Bir lider ki, kendini çok sevdiği ülkesine adamış…Çok sevdiği güzel ülkesinin insanlarına adamış….Güzel ülkesinde temiz siyaset yapmaya adamış! Aksini düşünenlere şöyle derim; o kadar iftiraya ve işkenceye maruz kalan biri çooktan ülkesini terk eder ve başka bir ülkeye sığınırdı…Bey gibi yaşardı…Ama, onun milliyetçi vatanperver yüreği böyle bir şeyi yapabilir miydi?! Asla!!!

Bakınız ne demişti; “ÇEKTİĞİM İŞKENCELERE İSYAN ETMELİYDİM !

12 Eylül öncesinde Türkiye’nin her tarafında sıkıyönetim olduğu halde, neden olaylar önlenemedi de 12 Eylül sabahı, ne kadar örgüt varsa hepsi bir gecede yakalandı? Bunların isimleri, adresleri belli olduğuna göre neden o güne kadar beklendi? General Bedrettin Demirel “İhtilale bir yıl önceden karar vermiştik, ama henüz olgunlaşmamıştı.” demişti. O bir yıl içinde sağcı solcu binlerce genç hayatlarını kaybetti, binlercesi de suçlu duruma düştü. Buna neden izin verildi? Cevapları verilmeyen o kadar çok soru, o kadar değişik işkence metotları ve hesabı dürülmeyen o kadar çok işkenceci oldu ki. Sorularımızı unuttuk, bari yaşananları hatırlayalım dedim.

Kendi vicdanımda doğru kabul ettiklerimin dışında bir şeyi asla kabullenmeyeceğim. Gerekirse bir ülkücü işkence masasında ölür. Böyle bir psikolojiyle karşı koyuyorum. Beni yatırır yatırmaz serçe ve ayak parmaklarımdan devreyi tamamlayacak şekilde cereyan verdiler. Kollarım açık olarak, üzerime omzumdan bir kalas bağladılar, -T- şeklini aldım. Bir sandalyenin üzerine çıkartıldım. Kalas tavanda bir yere çengellere asıldı, sandalye altımdan çekildi, havada sallanarak boşlukta kaldım. O şekildeyken küçük parmağımdan ve tenasül uzvumdan elektrik verdiler...

İşkenceyi bir metot olmaktan çıkartmak ve en ağır şekilde suç kapsamına sokulmasını sağlamak için bütün siyasi kadrolara çağrıda bulunuyoruz. Onunla ilgili yasal düzenlemeleri Türkiye zaten büyük ölçüde yapma çabası içinde. Ama, bu konu daha somut bir şekilde, Avrupa’nın bir talebi, dışarının bir dayatması olarak değil, Türkiye’nin hem devlet ve hem de millet meselesi olarak ele alınmalı.”

Bunlar yedibuçuk sene boyunca içerde çektiklerinden sadece ufak bir bölümü….Bir sürü suçlamalara ve böyle işkencelere maruz kalan biri mücadelesinden, ilkesinden ödün vermiyor ve kendisinin ne kadar dürüst ve temiz biri olduğunu yıllar sonra da yine almış olduğu ödüllerle bir kez daha ispat ediyor….

2001- Beyaz Eller 2001 Yolsuzlukla Mücadele Edenler ödülü,

2005- GAP Gazeteciler BirliğiGAP Olay`ın “2005 Yılının En Başarılı Siyasetçisi ödülü,

2006-Avrupa Türk Birliği`nin (ATB) Temiz Siyasetçi ödülü,

2007- Kadıköy Güzel Sanatlar Lisesi tarafından Sanata destek verenler ödülü

2009-Büyük Anadolu Birliği Yılın Siyaset Adamı ödülü

5 Mart 2009 Perşembe akşamı İstanbul’da Kadırga Kültür Merkezi’ndeki Genişletilmiş İl Divan Toplantısı’na da gelmişti ve zamanının darlığından bahsetmişti…Her ilden, her ilçeden kendisini ısrarla davet ettiklerini ama her yere yetişmesinin çok zor olduğunu, elinden geldiğince, imkanlar elverdiğince yetişmeye çalıştığını söylemişti.. Burada da; başka bir şehirdeki toplantısına gideceğinden, uçağa yetişmek için istediği kadar uzun bir konuşma yapamamıştı…İl Divan toplantısı esnasında “22 Mart’ta miting yapalım mı” diye görüşlerin alınmak istenmesine de “Neden yapalım mı ? diye görüş soruluyor!..Ben bu mitingi istiyorum!” demişti..

İl Toplantısı esnasında, bütün ilçelerden gelen İlçe Başkanlarının ve Belediye Başkan adaylarının, hep kendi imkanları ile bir şeyler yapmakta olduklarını, devletten yardım almadıklarını ve nasıl imkanlarını seferber ettiklerini, nasıl canla başla çalıştıklarını, yüreklerini, gönüllerini ortaya koyduklarını dinlerken, şahit olurken, hissettiklerimi şu an ifade etmekte zorlanıyorum..Bazıları devletin hazinesinden beslenirken, bazıları da böyle yüreklerinden besleniyorlardı!

Ve, 22 Mart 2009 Pazar günü Çağlayan’daki mitingindeydik…Miting yerinin bir önceki konukları olan diğer siyasi partililerin mitingi bir saat uzatmalarına gösterilen tepkileri derhal engelledi ve “bize yakışmaz arkadaşlar” dedi…Yağan yağmurun altında saatlerce kalabalık dağılmadan, coşkuyla kendisini dinledik…Hatta, bir ara ona şemsiye tuttular ve şemsiyeyi çok kısa bir süre sonra kapattırdı.. Yeğenimin de gözünden kaçmamıştı…Öyle ya; halk şemsiyesiz ıslanırken, Genel Başkan şemsiye altında olmayı istememişti..

Dünden beri büyük bir üzüntü ve keder içindeyiz…Tarifi imkansız….Saat 13.30 dan beri bir sürü çelişkili haberlerin gelmesi, birbirini tutmayan haberlerin verilmesi, sonuçta bir hiç olması kafalarda bir sürü soru işaretleri oluşturuyor! Bütün olumsuz şartları da anlamaya çalışıyoruz ama, dün 13.30 gibi bir saatte olay oluyor, gazeteci 112 acil yardımı arıyor, ama neredeyse 24 saat geçiyor hala kaza yerine ulaşılamıyor!!

Daha fazla bir şey diyemeyeceğim!

Sadece şunu sorup duruyorum; Acaba bu, benim güzel ülkemin kaderimidir??? Neden dürüst ve temiz siyasetçiler bir kazaya kurban gidiyor! Neden?! Neden?!

Yüce Allah`tan ümit kesilmez inancı ile Dualarımız Değerli Genel Başkanımız için...Dualarımız yanındaki değerli şahsiyetler için....



Kara haber geldi bize Maraş`tan

Ümitlerim tükeniyor yavaştan

Gözlerim görmüyor şu anda yaştan

Allah’ım sen bizi sevindir bugün..



2005 yılında kendisinin seslendirdiği “Üşüyorum”u dinleyebilirsiniz....Sonuna kadar dinlemeye benim yüreğim dayanamadı!

http://www.umutfm.com/izle.php?id=405