Rusya Devlet Başkanı Viladimir Putin ,yaklaşık sekiz yıl süren iktidarını 07 Mayıs 2008 ‘de noktaladı.! Devlet Başkanlığı görevini halefine devretmeden bir gün önce yani 06 Mayıs 2008 ‘de “gerici” bir yaklaşımla ve de dünyayı anlamaktan aciz olduğundan(!) ( bu konu hakkında Türkiye’den yardım isteyebilirdi.) Ülkesinde bulunan 42 adet stratejik sektöre yabancıların girmesini yasaklayan bir karara imza atarak, çağdaş ekonomik yaklaşımların, IMF, Dünya Bankası, Dünya Ticaret Örgütü ve sair emperyalist kurum ve kururluşların bütün kurallarını ihlal etti. Zaten eski bir komünistti ve Ondan da bu beklenirdi.

Dünya globalleşirken ve “sermayenin vatanı olamayacağından, statükocu bir anlayışla Ülkesinin çıkarlarına aykırı davranan Putin bu arada özelleştirmeye de karşı olmakla Rusya ‘ya “yabancı sermaye girişini engelleyerek ve piyasaların istikrarını bozarak,Ülkesinin kalkınmasını istememişti. !

Evet 06 Mayıs tarihli gazetelerin bazıları Putin ‘in son icraatı olan söz konusu kararnamenin imzalanmasını değişik yorum ve yaklaşımlarla okuyucularına duyurdular. Ancak ilginç bir şey daha vardı ki bu derece önemli bir konu bu haberlerle geçiştirilmiş , Türkiye ‘de ekonomi hakkında ahkam kesen manüple olmuş beyinler ise bu konuyu tartışmamışlardı bile.

Gerçekten de kendiliğinden olan önüne geçilemeyen dünyanın geldiği önemli bir aşama olan küreselleşme çöküyor muydu .? Yoksa böyle bir şey hiç olmamış mıydı.? Yeni Muhafazakar Demokrat Türkiyeli aydınlar bu konuya dair bir yaklaşım geliştirmezler miydi ? Zaten bundan kısa bir süre önce Fransa ‘da bazı şeker fabrikalarını devletleştirmişti.

Oysa ekonomik anlamda Türkiye daha 1983 yılında çağı yakalamış, hatta 1986 yılında başlatılan özelleştirme süreciyle bazı Batılı ülkeleri dahi geride bırakmıştı. Dünya dünya o zaman da bu günkü gibi hızla değişiyordu.! Çağı yakalamak için vandalist bir yaklaşımla hiçbir kaide ve kural tanınmıyor, statükoya meydan okunuyor ve aktif dış politika uygulanarak Türkiye bölgesinde lider ülke olma ( Hedef bir türlü değişmiyor sadece bölgesinde lider olmaya aday bir Türkiye) yolunda hızla ilerliyordu.

Bu dönem ANAP dönemiydi ve sonradan görmeliğin bütün unsurları değişim ve ilerleme diye nitelendiriliyordu. 24 Ocak kararlarının yılmaz savunucuları, bu kararlar gereği dünyaya entegre olmak adına Türkiye’nin sanayileşmeden vazgeçtiğini sanayileşmeye dayalı bir ekonominin demode olduğunu ısrarala vurguluyorlardı. Ancak 1993 yılı başlarından itibaren bu kutasanan süreç maalesef acı sonuçlarını göstermeye başlamıştı. Özal ‘ın aktif dış politikası(!) sonucu mesela Kelbecer ‘de 22.000 Azeri Türkü ermenilerce katledilebiliyordu. I. Körfez savaşı sonucu “ bir koyup üç alınamıyordu” ama olsundu baba bush dostumuzdu.

Bu arada özelleştirme ise tüm hızıyla devam ediyordu. Çünkü ekonomik gerçekler ve mali piyasalar bunu emrediyordu. Arada bir başka sağcı, milliyetçi muhafazakar (!) grubun iktidarı söz konusu oldu. Bu dönemde ekonomik başarılara yenileri eklendi ve 1996 yılında Gümrük Birliği anlaşması imzalandı.

Derken son perde açıldı. Özelleştirmeye sağcı- solcu herkes destek verdi. Özelleştirme son sürat devam ettirildi. Ancak nedense özelleştirmenin başladığı 1986 yılından bu yana hiç kimse bu sürecin Türk Ekonomisine ne gibi faydaları olduğunu yazıp çizmedi. En uyduruk konularda kitap yazıp, inceleme yapan yazarlar , ekonomistler ve diğer zevat bu konuda suskunluğu tercih etti. Kimse bu konuyu tartışmak istemiyordu. Çünkü ekonomik gerekler ve gerçekler ( IMF, DB.DTÖ, AB, ABD, ÇUŞ ‘lar ….. ) ortada dururken bu konuların tartışılması abes olarak değerlendirilebilirdi.

Gelinen noktada özelleştirmelerle ilgili son günlerde en ciddi değerlendirmelerden birisi, Ulusal Sanayici ve İş Adamları Derneği (USİAD), yayın organı olan dergide bu konuyu masaya yatırdı. (Kaynak Yeniçağ 29.04.2008 ) Dergide yer alan değişik makalelerin yanısıra CHP Milletvekili Prof. Dr. Oğuz OYAN “ Gözü Kara Özelleştirme Dönemi “ adlı makalesinde, 1986 yılından bu yana yapılan özelleştirmerden elde edilen toplam brüt gelirin 30 milyar dolar olduğunu, yapılan toplam özelleştirmenin yüzde 73.3 nün yani 22 milyar dolarının AKP döneminde yapıldığını ifade etmektedir.

Prof. Dr. Oyan, ayrıca bu yıl ödenmesi gereken iç ve dış boç faizlerinin toplamının ise 48 milyar dolar olduğunu belirtiyor. Çok kısa bir ifade ancak , özelleştirme uygulamalarının en açık ve özlü anlatımı olarak değerlendirilmesi gereken bu sarsıcı tespitlerden, bu konunun ekonomik yanı bir tarafa artık Milli Güvenliğe dair bir mesele olarak ele alınmasının gerektiği tartışmasızdır.

İşte Putin ‘de konuya bu açıdan bakmış olmalı ki, yabancı sermaye yatırımları konusunda üstelik de 42 stratejik sektöre yabancıların girmesi yasaklanmıştır. Rusya’yı bu gün tekrar eski gücüne erişme noktasına getiren,Putin bu uygulama ile ülkesine ihanet mi etmiştir.?

Evet özelleştirme bir yalandı. Bir deli gömleğiydi. Tıpkı AB üyeliği gibi, sanayileşmekten vazgeçmek gibi, küreselleşme gibi, dinlerarası diyolog gibi, aktif dış politika uygulamarı gibi,gümrük birliği gibi, yabancı semaye ve yatırımcı gibi, esas amaç kendisini değişimiş ve gelişmiş zannederek “ çağı yakalamış “ zavalılar kullanılarak, Türkiye Cumhuriyeti’ni teslim almaktır. Finaldeyiz dikkat…….