Cânilere acıyorum.

Hâinlere acıyorum.



Ölü sevicilere acıyorum.

Ölü tacirlerine acıyorum.



Diri düşmanlarına acıyorum.

Kışkırtıcı mahlûkata acıyorum.



'Nekrofili' hastalarına acıyorum.

Adil davranmayan zevata acıyorum.



Pusuda yatan ‘fırsatçılara’ acıyorum.

Acıyı dahi istismar edebilenlere acıyorum.



Ölüden rant elde etmeye çalışanlara acıyorum.

Nebbaşlık (ölü soyucular) yapanlara acıyorum.



Göğsünde ‘yürek’ taşımayan canlılara acıyorum.

Sürekli olarak ‘reaksiyoner’ olanlara acıyorum.



Her tür eylemde kullanılan mahlûkata acıyorum.

Ceset görmekten haz duyan mahlûkata acıyorum.



İstismardan başka eylemleri olmayanlara acıyorum.

Kendi doğruları dışında ‘doğru’ tanımayanlara acıyorum.



Hayatlarını sadece ‘eleştiri’ yapmaya adayanlara acıyorum!

Her tür kötülüklerden nemalanmaya çalışanlara acıyorum.



Eylemlerde ‘provokatör’ rolü oynayan zavallılara acıyorum.

‘İnsan’ olmadıkları halde ‘insan gibi’ dolaşanlara acıyorum.



Milletin malını tahrip eden garip ve vahşi mahlûkata acıyorum.

Tüm ömürlerini ‘iş yapanları’ eleştirmekle geçirenlere acıyorum.



Hayatını muhaliflerine olan nefreti üzerine inşa edenlere acıyorum.

Yüreklerinde bir damla da olsa merhamet taşımayanlara acıyorum.



Ölüm üzerinden, cansız bedenler üzerinden siyaset yapan gafillere acıyorum.

Olaylar ve insanlar karşısında ‘gerçek’ niyetini saklayan münafıklara acıyorum.



Sadece ve sadece her şeye ‘muhalif olmak’ için ‘muhalefet edenlere’ acıyorum.



Her tür doğal afetten, çıkarı için ‘faydalanma fırsatı’ arayan fırsatçılara acıyorum.



‘İnsan’ ve ‘insanlık’ nedir bilmeyen, insan ve insanlık düşmanı mahlûklara acıyorum.



Kendileri ‘ciddî’ hiçbir şey söylemeyip, sürekli olarak başkalarını eleştirenlere acıyorum.



Çok okumuşların cahilleri, cahillerin en kötüsü olduğu için onlara çok ama çok acıyorum.



Kendi basit ve küçük çıkarları için ülkeyi ateşe vermeye çalışan mazoşist ve egoistlere acıyorum.



Beyinlerini çalıştırmayıp, ‘başkalarının beyinleri’ ile düşünen beyinsiz ve düşüncesizlere acıyorum.



Ülkemin ve milletimin büyük bir kısmı yangın ateşiyle kavrulurken, yangının üzerine körükle giden hainlere acıyorum.



Her tür kanunsuz, hukuk ve ahlâka aykırı eylemde kullanılan yüzleri maskeli Vandallara, yüzleri gizlenmiş Vizigotlara ve Ostrogotlara acıyorum.



Algıları iğdiş edilmiş ve duyguları dumura uğratılmış bazı zevatın, muhaliflerini ‘koyun edebiyatı’ ile suçlarken, ‘koyun gibi güdülmeye’ mahkûm olanlarına acıyorum!



Çirkin siyaset ve siyasetçilere, vicdansız ve haysiyetsizlere, daha şehitlerin kanı kurumadan politik rant tâcirliğine soyunan kan tüccarlarına ve âdi siyaset artıklarına acıyorum.



Birileri bir şeye ‘ak’ dediğinde sırf muhalefet olsun diye ona ‘kara’ diyen; aynı şeye ‘kara’ diyen birine de ‘ak’ diye muhalefet eden, ‘muhalefet etmek için muhalefet’ eden zavallılara acıyorum.



Bir işi, sadece kendi siyasi menfaatleri için kullanıp, iki ay önce milletin vekâletini tekrar almış hükümete vuranlar da; sermayeyi, menfaati, yandaşlığı ve koltuğu koruyanlara da acıyorum.



Âhh, ah…

Acıyorum işte, acıyorum!

Her türüyle zavallılara acıyorum!

Benim acımam herkesin acımasını gerektirmez,

Ama ben, yine da acıyorum.

Neticede insanım ve insanın ‘acıma duygusu’ denen bir ruh hali vardır!