— Sevdiği yere dönmüş.

— Kıymetini bilememişler.

— Memlekete ‘hizmet’ için varmış.

— Makam ve mevki önemli değilmiş.



— Aslında Hiç değişmemiş.

— ‘Değiştin’ diyenlere de kızarmış.

— İpi hep sağlam tutar, hiç koparmazmış.

— Bağları koparmaz, hep devam ettirirmiş.



— Deveden düşürenlere, hiç kırgın değilmiş.

— En sağlıklı ve en doğru düşünen kendisiymiş.

— Gerektiğinde fiili durum yaratır olaya el koyarmış.

— ‘Karasaray’dan sonra ‘Aksaray’ı da kurtaracakmış.



— Şimdiye kadar kendi yapacağı şeyi yapmamış.

— Kargadan başka kuş tanımız, ayıdan post çıkarırmış.

— Kazanmak kadar, kaybetmek de fâniler için normalmiş.

— Orada herkes sevse (!) bile, Hanya’ya dönmeye yüzü yokmuş.



— Bataklığı sevmiyormuş ama içinde olmaktan da mutluymuş.

— Kendisini şimdi anlamayanlar, zamanı gelince anlarlarmış.

— Şimdi, artık bu yaştan sonra, kendi yapacağı şeyi yapacakmış.

— Neticede güçlü olanlar da, güçsüz olanlar da kaybedebilirlermiş.



— Meğer herkes yanlış biliyormuş, küçük dağları o yaratmamış.

— Şimdi Kendini huzurlu hissettiği ve mutlu olduğu alana dönmüş.

— Artık başkalarının, sadece ve sadece, başarılı olmalarını istiyormuş.

— Şimdiye kadar huzur bulamadığı ve mutlu olamadığı alanı bırakmış.



— Dostlarına ve arkadaşlarına yollarını kaparken, başkalarına bir yol açılması gerekiyormuş da, o da, o yolu açmış.

— Kendisinin ‘hangi alanda’ olduğunun farkında olmadığı birileri, ‘kültür ve sanat alanının ihmale gelmeyecek denli önemlidir’ demiş.



— Hayatın bir de yarını olduğunu sanıyormuş, öğrenmiş ki meğer hayatın yarını veya ertesi günü yokmuş.

— Sıfırı tükettiğini, hatta negatif değerlerde dolaştığını anlamış, ama iş işten geçmiş.



— Aç karnına kuru fasulye tesellisi de, açlık için fena bir halüsinasyon sayılmazmış…

— Kendi dışında ‘bir başka tasarruf’ olacak mı, ‘olacaksa ne olacak’, bu konular onu ‘aşarmış’.



— O’nu Allah’ın hiçbir kulu, yüzsüzlük, pişkinlik, içten pazarlıkçı, çıkarcılık ve aymazlık ile suçlayamazmış.

— Kimin, kimin çocuğunun olması önemli değilmiş, önemli olan bir çocuk olmakmış.



— Bataklıktan aslında kendi isteği ile çıkmış, yoksa kendine ‘çık, burayı terk et’ diyen olmamış.

— Kendini huzurlu hissettiği alana bırakması, başka alanlara el atmasını engellemez, huylu huyundan vazgeçmezmiş.



— Aslında onun işi değilmiş, ama arada bir de olsa KOMEK’i ziyaret, oradan yetişenlerle bağların korunması ve kopmaması için gerekiyormuş.

— Aslında başka bir Dâr’ül Fünûn’a gidecekmiş, ama oraya ‘akademik atama puanları’ yetmemiş.



— Gerektiğinde istemediği figürü de destekler, kendisine ‘tavır koyanlara’ hadlerini bildirirmiş.

— Aslında yaşanmış bu kadar tecrübeden sonra bataklıkta çok daha başarılı olurmuş, ama… Âhh, ah… Onu, deveden düşüren hâinler yok mu!!!



— YILBEYAZ’da bir süre sütre gerisinde pusuya yatıp havanın puslu hale gelmesini ve bulanmasını beklediğini söyleyenler, ‘art niyetli’ olup külliyen yalan söylemişler.

— Birileri Türkiye’de artık ‘yüz nakli’ yapılmasından o kadar mutlu olmuş ki, bunun tarifi mümkün değilmiş… Artık istediği çeşitte yüz nakli yaptırabilir, pek çok problem, bu nakil operasyonu ile çözülürmüş.



— Şu üç günlük fâni âlemde herkes ama herkes ‘tetikçisiz’ olabilirmiş, ama kendisi onlarsız olamazmış, çünkü buna yaratılış yapısı yani tabiatı müsaade etmezmiş…



— Hanya ve Dimyat’ta ‘Vedâ Kürsüsü’ne çıkıp, ortaya hitaben, ondan bundan, herkesten ‘helâllik’ dilermiş, ama bizzat helâllik dilemesi gerekenlerin yanlarına bile uğrayamazmış… Ne de olsa çok utangaç (!) ve duygusalmış (!) … Ayağı sürünür gidemez, elleri titrer ve yüzü kızarırmış (!).



— Âhh, ah… Bu alan var ya, bu manyetik alan!… Allah, hiç kimseyi bu alanla imtihan etmesin… Bazı insanların feleklerini şaşırtan, bazılarının başlarını döndüren, bazılarını insanlıktan çıkaran ama çok câzip ve çekici, çok parlak ve güçlü bir manyetik etkisi onu, şunu, bunu ve herkesi ama herkesi, acayip ölçüde cezbediyormuş… Bu alanda dans ederken çok dikkatli olmak gerekirmiş, çünkü bu alanda en ufak bir söz hatâsı, sürçü lisan veya maksadı aşan bir ifade, büyük sonuçlar doğurabilir, felâketi davet edebilirmiş... Alan, işte o alan, böyle gizemli bir alanmış... Bu sebepten câhillik yapmadan çok dikkatli hareket etmek ve konuşmak gerekiyormuş... O, bunu tüm benliğinde, iliklerine kadar yaşamış… Başka garibanların ve alana hasbelkader girebilecek yeni mâsum insanların da, bu acı tecrübeyi yaşamaması için, onun gibi yaşayanların büyük tecrübesinden istifade etmek gerekiyormuş…



Hülâsa-ı Kelâm:

Âhh, ah…

Hey Dünya!

Şimdi ne yapayım ben seni?

Olmaz ki…

Böyle de olmaz ki…