19.02.2004-cü il... 8 il öncə Azərbaycan, Ermənistan və Macarıstan

gözlənilməz bir xəbərlə silkələndi.

Ermənilərin yüz illərdən bəri Azərbaycana qarşı olan ərazi

iddialarının 88-ci ildən yenidən alovlanması münaqişə, dəhşətli

qırğınlar və insanlığa sığmayan hadisələrlə müşayət olunmuşdu. Bundan

ən çox zərər çəkənlər isə işğal olunmuş ərazilərin sakinləri oldu. Bu

qədər fiziki, psixoloji, mənəvi və maddi zərbələrin mənfi

nəticələrindən qaçmaq qeyri mümkündür və 8 il öncə bu mənfi nəticənin

Avropaya qədər gedib çıxması əslində nəinki Qafqaz, bütün dünya üçün

bir siqnal olmalıydı.

Bu gün Ermənistan cəmiyyətində potensial cahil provokatorlar ordusu

yetişir. İllər boyu terror təşkilatı ASALA-nın üzvü olmuş, Türkiyənin

müxtəlif ölkələrindəki səfirlərinə, onların ailələrinə qarşı

sui-qəsdlər etmiş, Qarabağda qadın və uşaqları xüsusi amansızlıqla

qətlə yetirmiş terrorçulara abidələr quran, adına fondlar, məktəblər

yaradanlar bu gün 4cü sinif dərsliklərində “ Ermənilərin müqəddəs

məkanı Ararat dağı dünyanın ən hündür dağıdır” yalanını uydurmaqdan

belə çəkinmirlər. 60 yaşını haqlamış, Türkiyədə yaşayan erməni

professor isə çıxıb efirdə “Durna milli erməni quşudur” deməkdən

utanmır. Təəssüflər olsun ki, bizə gülməli gələn bu faktlar Erməni

gəncliyinin təlim və tərbiyəsində əsas təbliğat vasitələridi. Bunun

nəticəsidir ki, xaricdə yaşayan azərbaycanlılar çox vaxt ucuz erməni

provakasiyalarıyla üzləşirlər. 8 il öncə isə bu cür yuyulmuş beyinə

sahib olan bir Erməni gəncin Azərbaycan hərbçisinin bayrağı,

şəhidləri, əsir götürülmüş qadınlarıyla bağlı etdiyi provakativ

hərəkətlər, atmacalar birincinin ölümüylə nəticələndi və bu hadisə

Azərbaycan ordusunun böyük bir qurban verməsi bahasına başa gəldi. Bu

hadisənin ən gözəl təhlilini verən də elə Azərbaycan ordusunun zabiti

Ramil Səfərov özü oldu: “Mən, Qurgeni erməni olduğuna görə qətlə

yetirsəydim Azərbaycanda yaşayan on minlərlə ermənidən ya da Türkiyədə

10 il müddətində yaşadığım dövrdə orada olan ermənilərdən başlayardım.

Qurgeni millətimi, bayrağımı və şəhidlərimi təhqir etdiyi üçün

öldürmüşəm.”

Adətən bir insanın qətlə yetirilməsinə görə ömürlük həbs cəzasıyla

cəzalandırılmaq kimi bir qərar nadir hadisə olsa da, erməni

diasporasının və dövlətinin Ramilə qarşı nifrət və prinsipiallığı

Avropa məhkəməsini belə bir qərar verməyə razı sala bildi. Bu gün

Ramil Səfərovun həbsindən tam 8 il keçsə də, onun haqqında çıxarılmış

ədalətsiz qərarın dəyişdirilməsi ya hər bir məhbusun təbii haqqı olan-

həbs cəzasını öz ölkəsində çəkmək hüququnun təmin edilməsi yolunda heç

bir ciddi addım və irəliləyiş yoxdur. Regionun lider dövləti olduğunu

iddia edən Azərbaycan hələ ki, Ermənistan dövləti və diasporasının

prinsipiallığı qarşısında acizdir.

Azərbaycan ordusu isə 4 hərbi məktəbdə təhsil almış, dünyanın ən güclü

hərbi məktəblərindən sayılan Kara Harb Okulunun məzunu olan, Kiprdə

ölüm düşərgələrindən keçmiş güclü bir zabitini itirib.

Ramilin özünə gəldikdə isə, bu sınaqlarda ən layiqli formada davranan

elə onu özü oldu. Qürbət zindanda belə sınmayan, monoton həyatını

zənginləşdirməyə çalışan, yeni keyfiyyətlərini üzə çıxaran bu insan

bizim azadlıqda edə bilmədiyimiz çox şeyi etdi. O nəinki Macar

dilindən Azərbaycan dilinə əsərlər tərcümə edən ilk şəxs kimi, həm də

bunu edən ilk azərbaycanlı hərbçi kimi tarixə düşdü. Zəncirlər bir

insanın əllərini, ayaqlarını qandallaya bilər, tikanlı divarlar insanı

müəyyən bir mühitdən məhrum edə bilər amma onun ruhunu, mənəviyyatını,

dünyaya baxışını, yaradıcılığını və hisslərini məhdudlaşdıra bilməz.

Bizə bu dərsi verdiyin üçün çox sağol Ramil, BİZ SƏNİ SEVİRİK! Allah

qapını açsın.

Amma ümidimiz tək Allaha yox, həm də Azərbaycan dövlətinə və

rəhbərliyinədir. Gec də olsa gözləntilərimizin doğruldulacağı günü

səbirsizliklə gözləyirik!

Mənbə: http://ramilsafarov.info/az/opinion/73