İçinde mutluluk olan her mekân güzeldir.



Günümüzde her şey gibi, insanımız da sanallaştı...



Rahmet, altında durmak ve onunla ıslanmak demektir.



Konuşmakta bir mahzur yoktur. Konuşandan zarar gelmez.



Herkes dangalaklık olamaz, ‘dangalaklık’ ayrı bir meziyettir!



Bazılarının yolu sapıtması gerekiyor ki ötekinin doğruluğu anlaşılsın!



Yaptığı eylemin arkasında duramayanların hali, acınacak bir haldir.



Her seyahat, farklı bir rahatsızlığa ilaç olur. Seyahatlere ve seyyahlığa devam...



Hani diyorum; şimdi gecenin karanlığından hilalin aydınlığına yol bulmak vardı...



Her mevsim ayrı bir güzellik taşıyor. Ama bu sonbaharlar bir başka... Hüzün, hüzün ve hüzün...



Eşyada, günde, ayda, yılda, insanlarda, hayvanlarda ve işte ‘uğursuzluk’ yoktur. Tüm uğursuzluklar kafalardadır.



Bir şeye ‘inanmayan’ insanları, O şeye inandırmak, çok zor, bazen de imkânsızdır! Bırakın olduğu gibi kalsınlar...



Zâlimler, dünyanın her yerinde zâlim; kâtiller, her yerde kâtil ve câniler her yerde cânidir. Onlar için yaşasın cehennem!



Hırsız ve hırsızlığı belli bir kalıbı veya modeli yoktur. Hangi şekil ve formatta olursa olsun yapılan iş ‘hırsızlık’, eylemi yapansa ‘hırsız’dır!



Hani diyorum, Çeşitli coğrafyalarda ÇÖPLERE atılan ekmekleri toplayarak satan ve bunu satın alan insanların da olduğunu unutmalıyım!



Bu âlemde dünya nice Şahlar, Noriyagalar ve Markoslar gördü ABD'ye köpeklik yapan... Hepsi de perişanlık içinde köpek gibi geberdi gittiler...



Yusuf Has Hacip asırlarca önce şöyle demiş: “Helalin adı kaldı, Onu gören yok… Haram kapışıldı, hala doyan yok”… Asırlarca önce öyle ise günümüzün esamisi okunmaz.



Erkin Koray doğru söylüyor. Ben de sanıyordum ki sadece benim için zaman geçiyor. Meğer başkalarının da zamanı geçiyormuş. Öyleyse ne gâm... Elle gelen düğün bayram...



‘Şunu söyleyebilmeli insan kendine, günde beş vakit Allah’ın razı olduğu yerdeyim’ Diyor bir dost. Diğeri de şöyle söylüyor: Allah'a ve dinine inanmayanların böyle bir mükellefiyeti yoktur!



Kültürel olarak ‘müstemleke’ haline getirilmiş insanların, müstemleke toplumda yaşadıklarını bilmeleri mümkün değildir. Tıpkı balıkların su içinde olduklarını bilmedikleri gibi... Hoş görün. Göreceksiniz ki zaman, her şeyi çözecektir! 1000 yıl sürmesi beklenen meşum dönemin problemlerini kısa sürede çözdüğü gibi...



‘Müstemleke’ olarak yaşamaya alışmış insanların ‘uyanmaları’ öyle hiç de kolay değildir ve olamaz da... Ülkemin tüm eğitim kurumlarında İngilizce, Fransızca, Almanca ve bilmem ne dilleri ‘zorunlu’ olarak okutulurken ve buna kimsenin itirazı olmazken, OSMANLICA söz konusu olunca, buna feveran edenleri anlamak, normal bir insanın haddi olamaz! Öte yandan Müstemleke kültürü ile yetişenlerin 'yerli kültüre' alışmaları çok zaman alır ama alışılır...



Hülasa:

Bir gün de ‘damlarken kurumayan sözler’ yakalayabilsek…