İSLAMDA ŞƏHADƏT ƏMƏLİYYATLARI



“İntihar yoxsa Şəhadət”

















==============================================================

"İslam qərib olaraq gəldi və yenə qərib olaraq dönəcəkdir. Nə xoşbəxtdir o qəriblər!"





İNTİHAR YOXSA ŞƏHADƏT



Allah öz yolunda şəhid olan bütün mücahidlərin o cümlədən Səid Buryatski qardaşımızın şəhadətin qəbul etsin. Amin



Bu risaləni hazırlamaqda məqsədim son zamanlarda islam düşmənlərinin yenə boş-boş danışmasına,eləcədə atdıqları şübhələrə cavab verməkdi. Özlərini elm əhli kimi gostərən,Amerikanın öyrətdiyi kimi islamı yaşayan və Quranı Amerikanın gözləri ilə oxuyan üzdəniraq “tələfilər” ümməti azdırmaqda davam edirlər.Və alimlərin dediklərini də insanlara nəfslərinin istədikləri kimi və ya tağutun əmr etdiyi şəkildə təhrif edərək çatdırırlar.Həqiqət isə hec vaxt itmir!!!



Zamanımızda təhrif edilmiş məsələlərdən də biri "şəhadət" əməliyyatlarıdır və yaxud da fidai əməliyyatları da deyilir. Çoxlarının xəbəri yoxdur ki, Şeyx əl-Albani belə əməliyyatları intihar deyil, şəhadət adlandırmışdır və bunun cihad olduğunu söyləmişdir.

Lakin bununla belə biz etiraf edirik ki, Şeyx əl-Albani bu əməlin məşru olduğunu söyləməklə bərabər, bu əməlin bizim zamanımızda caiz olmadığını deyir. Bunun isə səbəbini əmirin olmaması ilə izah edir. Biz bu barədə fətvanı təqdim etdikdən sonra bir qədər söz açarıq:

Şeyx əl-Albaniyə sual verirlər:



بالنسبة للعمليات العسكرية الحديثة، فيه قوات تسمى بالكوماندوز، فيكون فيه قوات للعدو تضايق المسلمين، فيضعون فرقة انتحارية تضع القنابل ويدخلون على دبابات العدو، ويكون هناك قتل... فهل يعد هذا انتحاراً؟



"Müasir hərbi əməliyyatlarla əlaqədar olaraq, burada "kommandos" adlanan hərbi qüvvələr vardır və olur ki, düşmən qüvvətləri müsəlmanları sıxırlar. Bu intihar qrupları isə üzərilərində partlayıcı maddə daşıyırlar və düşmənin tanklarına tərəf daxil olurlar və orada ölürlər...Bu, intihar sayılırmı?"



Şeyx əl-Albani cavabında deyir:



لا يعد هذا انتحاراً؛ لأنّ الانتحار؛ هو: أن يقتل المسلم نفسه خلاصاً من هذه الحياة التعيسة... أما هذه الصورة التي أنت تسأل عنها، فهذا ليس انتحاراً، بل هذا جهاد في سبيل اللّه... إلا أن هناك ملاحظة يجب الانتباه لها، وهي أن هذا العمل لا ينبغي أن يكون فردياً شخصياً، إنما هذا يكون بأمر قائد الجيش... فإذا كان قائد الجيش يستغني عن هذا الفدائي، ويرى أن في خسارته ربح كبير من جهة أخرى، وهو إفناء عدد كبير من المشركين والكفار، فالرأي رأيه ويجب طاعته، حتى ولو لم يرض هذا الإنسان فعليه الطاعة...

ما فيه حرج, لأنّ هذا لا يسمي انتحار...الانتحار من أكبر المحرمات في الإسلام؛ لأنّ ما يفعله إلا غضبان على ربه ولم يرض بقضاء اللّه... أما هذا فليس انتحاراً، كما كان يفعله الصحابة يهجم الرجل على جماعة (كردوس) من الكفار بسيفه، ويعمل فيهم بالسيف حتى يأتيه الموت، وهو صابر؛ لأنه يعلم أن مآله إلى الجنة... فشتان بين من يقتل نفسه بهذه الطريقة الجهادية وبين من يتخلص من حياته بالانتحار، أو يركب رأسه ويجتهد بنفسه، فهذا يدخل في باب إلقاء النفس في التهلكة







" Bu, intihar sayılmır. Çünki intihar, bir müsəlmanın bu acınacaqlı həyatdan xilas olmaq üçün özünü öldürməsinə deyilir. Lakin sənin sualında soruşduğun bu ölmək şəklinə gəldikdə isə, bu intihar deyildir, əksinə bu, Allah yolunda cihaddır. ..Lakin burada diqqət edilməsi lazım olan bir nöqtə vardır: belə bir əməl fərdi, şəxsi olaraq edilməməlidir, ordu başçısının əmri ilə icra olunmalıdır...Əgər ordu başçısı bu fidaidən asılı deyilsə və onun xəsarət almasında (yəni, ölməsin) digər tərəfdən böyük bir fayda olduğunu görürsə və bu, çox sayda müşrik və kafirin ölməsi ilə nəticələnirsə, o zaman qərar ona aiddir və ona itaət etmək vacibdir. Hətta həmin insan bununla razı olmasa da, itaət etmək onun üzərinə vacibdir.

Bu əməldə bir problem yoxdur, çünki bu, intihar sayılmaz...intihar isə İslamdakı haramların ən böyüklərindəndir. Çünki bunu Rəbbinə qəzəbli olan və Allahın qədərindən razı olmayandan başqa birisi etməz...Lakin buna (şəhadət əməliyyatları) gəldikdə isə, bu intihar deyildir. Beləki bunu səhabələr də edərdilər, öz qılıncı ilə kafirlərdən olan düşmən sırasına hecum edərdi. Onlara qarşı ölənə qədər qılıncla vuruşardı və ölüm qarşısında səbr edərdi. Çünki onlar bilirdilər ki, getdikləri yol cənnətdir...bu cihad yolu ilə özünü öldürən ilə intihar edib həyatından xilas olmaq istəyən arasında fərq vardır..lakin öz başı ilə hərəkət edib, öz ictihadı ilə belə əməllərə gedən isə öz nəfsini təhlükəyə atanlar babına daxildir..."



"Silsilə əl-Hudə van-Nur" kaset: 134

(dəqiqə 23:24)



Ola bilər ki, bəziləri çıxsınlar və iddia etsinlər ki, Şeyx əl-Albani guya bu fikrindən dönmüşdür. Lakin bizim əlimizdə belə bir dəlil yoxdur. Belə bir şübhənin olmaması üçün Şeyx əl-Albaninin ən son kitablarından birindən bu barədə nəql edirəm. Şeyx orada uzun bir hədisin səhihliyi barədə danışdıqdan sonra deyir:



وفي الحديث ما يدل على ما يُعرف اليوم بـ " العمليَّات الانتحاريَّة " التي يقوم بها بعض الشباب المسلم ضد أعداء الله ، ولكن لذلك شروط ، من أهمِّها أن يكون القائم بها قاصداً وجه الله ، والانتصار لدين الله ، لا رياءً ، ولا سمعةً ، ولا شجاعةً ، ولا يأساً من الحياة



"Hədisdə bu gün bəzi müsəlman cavanların Allahın düşmənlərinə qarşı etdikləri və "intihar əməliyyatları" adı ilə tanınan əməl üçün dəlil vardır. Lakin bunun şərtləri vardır və bu şərtlərdən ən önəmlisi, bunu edən şəxsin bununla Allahın razılığını, Allahın dininə kömək etməyi qəsd etməlidir. Nə riya, nə şöhrət, nə şücaət və nə də ki, həyatdan ümüdi kəsmək səbəbi ilə edilməməlidir..."



"Sahih Məvarid əz-Zaman", 2/119



Lakin, digər tərəfdən Şeyx əl-Albaniyə görə ümumən cihadın məşru olması üçün əmirin olması şərtdir. Ona görə də belə bir əməliyyatın keçirilməsi üçün də əmirin olmasını şərt görmüşdür.



Məkkənin qazisi Şeyx Abdullah bin Suleyman bin Muni bu barədə soruşulan suala belə cavab verir:



الحمد لله, لا شك أن العمليات الانتحارية في سبيل الله ضد أعداء الله ورسوله وأعداء المسلمين قربة كريمة يتقرب بها المسلم إلى ربه, ولا شك أنها من أفضل أبواب الجهاد في سبيل الله, ومن استشهد في مثل هذه العمليات فهو شهيد إن شاء الله.

ولنا من التاريخ الإسلامي في عهد النبوة وفي عهد الخلفاء الراشدين ومن بعدهم مجموعة من صور الجهاد في سبيل الله, ومن أبرز صور جهاد البطولة والشجاعة النابعة من الإيمان بالله وبما أعده سبحانه للشهداء ما في قتال المرتدين وفي طليعتهم مسيلمة الكذاب وقومه, فقد كان لبعض جيوش الإسلام في هذه المعركة عمليات انتحارية في سبيل افتتاح حديقة مسيلمة



"Həmd olsun Allaha! Şəkk yoxdur ki, Allah yolunda Allahın və Onun Elçisinin düşmənlərinə və müsəlmanların düşmənlərinə qarşı intihar əməliyyatları bir müsəlmanın Rəbbinə yaxınlaşması üçün edə biləcəyi böyük bir əməldir. Şəkk yoxdur ki, bu, Allah yolunda edilən cihadın ən fəzilətli növündəndir və kim belə bir əməliyyatda ölərsə, inşəallah şəhiddir.

Bizim dəlilimiz peyğəmbərin zamanında və rəşidi xəlifələrin zamanında və daha sonra İslam tarixində gördüyümüz Allah yolunda cihadda bu şəkildə edilmiş çox saylı əməllərdir. Allaha imandan qaynaqlanan və Allahın şəhidlər üçün hazırladığı mərd və şücaətli cihadın ən bariz şəkillərindən biri mürtədlərə və onların da başında Müseyləmə əl-Kəzzab və onun qövmünə qarşı aparılan cihad idi və həmin bu mübarizədə İslam ordularından bəziləri Müseyləmənin malikanəsinin qapılarını açmaq üçün etdikləri intihar əməliyyatları var idi..."



Abdullah bin Muni

bax: "Məcmu Fətava va Buhus", 3/185



Qeyd: Şeyx Abdullah bin Suleyman bin Mahmud bin Muni, Zeyd ət-Tay oğullarındandır. Hicri 1349-cu ildə anadan olmuşdur. "Heyətu Kibər əl-Uləmə" üzvüdür, eləcədə Ali Məclisin üzvüdür. Məkkənin qazisidir. Bir çox faydalı elmi əsərləri vardır.





Şeyx Abdullah ibn Cibrin isə, hafizəhullah, bu barədə fətvasında deyir:



فقد عُرف ما يقوم به اليهود أعداء الله ورسوله وأعداء الإسلام والمسلمين من الاضطهاد والإذلال والإهانة للمسلمين في فلسطين من قتل وهدم للمنازل وإذلال للمُسلمين وإيذاء لهم بحيث أنهم يتمنَّون مع هذا الإذلال ما يُريحهم ويُريح أولادهم وذراريهم من هذا العذاب، فلأجل ذلك يعملون هذه الأعمال الانتحارية رجاء أن يُخفف اليهود من هذه الأعمال الشرسة على المُسلمين، فنرى أن هذا الانتحار جائز وأن فاعل ذلك يُرجى أن يكون شهيدًا لأنه قتل كثيرًا من اليهود وأذلَّهم وأخافهم، فيدخل في قول الله تعالى: وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ فهذا الإرهاب لأعداء الله داخلٌ في هذه الآية الكريمة، وقد كان المسلمون إذا تقابلوا مع الكُفَّار يدخل أحدهم في صفوف العدو ومعه سيفه وهو يعلم أنه سوف يُقتل ولكنه قبل قتله يقتل منهم عددًا ويجرح آخرين، فهكذا وضع هؤلاء المواد المُتفجرة في أجسادهم ثم تفجيرها في صفوف العدو فيقتلون ويُقتلون ولعلهم يدخلون في الشُهداء الذين قال الله فيهم: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ .



"Allahın və Elçisinin düşmənləri və İslamın və müsəlmanların düşmənləri olan yəhudilərin Fələstində müsəlmanlara etdikləri zülm, açlaltma və həqarət hər kəsə məlumdur. Onlar qətl edir, evləri dağıdır, müsəlmanları alçaldır və onları təhqir edirlər, beləki onlar bütün bu alçaldıcı hərəkətlər ilə özlərini, övladlarını və zürriyətlərini bu əzabdan uzaqda rahat etmək istəyirlər. Bu məqsədlə (müsəlmanlar) bu intihar əməliyyatlarını edərək yəhudiləri müsəlmanlara qarşı etdikləri bu vəhşi əməllərindən çəkindirmək/qorxutmaq istəyirlər. Bizə görə belə intihar caizdir və bunu edən kəsin şəhid olması ümüd olunur, çünki bununla çox yəhudi öldürür, onları zəlil edir və qorxudur. Belə biri Allahın bu vəsfinə daxildir: "Düşmənlərə qarşı bacardığınız qədər qüvvə və döyüş atları hazırlayın ki, bununla Allahın düşmənini, öz düşməninizi və onlardan başqa sizin bilmədiyiniz, lakin Allahın bildiyi kimsələri qorxudasınız." Müsəlmanların etdiyi bu "irhəb" (terror, qorxutma) bu mübarək ayənin hökmünə daxildir. Əvvəllər də müsəlmanlar kafirlərlə qarşılaşdıqda, qılıncı ilə birlikdə düşmənin sıralarına daxil olurdu və o, bilirdi ki, nəticədə öldürüləcək, lakin ölməmişdən əvvəl onlardan çox sayda adam öldürür və digərlərini də yaralayırdı. Eyni şəkildə də onlar partlayıcı maddələri öz cəsədlərinə yerləşdirirlər və düşmənin sırasına daxil olaraq partladırlar, öldürürlər və öldürülürlər və ola bilsin ki, onlar Allahın haqqında bu sözləri söylədiyi şəhidlərin sırasına daxildirlər: "Allah Cənnət qarşılığında möminlərdən canlarını və mallarını almışdır."



fətva: 5580



Mövzu ilə əlaqədar məsləhət görəcəyim bir ədəbiyyat mövcuddur.

Kitabın adı: "əl-Aməliyyət əl-İstişhədiyyə fil-Mizən əl-Fiqhi"

Müəllif: Nəvaf Həyil ət-Təkruri

Müqəddimə: Ustaz Muhamməd əz-Zuheyli və Şeyx Əhməd Muaz əl-Xatib



Şeyx Muhamməd ibn İbrahim Al əş-Şeyxin, rahiməhullah, fətvaları içində belə bir fətva mövcuddur. Ona əl-Cəzairdə müsəlmanlar ilə fransızları arasındakı müharibə barədə soruşurlar:



الفرنساويون في هذه السنين تصلبوا في الحرب ، ويستعملون " الشرنقات" إذا استولوا على واحد من الجزائريين ، ليعلمهم بالذخائر والمكامن ،ومن يأسرونه قد يكون من الأكابر فيخبرهم أن في المكان الفلاني كذا وكذا .

وهذه الإبرة تسكره إسكاراً مقيداً ، ثم هو مع هذا كلامه ما يختلط فهو يختص بما يبنيه بما كان حقيقة وصدقاً .

جاءنا جزائريون ينتسبون إلى الإسلام يقولون : هل يجوز للإنسان أن ينتحر مخافة أن يضربوه بالشرنقة ، ويقول : أموت أنا وأنا شهيد ـ مع أنهم يعذبونهم بأنواع العذاب .



"Fransızlar bu illərdə müharibədə sərt davranmağa başlayıblar, "cəzairlilərdən birini ələ keçirdikdə, gizli məlumatları və bölgələri öyrənmək üçün "əl-şarnaqat"dan istifadə edirlər. Əsir alarkən müsəlmanların böyüklərindən birini götürürlər və onlara fulankəsin yeri, bu və bu haqda məlumat verir. Bu dərman insanı müəyyən dərəcədə sərxoş edir və bunun nəticəsində onu dindirirlər və o, qarışıq yalan və doğru olan məlumatlar verir. Bizə özlərini İslama nisbət edən cəzairlilər gəlirlər və soruşurlar: "Əgər insan əsir düşərək ona veriləcək o dərmanlardan qorxarsa, əsir düşmədən əvvəl özünü öldürməsi caizdirmi? O deyir: "Əgər ölsəm şəhid olaram." Üstəlik onlara işgəncə növləri ilə əzab verirlər."



فقلنا لهم : إذا كان كما تذكرون فيجوز ، ومن دليله : " آمنا برب الغلام " وقول بعض أهل العلم : إن السفينة إلخ إلا أن فيه التوقف من جهة قتل الإنسان نفسه ،ومفسدة ذلك أعظم من مفسدة هذا ، فالقاعدة محكمة ،وهو مقتول ولابد .



"Onlara deyirik: Əgər sizin dediyiniz kimidirsə, caizdir. Buna dəlil isə "Uşağın Rəbbinə iman gətirdik" hədisi və elm əhlindən bəzilərinin "Əgər gəmi...axıra qədər" halı haqqında verdikləri fətvadır. Lakin burada insanın özünü öldürməsi baxımından durub düşünmək lazımdır, (sirr verməyin) səbəb olduğu fəsad bunun fəsadından böyükdür və bu möhkəm bir qaydadır, belə bir halda özünün öldürməsi lazımdır."



"Fətava va Rasəiluş-Şeyx Muhamməd bin İbrahim Aluş-Şeyx", 6/208 (fətva: 1479)

hicri 1399-cu ilin nəşri, Muhamməd bin Abdurrahmən bin Qasimin tərtibi





Burada Şeyx Muhamməd ibn İbrahim Al əş-Şeyxin, rahiməhullah, "gəmi" haqqında alimlərin fətvalarını qeyd edir. Fətvanı oxuduqda bu oxuculara qaranlıq qalır və bunun aydın olması üçün bunu burada izah etməyi uyğun görürəm. Alimlər bir məsələ barədə mübahisə ediblər. Məsələ isə budur: "Əgər düşmən müsəlman gəmisini atəşə tutarsa və əgər gəmi yanarsa və müsəlmanlar gəmidə qalsalar nəticədə öləcəklərsə, özlərini suya ata bilərlərmi?! Burada suya atmaq dedikdə isə, onların özlərini suya ataraq öldürmələri qəsd olunur. Bu barədə alimlərdən müxtəlif rəy gəlmişdir və bəzi alimlər kitablarında bunu qeyd edirlər. Məsələn İmam İbn Qudamə əl-Maqdisi, rahiməhullah, "əl-Muğni" kitabında ayrı bri fəsl açaraq bu barədə yazır:



فإذا ألقى الكفار نارا في سفينة فيها مسلمون فاشتعلت فيها‏,‏ فما غلب على ظنهم السلامة فيه من بقائهم في مركبهم أو إلقاء نفوسهم في الماء‏,‏ فالأولى لهم فعله وإن استوى عندهم الأمران فقال أحمد كيف شاء يصنع قال الأوزاعي هما موتتان‏,‏ فاختر أيسرهما وقال أبو الخطاب فيه رواية أخرى أنهم يلزمهم المقام لأنهم إذا رموا نفوسهم في الماء كان موتهم بفعلهم‏,‏ وإن أقاموا فموتهم بفعل غيرهم‏.‏



"Müsəlmanların yerləşdiyi bir gəmini kafirlər atəşə tutsalar və onlar gəmidə qalmaqla, yoxsa özünü suya atmaqla salamat qurtulacaqlarını bilmirlərsə, sağ qalma ehtimalı hansında güclüdürsə, onu da etməlidirlər. Əgər hər iki yol da onlara görə eynidirsə, Əhməd deyir: "İstədiklərini etsinlər." əl-Əvzai isə deyir: "Bunların hər ikisi də ölümdür və onlardan ən asan olanı seçməlidirlər." Əbul-Xattab isə deyir ki, bu barədə başqa bir rəvayət də vardır: "Onlar gəmidə qalmalıdırlar, çünki əgər onlar özlərini dənizə atsalar, bu zaman öz əməlləri ilə özlərini öldürmüş sayılırlar, əgər gəmidə qalsalar başqaları tərəfindən öldürülmüş olurlar."

"əl-Muğni", 8/487











Eyni ilə İmam Sahnun "əl-Mudəvvanə" əsərində İbnul-Qasimdən bu barədə İmam Malikin rəyini nəql edir:



قلت ـ أرأيت السفينة إذا أحرقها العدو فيها أهل الإسلام أكان مالك يكره لهم أن يطرحوا بأنفسهم؟ وهل يراهم قد أعانوا على أنفسهم؟ قال: بلغني أن مالكا سئل عنه فقال: لا أرى به بأسا إنما يفرون من الموت إلى الموت



"Soruşdum: "İslam əhlinin olduğu bir gəminin yandırıldığını görmüsənmi? Malik onların özlərini suya atmaqlarını məkruh görürdümü? Onların öz nəfslərinə qarşı kömək etdiklərinimi deyirdi?" Dedi: "Mənə çatmışdır ki, Malikdən bu barədə saoruşublar və o, deyib: "Bunda bir bəis görmürəm, onlar bir ölümdən o biri ölümə qaçırlar."



"əl-Mudəvvanə", 2/25



Digər tərəfdən isə əl-Hafiz İbn Kəsir bu barədə mövzu ilə bir-başa əlaqəsi olan bir tarixi hadisəni bizə nəql edir. Səlib yürüşlərində nəsranilərin Akka şəhərini mühasirəyə almaqlarını vəsf edərkən deyir:



لما كان شهر جمادى الأولى اشتد حصار الفرنج لعنهم الله لمدينة عكا، وتمالؤا عليها من كل فج عميق، وقدم عليهم ملك الإنكليز في جم غفير، وجمع كثير، في خمسة وعشرين قطعة مشحونة بالمقاتلة وابتلي أهل الثغر منهم ببلاء لا يشبه ما قبله، فعند ذلك حركت الكؤسات في البلد، وكانت علامة ما بينهم وبين السلطان، فحرك السلطان كؤساته فاقترب من البلد وتحول إلى قريب منه، ليشغلهم عن البلد، وقد أحاطوا به من كل جانب ونصبوا عليه سبعة منجانيق، وهي تضرب في البلد ليلا ونهارا، ولا سيما على برج عين البقر، حتى أثرت به أثرا بيِّنا، وشرعوا في ردم الخندق بما أمكنهم من دواب ميتة ومن قتل منهم ومن مات أيضا ردموا به، وكان أهل البلد يلقون ما ألقوه فيه إلى البحر وتلقى ملك الإنكليز بطشة عظيمة للمسلمين قد أقبلت من بيروت مشحونة بالأمتعة والأسلحة فأخذها، وكان واقفا في البحر في أربعين مركبا لا يترك شيئا يصل إلى البلد بالكلية، وكان بالبطشة ستمائة من المقاتلين الصناديد الأبطال فهلكوا عن آخرهم رحمهم الله، فإنه لما أحيط بهم وتحققوا إما الغرق أو القتل خرقوا جوانبها كلها فغرقت ولم يقدر الفرنج على أخذ شيئ منها لا من الميرة ولا من الأسلحة، وحزن المسلمون على هذا المصاب حزنا عظيما، فإنا لله وإنا إليه راجعون -



"Cəmadi əl-Əvvəl ayı gəldikdə, firənglərin - Allah onlara lənət etsin - Akka şəhərini mühasirələri şiddətləndi və hər uzaq bölgədən şəhərin üzərində güclərini cəm etdilər. Onların yanına 25 qitədən ibarət gəmilərlə dolu əskərlər və böyük bir kütlənin içində ingilis kralı gəldi. Mühasirədə olanlar daha əvvəl bənzəri olmayan bir bəla ilə üzləşmişdilər. Buna görə şəhərdəki barabanlar çalındı və bu onlarla Sultan arasında bir əlamət idi. Sultan da şəhərə yaxınlaşaraq ona yaxın bir yerdə yerləşdi və bununla düşməni mühasirədən yayındırmaq istədi. Düşmən isə şəhəri hər tərəfdən mühasirəyə almışdı və yeddi katapult gətirərək şəhəri gecə-gündüz onunla vururdular. Xüsusilə də Aynul-Bəqar qülləsini vururdular və onun üzərindəki zədələr açıq şəkildə görünürdü. Daha sonra isə şəhərin ətrafını imkanları dərəcəsində ölmüş heyvanlar, onlardan öldürülmüş və ölmüş cəsədlərlə doldurmağa çalışırdılar. İngilis kralı müsəlmanlara aid olan silah və ərzaqla dolu Beyrutdan gələn böyük bir gəmini ələ keçirməyə çalışdı. Gəmi qırx gün gözləməli oldu və ordan heç bir şey şəhərə yetişə bilmədi. Gəmidə isə altı yüz nəfər igid əskər var idi. Düşmənlər onu ələ keçirməyə çalışdığı zaman gəmini batırdılar və hamısı sonuncu nəfərə qədər həlak oldular. Allah onlara rahmət etsin! Düşmən gəmini ələ keçirməyə çalışdığı zaman onların qarşısında ya ölmək, ya da suda batmaq arasında seçim var idi və onlar gəmini hər tərəfindən deşərək onu batırdılar və bunun nəticəsində firənglərin əllərinə bir şey keçmədi, nə ərzaq keçdi, nə də silah! Müsəlmanlar isə bu müsibətə görə böyük bir hüzn ilə kədərləndilər. İnnə lilləhi va innə ileyhi raciun!"

"əl-Bidayə van-Nihayə", 12/342-343





əl-Hafiz İbn Kəsirin nəql etdiyi bu hadisə heç şübhəsiz ki, zamanımızdakı bu hadisələr ilə bir-başa müqayisə edilə bilər. Ona görə də bəzi qardaşlarımız deyirlər ki, əgər silahların və ərzaqların düşmənin əlinə keçməməsi üçün özünü öldürməkləri caizdirsə, o zaman müsəlmanın düşmənin sırasına daxil olaraq onları partlatması da caizdir. Lakin, digər tərəfdən isə İbn Kəsirin nəql etdiyi bu tarixi hadisədə əskərlərin etdiyinin caiz olub olmaması haqqında bir söz söyləmir, aydın görünən budur ki, İbn Kəsir, rahiməhullah, bu əməli qınamamışdır.

Digər tərəfdən isə buradan bir bu əməliyyatları edənlərə qarşı nalayiq sözləri işlədənlərin də halını görmüş oluruq. Çünki alimlər onlara rahmət oxuduğu halda, bizim "sələfilər" onlara lənət oxuyurlar. Allah hər kəsi islah etsin!











http://www.youtube.com/watch?v=xOWhFVqZKBI&feature=related







http://www.alathar.net/esound/index.php?page=geit&co=87