Maroni Patriarch to pen a letter to His Holiness, the Pope of the time, asking for his mediation to obtain medical and nutritional aid from the USA and Spain for the civilian Christian populations of the area. But the British and the French did not allow ships sent by the USA and Spain to land on Beirut’s harbor.16 Sail boats carrying food from other coasts of Syria on the orders of Jamal Pasha, with the aim to provide food for the residents of Beirut and Lebanon in general were also sank by the British and the French.17

In an effort to lift the British and French embargo and to let the US Consul in Beirut to distribute the aid as he wished to the Christians, Jamal Pasha requested the American Embassy in Syria to mediate at the Governmental level of Britain and France. However, the US Ambassador in Syria refused to help in this matter.18

The reply of His Holiness to the Marouni Patriarch upon the letter sent at Jamal Pasha’s request states: “The Pope has not forgotten the Christians of Syria and he will not allow them to be forgotten. Many times, He has requested permission from the Entente Powers, to provide food which would reduce their suffering; but Britain refused the request of His Holiness. Thence His

15 Ali Fuat Erden, 1. Cihan Harbinde Suriye Hatıraları, İstanbul, 1954, p. 171-184.

16 Erden, ibid, p. 214-221.

17 Hikmet Özdemir, Cemal Paşa ve Ermeni Göçmenleri, 4. Ordu’nun İnsani Yardımları, Remzi Kitabevi, İstanbul, 2009, p. 218.

18 Hikmet Özdemir, ibid, p. 222- 229.

UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

5

Holiness’ heart is broken due to the mentioned refusal and embargo of the British government. Christians in the East will understand in due time that His Holiness has not forgotten them.”19

While the Ottoman Government was unable to raise food for its own army which was fighting for its survival during these times, its 4th Army provided 300.000 Kg of provisions as well as money to the Marounis; 300.000 Kg of wheat and 500,000 Franks to the Greek community; 100.000 Kg of wheat and 80.000 Franks to the Armenian community and immigrants as aid because these Christian people were left to starve due to the Entente Powers’ embargo.20

ARMENIANS RAISING THEIR NEW GENERATIONS WITH ANIMOSITY TOWARDS TURKS

The Armenians have not stopped at distorting the truth, but are also raising their new generations as enemy of the Turks. Armenian children are taken to the museum in Yerevan where they are brainwashed starting from the age of 5 with the aid of visual and auditory effects some of which are forgeries.

Turkey has removed from school text books some of the historical subjects, even those that it can teach in all fairness, in an effort to comply with the United Nation’s Committee for Eradication of Racial Discrimination’s decision “to stop hate speech” and to comply with UNESCO’s decision of “avoiding prejudice and clichés towards other nations and certain groups”. In spite of these UN decisions, the Armenian school books, are full of swearwords, insult, hate speech and false allegations against the Turks.21 Inclusion of the Armenian allegations in the school books of the countries which claim to be friends of Turkey conflicts with the International Court of Justice decision that “forced relocation cannot be accepted as genocide” as well as the 1998 convention of “crimes against humanity”.

In spite of these manifest facts discovered and accepted by many non-Turkish academicians and historians, blaming the Turkish nation (which has been known for its chivalry, honesty, compassion and war ethics all through its history) with the crime of genocide, while the Republic of Armenia and the Diaspora’s efforts to use Christianity and the world politics in for their ends is being witnessed with grief.

In their desire to bring out the true facts about the sad events of 100 years ago - before - during and soon after World War-I, the Christian, Jewish and Muslim peoples of the Turkish Republic have the expectation from His Holiness, his mention of the following facts in the historic speech that he will deliver on April 12, 2015 at the Vatican:

a) Since all countries’ archives are open, the Armenian archives in Boston should no longer remain closed,

19 Hikmet Özdemir, ibid, p. 231.

20 Hikmet Özdemir, ibid, p. 216, 219-220.

21 Salih Yılmaz, “…10. Sınıf Tarih Ders Kitabı…”, ibid, p. 116-129.

UNION of TURKEY NON GOVERNMENTAL ORGANIZATION (TÜRK-BİR)

6

b) All countries’ court decisions regarding this subject as well as decisions of the International Court of Justice and the European Court of Human Rights should be considered; especially that of the British Crown’s Court which was held immediately following World War-I, as its research concluded that there was no evidence to blame the Ottoman Government’s high officers detained in the island of Malta, therefore the detainees were released because no legal court case could be put together against them.

c) The Republic of Armenia has been occupying Azerbaijani lands for the last 23 years, in spite of international justice; it has also committed ethnic cleansing on those lands; and it needs to explain why they have massacred innocent civilians in Khojali,

d) The Republic of Armenia and the Diaspora’s efforts to force political solutions on a legal matter harms peace, security and stability: This should cease as it is causing nothing but increased tension, hate and feelings of vengeance. This is wrong and dangerous politics and should be stopped immediately and permanently,

e) In the light of these facts, that it is imperative to evaluate these events in a commission of mutually acceptable historians.

We believe that when the fact that the sides have no alternative but to patiently wait for the result of the research and deliberations to reach justice is strongly voiced, the climate of peace will be served immensely. Since it is well known that justice is the main factor in reaching a lasting solution to all hostilities, His Holiness, surely is aware how important it is to keep an equal distance to all sides. In truth, human conscience expects this from His Holiness. We believe that the just and unbiased attitude which His Holiness has been assuming all along graciously affects mankind and contributes to world peace.

We present our thoughts to the esteemed evaluation of His Holiness in the belief that they will serve a peaceful solution and dialogue between the involved sides.

Union of Turkey Non Governmental Organization

(Türkiye Sivil Toplum Birliği)

Address: GMK Bulvarı Özveren Sokak Nu:2/2 Kızılay/ANKARA/TURKEY

Phone: 90 312 231 31 94

E-mail: turkbirplatformu@gmail.com



***





SAYIN PAPA 1. FRANCISCUS’A VE HIRİSTİYAN KİLİSELERİNE TARİHİ ÇAĞRIMIZDIR

Sayın Papa Cenapları; 10 nisan 2015

12 Nisan 2015 günü Vatikan'da gerçekleştirilecek olan ayinde yapacağınız konuşmanızda, I. Dünya Savaşı sırasında yaşanan acı olaylara temas edileceğini öğrenmiş bulunuyoruz. Zatıâlinizin ve Vatikan Devletinin dünyamızdaki temel insan haklarına; güvenlik, istikrar ve barışa verdiği önemi bilen biz, Sivil Topluk Kuruluşları olarak düşüncelerimizi yüksek dikkatlerinize sunmayı bir görev biliyoruz.

TÜRKLERLE ERMENİLERİN İLİŞKİLERİ

Türklerle Ermenilerin ilişkileri Selçukluların Anadolu’ya girişiyle başlamıştır. Ermeni tarihçi Urfalı Mateos, Melikşah’tan bahsederken: “Sultanın yüreği, Hıristiyanlara karşı şefkatle dolu idi. O, geçtiği memleketlerin halkına bir baba gözü ile bakıyordu. Böylelikle hiç muharebe yapmadan birçok eyalet ve şehirlere hâkim oldu” ifadesini kullanmaktadır.

Osmanlı Devleti döneminde ise, Ermeni dinî merkezi İstanbul’a nakledilerek, Fatih Sultan Mehmet tarafından 1461’de Ermeni Patrikhanesi kurulmuş, Ermenilere dinî, hukukî ve idarî serbestlik tanınmıştır. Devlet’e samimi olarak bağlandığı görülen Ermenilere duyulan yüksek güven dolayısıyla “sadık tebaa” statüsü verilmiş ve Ermeniler askerlikten muaf tutulmuşlardır. Bunun gereği olarak, devlet hizmetlerinde Ermenilere en yüksek mevkilerde görevler verilmiştir. Bu çerçevede, 22 bakan, 33 milletvekilli, 29 paşa, 7 büyükelçi, 11 başkonsolos, 11 üniversite öğretim üyesi ve 41 üst düzey memur işbaşına gelmiştir . Bu kapsamda Osmanlı Meclisi 1. Meclis’te 10, 2. Meclis’te 11 Ermeni milletvekili görev almıştır . Tarihte emsali pek görülmeyen, 8-9 asır süren bir kardeşlik, huzur ve barış yaşanmıştır.

BİRİNCİ DÜNYA HARBİNDE ERMENİ İSYANLARI VE GÖÇ KARARI

Daha sonra Osmanlı Devletinin zayıflamakta olduğunu gören, devrin bazı emperyal güçler, ülkeyi paylaşmak amacıyla, Ermeni yurttaşlarımızı kullanmayı planlamışlardır. Bunun için, önceden kışkırtarak eğittikleri Ermenileri, “Size iki deniz arasında devlet kurduracağız” vaadiyle, maalesef aldatmışlardır. Böylece I. Dünya Harbinde Osmanlı Devleti 8 ayrı cephede savaşırken, cephedeki bir kısım Ermeniler silahlarıyla birlikte ordudan firar ederek, kendi Devletleriyle savaşmak üzere Rus ordusuna katılmışlardır. Bir kısmı da silahlı çeteler halinde, Türk şehir ve köylerinde, sayıları yüz binlerle ifade edilen sivil katliamı başlatmışlardır. Askeri

depolar yakılmış, ikmal yolları kesilmiş, Ermeni fırıncıların yaptıkları ekmeklerle Osmanlı askerleri zehirlenmiş ve ordularımız cephede savaşamayacak duruma düşürülmüştür . Osmanlı Devleti, bu isyancı çeteleri caydırmak üzere birçok toplantılar yapmış, nasihat heyetleri göndermiş, ancak sonuç alamamıştır. Bunun üzerine 24 Nisan 1915’te Ermeni Komite Merkezlerini kapatarak 235 komite liderini tutuklamış, ancak bu tedbir de netice vermemiştir. Bunun üzerine işbirlikçi, isyancı ve katliamcıların savaş bölgelerinden uzaklaştırılmasına karar verilmiştir . Bu kararın icrası için, her türlü ayrıntıyı dikkate alan “sevk-i iskân” (Göç ve yerleştirme) kararnamesi çıkarılmıştır. Buna göre isyancı Ermeni unsurları, Devletin Suriye ve Musul gibi vilayetlerine taşınmıştır. Büyük güçlük ve sıkıntılar içinde gerçekleştirilen bu tedbir kesin sonuç vermiş, yaygın katliamlar durdurulmuş, düşmanla işbirliğinin önüne geçilmiştir. Böylece “zorunlu göçün” ne kadar haklı ve zaruri olduğu ortaya çıkmıştır.

Ancak, Bolşevik ihtilâlinden sonra Rus ordusunun işgal ettiği bölgeleri boşaltmasını ve Türk ordusunun Mondros Mütarekesindeki sınırlara çekilmesini fırsat bilen Ermeniler, Doğu Anadolu’da tekrar katliama başlayarak savunmasız yüz binlerce Türk’ü katletmişlerdir.

O tarihte Suriye, Filistin de dâhil bütün Osmanlı coğrafyasında 1.294.851 Ermeni, Anadolu’da ise 736.000 Ermeni yaşamaktaydı. Bunlardan sadece Anadolu’da yaşayan Ermenilerden 438.758’i zorunlu göçe tabi tutulmuş, Katolik ve Protestan Ermeniler ile kamu görevlerinde çalışan Ermeniler ve isyan etmeyen Ermeniler yerlerinde bırakılmıştır. Göçe tabi tutulanların ise daha sonra yerlerine dönmelerine izin verilmiştir .

ABD’nin Mersin Konsolosu Edward I. Natan, 30 Ağustos 1915’te ABD’nin İstanbul Büyükelçisine gönderdiği raporda: Ermenilerin Adana’dan itibaren bilet alarak trenle seyahat ettiklerini, hükümetin bu işi son derece intizamlı bir şekilde idare etmekte olduğunu, şiddete ve intizamsızlığa yer vermediğini, göçmenlere yeteri kadar bilet sağladığını, muhtaç olanlara yardımda bulunduğunu” belirtmektedir. Konsolos, 11 Eylül 1915 tarihli raporunda ise: “Şam’daki kampta hastalar için bir hastane oluşturulduğunu ve ziyareti sırasında 50 hastanın tedavi edildiğini bizzat gördüğünü, kampta ölen olmadığını ve hükümetin bütün sürgünlere yiyecek dağıttığını“ rapor etmiştir.

Halep’teki Amerikan konsolosu Jackson ise 3 Şubat 1916 tarihli sürgün edilenler listesinde 486.000 Ermeni’nin bulunduğunu, 8 Şubat 1916 tarihli raporunda ise göç bölgesinde 500.000

civarında sürgün Ermeni bulunduğunu, rapor etmiştir . Söz konusu rapor göç ettirilen Ermenilerin büyük bölümünün göç yerlerine ulaştığını göstermektedir.

RUS VE ERMENİLER TARAFINDAN KATLEDİLEN TÜRKLER

Amerikan tarihçisi Prof. Dr. Justin McCarthy’nin tespitlerine göre 1912-1922 yılları arasında Türkiye’nin yalnızca doğu vilayetlerinde 1.189.132, Transkafkasya’da ise 413.000 Türk ve Müslüman, Ermeniler ve Ruslar tarafından katledilmiş olup, katledilen Türk ve Müslümanların toplam sayısı 1.602. 132 kişidir . Bunların yanı sıra Ermenilerin öncülük ettiği Rus ordusunun istilasına uğrayan vilayetlerden 1.604.031 Türk ve Müslüman (göç ettirilen Ermenilerin 3,5 katı) topraklarını terk ederek göç etmek zorunda kalmış ve bunların 2/3’ü (1.000.000 Türk ve Müslüman) yollarda hayatını kaybetmiştir . Bu miktara bulundukları bölgelerde Rus ve Ermeniler tarafından katledilenler de eklendiğinde katledilen Türk ve Müslümanların sayısı 2.000.000’u aşmaktadır.

1.Dünya Harbinde göçlerden sonra 280.000 Ermeni’nin Anadolu’da kaldığı, diğerlerinin göç yerlerine ulaştığı, buna karşılık Rus ve Ermeni saldırıları sonucu 2.400.000 Türk ve Müslüman’ın hayatını kaybettiği, ABD Başkanı Ronald Reagan’ın Hukuk Danışmanı Bruce Fein tarafından da açıklanmıştır.

Bu gerçekler ortadayken Türklerin Ermenileri soykırıma uğrattığı iddialarına özellikle Papalık makamının destek olmamasını ve adil davranmasını beklemek tüm Müslümanların ortak beklentisidir.

ASALA TERÖRÜ VE TÜRK DİPLOMATLARINA SUİKASTLARI

Yaşanan bunca acılara rağmen, 1920 Gümrü ve Moskova ile 1921 Kars Anlaşmaları yapılarak sınırlar belirlenmiş ve barış sağlanmıştır. Bu 3 Antlaşmadan sonra 1923 Lozan Antlaşması ile de belirlenen bu sınırlar ve sağlanan barış teyit edilmiştir. Aradan 50 yıl gibi uzun bir zaman geçtiği halde, ASALA terör örgütü Türklere karşı terör ve katliamı yeniden başlatmıştır. 1973 ile 1984 yılları arasında, batılı 21 ülkenin 38 şehrinde gerçekleştirilen 110 terör saldırısında, Türkiye Cumhuriyeti’nin dış temsilciliklerinde çalışan 42 Türk diplomatı katledilmiş ve 15 Türk ve 66 yabancı yaralanmıştır. Türkiye ASALA’yı çökertince görev, elebaşlarının çoğunun Ermenilerden oluştuğu bilinen PKK’ya devredilmiştir.

Bu kanlı saldırlar göstermiştir ki, sömürgecilerin aldattığı Ermeni kimliğinde, müthiş bir değişim yaşanmıştır. Buna göre, yeni kimlik Türk’e karşı duyulan “kin ve nefret”ten ibaret olmuştur. Yetişen yeni nesillere de aşılanan bu kimliğin ilk önemli emaresi, 1973-85 ASALA terörü ile 1992’de Karabağ’da masum sivillere karşı hunharca uygulanan katliam ve “Hocalı soykırımı” nda görülmüştür.

ERMENİLERİN HOCALI KATLİAMI

Türk katliamını yirminci yüzyılın son çeyreğinde de sürdüren Ermeniler, 26 Şubat 1992’de Rus 366. Motorize Alayı’nın desteğinde Azerbaycan’ın Hocalı bölgesine saldırmış ve Hocalı’da 63’ü çocuk, 106’sı kadın ve 70’i yaşlı olmak üzere 613 Türk’ü hunharca katletmiş, 487 kişiyi ağır yaralamış, 1.275 Türk’ü esir almış ve Karabağ ile birlikte Azerbaycan’a ait yedi bölgeyi işgal etmiştir. . Ermenistan, BM Güvenlik Konseyi’nin kararlarına rağmen Azerbaycan toprağının işgalini sürdürmektedir. İşgal edilen bölgelerdeki topraklarını bırakarak kaçmak zorunda kalan 1.000.000’dan fazla Türk halen göçmen çadırlarında yaşamaktadır.

Ermenistan, 23 yıldır Azerbaycan topraklarının % 20’sini işgal altında tutmaktadır. Hiçbir Türkün yaşamadığı işgal bölgesinde, AGİT raporuna göre etnik temizlik yapıldığı anlaşılmaktadır. Bütün bu tespitler ve yaşanan facialar konusunda Ermenistan herhangi bir açıklama yapamıyor. Bu nedenle Muhterem Papalık makamının bu durumu dikkate alarak, Ermenistan’a destek anlamına gelebilecek ifadelerden itina ile kaçınacağını düşünmekteyiz.

SURİYE’DE YAŞANAN AÇLIK DÖNEMİNDE OSMANLI DEVLETİNİN VE PAPALIĞIN ÇABALARI

Suriye’de zorunlu göçe tabi tutulan Ermeniler için, o dönemde Osmanlı Devleti’nin 4. Ordu Komutanı olan Cemal Paşa’nın aldığı insani tedbirlerden Suriye’de bulunan yabancı misyon şefleri tarafından övgüyle söz edilmektedir. Büyük bir kıtlık yaşanan bu dönemde, hem göç ettirilen Ermenilerin hem de bölgenin Hıristiyan halkının ve hatta müttefik ve tarafsız Devletlerinin diplomatik misyonlarının iaşeleri Osmanlı 4. Ordu’nun yiyecek ambarlarından karşılanmıştır. Ayrıca hasta ve bakıma muhtaç Ermeniler için başhekimliklerine Ermeni doktorların atandığı çok sayıda hastane kurulmuştur .

Bu dönemde İngiliz ve Fransız donanmaları tarafından Suriye ve Lübnan’a uygulanan deniz ablukası nedeniyle çoğunluğu Hıristiyan olan bölge halkı arasında açlıktan ölümler meydana gelmesi üzerine, 4. Ordu Komutanı Cemal Paşa tarafından Maruni Patriğine yazdırılan mektupla Papalık makamından sivil Hıristiyan halka ABD ve İspanya tarafından yardım için gıda ve tıbbi malzeme gönderilmesi konusunda aracılık yapması rica edilmiş ve bu rica üzerine ABD ve İspanya tarafından gönderilen gemilerin Beyrut’a çıkması İngiliz ve Fransızlar tarafın-

dan önlenmiştir . Ayrıca İngiliz ve Fransızlar Cemal Paşa'nın Beyrut ve Lübnan halkının iaşesi için Suriye'nin diğer sahillerinden getirttiği erzakı taşıyan gemileri de batırmışlardır .

Cemal Paşa, İngiliz ve Fransızların ablukayı kaldırmalarının ve gelen yardım malzemelerinin Hıristiyan halka Beyrut’taki ABD konsolosunun dağıtmasının sağlanması konusunda ABD’nin Suriye Büyükelçisinin İngiliz ve Fransız hükümetleri nezdinde girişimde bulunmasını talep etmiş, ancak ABD’nin Suriye’deki büyükelçisi bu konuda yardımda bulunmayı reddetmiştir .

4. Ordu Komutanı Cemal Paşa’nın ricası üzerine Maruni Patriğinin Papalık makamına gönderdiği mektuba Papa tarafından verilen cevap aynen şöyledir: “Papa Suriye Hıristiyanlarını unutmamıştır ve unutmayacaktır. Kendisi, söz konusu kişilere yardım amacıyla ve sıkıntıları hafifletecek erzak yardımı gönderebilmek için İtilaf Devletleri’nden defalarca izin istemiş, ancak İngiltere Papa’nın isteğine sürekli olarak karşı çıkmıştır. Bu sebeple İngiltere’nin söz konusu uygulaması yüzünden Papa’nın mukaddes kalpleri yaralanmış durumdadır. Doğu’daki Hıristiyanlar Papa’nın kendilerini ihmal etmediğini gün gelip anlayacaklardır” .

Bu dönemde savaşmakta olan kendi ordusunu bile beslemekte yetersiz kalan Osmanlı Devleti’nin 4. Ordusu, İtilaf devletlerinin ambargosu nedeniyle açlıktan kırılan Marunilere 300.000 kg. erzak, ayrıca para; Rum cemaatine 300.000 kg buğday, 400.000 Frank para; Ermeni cemaatine ve Ermeni göçmenlere ise 100.000 kg. buğday ve 80.000 Frank para yardımı yapmıştır .

ERMENİLERİN YENİ NESLİ TÜRK DÜŞMANI OLARAK YETİŞTİRMESİ

Ermeniler gerçekleri çarpıtmakla yetinmemekte ve yeni nesillerini de Türk düşmanı olarak yetiştirmektedir. 5 yaşından itibaren Ermeni çocukları Erivan’daki sözde soykırım müzesine götürülerek sahte belgelerle, sahte resimlerle ve görsel-işitsel efektlerle beyinleri yıkanmaya çalışılmaktadır.

Türkiye, Birleşmiş Milletler’in “Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılması Komitesinin çalışmaları kapsamında nefret söylemlerinin durdurulması kararlarına” ve UNESCO’nun “öteki uluslara veya belli gruplara karşı önyargıları ve klişeleri ayıklamak üzere belirlediği kriterlere” uyarak tamamen haklı olduğu konularda bile diğer ülke ve milletleri incitebilecek ifadeleri ders kitaplarından çıkartmıştır. Ermeni ders kitapları ise BM kararlarına aykırı olarak, Türklere karşı asılsız iddiaların yanı sıra birçok küfür, hakaret ve nefret söylemleri ile doludur . Türkiye’ye dost olduğunu söyleyen ülkelerin, Uluslararası Adalet Divanı’nın “zorunlu göçün soykırım olarak kabul edilemeyeceği” kararına aykırı olarak, Ermeni ders kitaplarındaki asılsız iddia ve hakaretleri kendi ders kitaplarına almaları uluslararası hukuka ve 1998 tarihli “İnsanlığa Karşı İşlenen Suçlar Sözleşmesi”ne aykırıdır.

Bütün bu gerçekler, yabancı tarih ve bilim adamları tarafından da kabul edildiği halde, tarihi boyunca mertliği, dürüstlüğü, merhameti ve savaş ahlakı düşmanları tarafından bile kabul ve takdir edilen asil Türk Milletinin soykırımla suçlanması ve Ermenistan ve Diaspora’nın bu suçlamalarda Hıristiyan dinini ve Papalık makamının nüfuzunu kullanmaya yeltenmesi, Türk Milleti tarafından üzüntüyle izlenmektedir.

Türkiye Cumhuriyetinde yaşayan Müslüman, Hıristiyan ve Musevi dinlerine mensup halkların Papa Cenaplarından beklentisi şudur: 100 yıl önce, I. Dünya Harbinde, öncesi ve sonrasında yaşanan acıların dayandığı gerçeklerin ortaya çıkarılması için Sayın Papa 1. Franciscus’nun 12 Nisan günü Vatikan’da yapacağı tarihi konuşmada;

a. Bütün ülkeler arşivlerini açtığı halde, hala kapalı olan Ermenilerin Boston’daki arşivlerini araştırmalara açmalarının şart olduğunu,

b. Bugüne kadar bu meselede, dolaylı veya yakından ilgili olarak verilmiş olan, ülke mahkemeleri kararları ile Uluslararası Adalet Divanı’nın ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin kararlarının mutlaka dikkate alınması; özellikle de, savaşın hemen bitiminde İngiltere Kraliyet Başsavcılığının, arşivlerdeki her türlü bilgi ve belgeleri toplayarak yaptığı inceleme sonucunda, Malta Adasına getirilmiş olan üst düzey Osmanlı devlet adamlarını suçlayacak delil olmadığını,

c. Ermenistan’ın uluslararası hukuka aykırı olarak Azerbaycan topraklarını 23 yıldır neden işgal altında tuttuğunu ve etnik temizlik yaptığını; Hocalı’da savunmasız masum sivil kişileri niçin katlettiğini izah etmek zorunda olduğunu,

d. Ermenistan ile Diaspora’nın, hukukî bir meselenin çözümünü siyasi zeminlerde aramalarının; barış, güvenlik ve istikrara zarar verdiği; gerginlik, nefret ve intikam duygularını beslemekten başka bir sonuç vermediği dikkate alınarak, bu yanlış ve tehlikeli politikadan vazgeçmesini,

e. Bu gerçekler karşısında meselenin, kurulacak olan bir ortak tarihçiler komisyonunda ele alınması gerektiğini, dikkatlerinize sunarız.

Adalete ulaşmak için tarafların, bu araştırmaların sonucunu sabırla beklemekten başkaca bir çarelerinin olmadığı; güçlü bir şekilde ifade edildiğinde, barış ortamının tesisine önemli ölçüde hizmet sağlayacağını düşünmekteyiz. Yine, Her ihtilafın çözümünde, adaletin esas olduğunu en iyi şekilde bildiğine inandığımız Papalık makamının taraflara eşit mesafede durmasının büyük önem taşıdığı malumlarıdır. Esasen insanlık vicdanı Makamınızdan bunu beklemektedir. Papa Cenaplarının takınacağı adil ve tarafsız tutumun, insanlık alemini önemli ölçüde etkileyeceği ve dünya barışına katkıda bulunacağını düşünmekteyiz.

Bu duygu ve düşüncelerimizi, diyalog ve çözüme yardımcı olacağı inancıyla yüksek takdirlerine sunarız.





Türkiye Sivil Toplum Birliği

(601 KURULUŞU TEMSİLEN)





Adres: E-posta: turkbirplatformu@gmail.com GMK Bulvarı Özveren Sokak Nu:2/2 Kızılay/ANKARA/TURKEY

Telefon: 90 312 231 31 94