BENDE AZERİYİM



Ben baküde doğdum,

Hocalide savaştım,

Yüreğimi yitirdim.



Direniş ile büyüdü yüreğim,

Gözlerim kapandı,

Şehit oldum,

Su üstünde yürüdüm.



Hayır,

Aslında Kosovada ezan sesindeki,

Azeriyim ben.

Vede,

Erzurumun Köşkköyündeki,

Azeri,

Türk doğup,

Kırmızı,

Yeşil vede mavide,

Özgür filizler veren.



Ben,

Siyah gözünde alev aldım,

Candaşım azeri çocuğun,

Yığıldım kor oldum.



Uzak yabanlarda,

Çaresiz kaldım.





Ben,

Ah etmedim zulmüne ermeninin.

Atalarım bana öğretmedi,

Ne olduğunu pes etmenin.



Ben masumiyet oldum Hocalide,

Canlı gömüldüm toprağa sessizce.



İnsan oldum,

Azeri oldum,

Türk oldum,

Yardım eli uzattım düşmanıma.



Ben,

Düşmanımın çaresizliğinde umut,

İhanetinde volkan oldum.

Vatan sevdamda,

Mecnun oldum Ayerbaycana.



Ben Türk doğdum.

Ne farkeder,

Türkiye,

Azerbaycan,

Değilmidir ki,

İki devlet,

Tek millet.



Türkiye Anavatan,

Kucağında büyüdüğüm,

Azerbaycan canda can,

Türklüğüyle öğündüğüm.

Yakışmadı bana karabağı terk,

Kalk ayağa kalk,

Şehidim yerinden kalkıp isyan edecek.

Kalk ayağa,

Yaban eller,

Mabedimi dahi talan edecek.



Bir bir düşerken bedenlerimiz yere,

Kan toprağa el koydu.

Yayıldı Karabağa doğru,

Türk gibi dimdik,

Yeniden geri dönmek üzere.



Sarsada arşı,

Kara bulut gibi düşman,

Bir tek bedenim var,

Kıymetlimi vatanımdan.





Düşürme elinden bayrağımı azerim,

Kalk ayağa kalk,

Sel olup kanım aksada,

Hazarı taşırsada,

Tek beklentim,

Gözlerim görmesin vatanımdan veda.



Ben Erzurumda doğdum,

Türkoğlu Türk.

Baküdeki,

Karabağdaki,

Hocalideki bebeğim,

Mezarında boynu bükük.



Cılızdı belki çığlıklarım,

Duymadı insanım diyen medeniyet.

Ağlamıyorum artık bak,

Sarmaladı vatan toprağı,

Kucağını açtı bana ebediyet.



Bende Azeriyim,

Doğmasamda,

Baküde,

Karabağda.



Ben vatan hasretiyim.

Ben,

Hocalideki bebeğim,

Sessiz çığlıklarla,

Gözlerim Karabağda kapansada.



Sen ağlama Azeri Anam,

Yeniden doğacağım,

Şanlı bayrağımla,

Karabağın bağrında.



Necati Tüysüzoğlu