Kimin söylediği önemli değil. Güzel sözler, hep güzeldir...



Âhh, ah… O dostluklar ve dostlar yok mu? Ne yapmalı bilmem ki…



Bulunmazı ve bulunmayanı bulmak, önemli bir meziyettir. O da herkeste yoktur.



Utanmayı bilmemek de bir meziyettir ama kötü bir meziyet… Herkese nasip olmaz!



Oh be… Kolaycılık çok güzel… Genlerde hazır bekliyor. Bulunca, hemen atılıp kurtuluyor. Ne güzel...



Her canlı, bu âlemde rütbesi ne olursa olsun, bir şekilde ötelere alınacak ve hesabı görülecektir.



Birileri memleketin imajını düzeltmek, itibarını arttırmak için gecesini gündüzüne katar, birileri de olmayan kendi imajlarını...



Evet, inananlara göre ‘hâk’ ve ‘bâtıl’, kıyamete kadar birlikte olacaklardır. Aksi halde bu dünyanın imtihan dünyası olma özelliği kaybolur.



İşin ilginç yanı, Türkiye’de olduğunda hiç seslerini çıkarmayanlar, kendi ülkelerinde, Molotof kokteyli ile tahribat yapanlar olduğunda yapanları 'barbarlar' diye nitelendiriyorlar...



Evet, evet… Hele hele o öğrencilerimiz yok mu? Onlar, 10 TL'ye bir paket Marlboro alır, bir günde içer bitirir, kafelerde günde onlarca lira harcar, ama ömür boyu yanında olabilecek olan 10 TL değerindeki bir kitaba, ‘pahalı’ der ve almaz. Fotokopi ile idare eder. Kitap okumadan da üniversite mezunu olmak ister. Ne dersiniz ‘fotokopi çocukları’ hayatta ne kadar başarılı olabilirler?



Bir dost diyor ki: Ne kadar da çok yükler ediniyoruz yaşarken... Ne sıkıntıları ne üzüntüleri, ne hırsları ne malları ve ne mülkleri yükleniyoruz sırtımıza, ‘lâzım olur hayatta’ diyerek… Hatta günahları ve ah'ları da alıyoruz sırtımızdaki yüklerin üzerine… Sonuçta, hayat ‘çekilmez’ oluyor dostlar... Bisikletin üzerinde yalnızca siz olun ve çekmek gerektiğiniz yükler, sadece sevgileriniz olsun.



Hani diyorum; mesela bir zatın aylık geliri 30.000 TL (otuz bin TL). Milletvekilliği için müracaat ediyor. Seçilir ve vekil olursa, maaşı mevcut maaşının yarısına düşecek. Harcamaları, maaşının tamamını götürecek. İlave harcama yapması da kaçınılmaz olacak. Bu durumda ortaya çıkan heyecanı ve gayreti, bana makul bir şekilde bir anlatan olsa ne iyi olur? Mesele 'hizmet' veya 'fedakârlık' (veya her ne ise) ile izah edilebilir mi?



Resmi adı ‘HAYALİSTAN’ olan bir garip ülkede, bir zamanlar çok meşhur olup etkili ve yetkili bir şekilde hayat sürdükten sonra işsiz kalan birtakım bilim adamları, bilim kadınları, bürokratlar, akademisyen, siyasetçiler ve benzeri sıfatlar taşıyan zevat, kendilerine yeni meşgale alanları aramayla başlamışlar. Bir kısmı ‘sahte para’ basma işine girmiş, bir kısmı ‘hayat hikâyesi’ni kaleme almaya başlamış, bir kısmı kitap ‘okumaya, yazmaya ve okutmaya’ başlamış… Bir kısmı leblebisi ile meşhur diyarlarda çeşitli aktiviteler yapmaya, bir kısmı develerle uğraşmaya, bir kısmı ‘ya tutarsa’ umuduyla Van Gölü’ne ve Hazar Denizi’ne ‘maya çalmaya’ başlamışlar…

Bir kısmı da ‘Büyük Ağa’ ile mücadele gücü kalmayınca, ‘Küçük Ağa’larla ilgilenmeye başlamış. Hani merak etmiyor da değilim, zamanında her türlü ‘zorluğun’ üzerinden gelen bu zevat, ‘Küçük Ağa’larla ilgilene ilgilene bir gün, ‘Büyük Ağa’yı da ‘halledebilirler’ mi ki?



Diğer haşmetli ve heybetli zevatın nasıl bir meşgale alanlarında ‘iş’ bulduklarını, bundan sonraki ‘Sanalistan ülkesinde hayat’ yazımda anlatacağım.



Ahh, ah…

İnşallah bir günde ‘asılsız’ değil de ‘aslı olan sözler’ buluruz da, mutlu oluruz.