— Bazı insanlar vardır, ne hikmetse, itaatleri nefislerine, isyanları hep Rab’lerinedir. Ama bu durumun farkında bile olmazlar…



— Bazı insanlar vardır, kızgınlıkları geçer, ama kırgınlıklarına çare bulamazlar.



— Bazı insanlar vardır; aç gözlüdürler, ‘kendilerini’ idare etmede acizdirler, ama dünyayı idareye taliptirler.



— Bazı insanlar vardır, şu fâni ve garip âlemde koskocaman bir ‘hiç’ oldukları halde, kendilerini ‘dünyanın hatta kâinatın merkezi’ sanırlar…



— Bazı insanlar vardır; görünüşte çok naziktirler, masum görünüşlüdürler, ama tabiatları gereği bunlar, gülerek zulmeden ucûbe tiplerdir.



— Bazı insanlar vardır; çok idrâksizdirler; herkesin bir gün muhakkak öleceğini bilir de, kendisinin yakın vadede öleceğini hiç hesaba katmazlar…



— Bazı insanlar vardır; kimileri için bir ‘hiç’ken, başkası için ‘her şey’dir. Bazıları da kimileri için her şey olmayı umarken, bir de bakıyorsun ki bir hiç olmuş…



— Bazı insanlar vardır; karınları açtır ama kuyruklarını hep dik tutarlar. Beş kuruşları yoktur, ama gömleklerin cebinde Marlboro taşırlar… Aç olduğu anlaşılmasın diye…



— Bazı insanlar vardır; kendilerini dünyanın en akıllı varlıkları, kendi dışındakileri de ‘dikkate alınmayacak zevat’ sanırlar ve buna da gerçekten inanırlar.



— Bazı insanlar vardır; fakirdirler ve açtırlar… Onları bir parça kuru ekmek ile doyurmak kolaydır. Dünyanın en zor olan işi, muhteris zenginleri doyurmaktır.



— Bazı insanlar vardır; onlara her şeyi öğretirsiniz. Ancak kendilerini formel olarak ne kadar eğitirseniz eğitin, onları etkilemez. Öğretilenleri sadece öğrenmiş olurlar ve eğitimsiz kalmaya devam ederler.



— Bazı insanlar vardır; uzun süre ‘değerinden fazla’ değer verilir; o da bir süre sonra ‘soytarı’ ve ‘işgüzar’ haline gelir. Demek oluyor ki, insanlara ‘insanlığı’ ve ‘gerçek değeri’ kadar itibar etmek gerekir.



— Bazı insanlar vardır; dünyadaki açlık ve sefaletin sebebinin dünyadaki ‘açların doyurulamamasından’ olduğuna inanırlar. Hâlbuki gerçek bu değildir. Gerçek sebep, dünyadaki zengin ve tokların doyurulamamasıdır.



— Bazı insanlar vardır; 1 paralık menfaatine dokunulduğunda, 1000 kuruşluk insanları harcamaktan kaçınmaz, kendilerinin yıllarca elinden tutan insanlara tekme atarlar ve emek yedikleri kaplara şey ederler.



— Bazı insanlar vardır; uzaktan bakanlar ve kalıplarına bakarak hüküm verenler, onları gerçekten ‘adam’ sanırlar… Ancak bir süre teşriki mesai yaptıktan sonra görürler ki karşılarındaki ‘adam’ değil kocaman bir ‘adam’ kılıklı ‘adam bozuntusu’durlar.



— Bazı insanlar vardır; her ne zaman görülse hep yollardadırlar. Görenler de onlara acırlar ‘zavallılar bir türlü menzile varamamışlar’ diye… Hâlbuki onların derdi ‘varmak’ değil, hep yoldan çıkmamak ve yollarda olmaktır, sıratı müstakim üzere…



— Bazı insanlar vardır; sahip oldukları ‘kuyruk acılarını’ hiçbir zaman unutamazlar… Yatar kalkar kuyruklarına bakarlar… Acıyı hep beyinlerinde yaşadıkları için her vesile ile ‘kuyruklarına basan’ insanların kendilerine göre ‘açıklarını’ ararlar, bulduklarını sandıklarında da büyük bir memnuniyet duyarak ‘oh olsun’ derler ve kendi kendilerine tatmin olurlar…



— Bazı insanlar vardır; ‘ecele gidercesine’ hep ‘acele’ ederler… Kendilerini kurtaramadıkları halde, dünyayı kurtarmak (!) için sürekli koşarlar... Hâlbuki bilseler ki, bir şey olacaksa muhakkak olur; hem de ‘doğru’ zamanda, ‘doğru’ yerde, ‘doğru’ sebeplerle ve ‘doğru’ kişilerce… Yanlış adamlarla doğru iş yapılmaz, ne kadar koşulursa koşulsun, sonuç değişmez!



— Bazı insanlar vardır; ‘şaşkın ördek’ misali davranırlar… Nerede duracakları ve nasıl davranacakları, nereye yönelecekleri, kimlerle konuşup kimlerle konuşmayacakları, düzenledikleri toplantılara kimleri çağırıp, kimleri dışlayacakları veya görmezden geleceklerini bilemezler. Bir ‘ruh kaosu’ içinde ‘debelenir’ dururlar da, görenler ‘zavallı’ diye kendilerine acırlar.



— Bazı insanlar vardır; iktisadî sistemleri izah ederken uzun uzun teoriler anlatırlar. Mesela kapitâlizm ile ilgili binlerce cilt kitap, milyarlarca söz söylenmiş ve insanların kafaları karma karışık yapılmıştır. Hâlbuki mesele gayet basittir: Düşünün acil bir hastanın hastaneyi götürülmesi için ‘30 dakika içinde ambulans temini’ için devlet bir garanti vermez, ama bir Hamburger firması size 30 dakika içinde hamburgeri getireceğini garanti eder. İşte kapitalizm budur! İyimidir, kötü müdür? Buna siz karar verin!



— Bazı insanlar vardır; önceleri duymadıkları sözleri, deyişleri, fıkraları, masalları, hikâye ve kavramları, söyleyenlerin ilk defa söylediklerini sanırlar… Hâlbuki dünyada ‘keşfedilmemiş coğrafya’, ‘söylenmemiş söz’, ‘anlatılmamış fırka, masal ve hikâye’ yoktur. Tüm şiirler ve romanlar da yazılmıştır. Fakat bunları ilk defa dinleyenler, her masalı, her sözü, her şiiri, her hikâyeyi, her fıkrayı ve her coğrafyayı farklı algılayıp farklı yaşarlar…



Hâsılı vel kelâm:

Allah’ım,

Ey Büyük Allah’ım! Bu garip kulunun aklına mukayyet ol…