Kurucu Cumhurbaşkanımız Rauf R. Denktaş’ın Hakkın Rahmetine kavuştuğu 13 Ocak gecesinden sonra defin için yapılan toplantılar, tören hazırlıkları, gerçekleştirilen törenler, katılımcılar, düzen, korumalar, basının çabaları ve halkın gösterdiği sevgi ile katılımı bana o üzüntümün içinde bir de gözlem olanağı tanıdı.

Törene başta Cumhurbaşkanı Gül ve Başbakan Erdoğan olmak üzere Türkiye Cumhuriyeti’nin tüm üst düzey politikacılarının katılması çok etkileyici idi. Meclis Başkanı, Kıbrıs’tan Sorumlu Devlet Bakanı, diğer bakanlar, Azerbaycan Cumhuriyeti üst düzey politikacıları ve Türk dünyasından çeşitli üst düzey kişilerin hepsi törendeydi.

Olağan üstü bir koruma düzeni vardı. Gözlemime göre birbirinden bağımsız an azından dört ayrı koruma grubu ve koruma çemberi vardı. Çevredeki tüm binaların üzerinde kesin nişancıları gördüm. Müthiş akıllıca önlemler alınmıştı. Sanırım protokolün yakınına gelmesine izin verilenlerin yarısı, çeşitli kıyafetlerdeki sivil polisler ve korumalardı.

Bu zor görevlerini başarı ile yaptılar, insanları kırmaları ve sert davranışları pahasına. Onların da görevi bu. Saygı duymalıyız.

Rauf R. Denktaş sevdalıları caminin dışında onbinleri oluştururken, caminin içinde ve avlusunda da sıkışıklık had safhadaydı. Cenaze namazı kılınırken herhalde metre kareye 10 kişi gibi çok yoğun bir sayı düşmekteydi.

Beni en çok etkileyen Türkiye Musevi Cemaati Hahambaşı İsak Haleva ile beraberindeki Türkiye Musevi Cemaati üyeleri idi. Cemaat üyeleri arasında basından tanıdığım Sayın Cefi Kamhi’de vardı. Selimiye camisinde rastladım Sayın Hahambaşına, Cefi Kamhi’ye ve diğer cemaat üyelerine. Hahambaşı tören elbisesini giymişti. Yer yer mor renkli kısımların yer aldığı siyah ağırlıklı cübbesi, tören şapkası ve boynunda da sanırım üzerinde 10 Emir’den bir bölümün yer aldığı altın tören madalyonu vardı.

Uzaktan onları izledim. İlk defa bir Hahambaşını ve Yahudi cemaati üyelerini camide görmüştüm. Benim için hiçte alışık olmadığım bir durumdu. Rumlarla asırlardır yan yana yaşadık ama cenazelerimizde hiç Rum papaz, piskopos, metropolit veya da Başpiskopos görmemiştim bu güne değin.

Cenaze namazına onlar da katıldılar. Saf tutmadılar ama ellerini açıp dua ettiler. Herhalde İbranice idi duaları ama Rauf bey için dua ettikleri, ruhunun cennete gitmesini Allah’tan dilediklerine eminim. En azından yüzleri ve vücut dilleri öyle söylüyordu.

Törenden sonra yoğun kalabalığa rağmen yanlarına gitmeyi başardım. Hahambaşı İsak beye ve Yahudi cemaati üyelerine katılımları, ince düşünceleri ve Rauf beye olan saygıları için teşekkürlerimi ve en derin saygılarımı sundum. Jefi bey bana büyük bir mutlulukla “Biliyor musun vatandaşınızım” dediği vakit yüzündeki gururlu ifadeyi görmenizi isterdim. “Evet muhterem babanız da vatandaşımız” diye yanıtladım kendisini. “Sizleri tanıyorum. Keşke sizler gibi onlarca, yüzlerce kıymetli insan bizim vatandaşımız olsa” dileklerimi ilettim kendisine.

Keşke Rum Ortodoks Kilisesinden de üst rütbeli papazlar katılsaydı bu törene. Müzakerelerin akışını yumuşatırlardı en azından. Ama tam tersi oldu ve Rum basını çok acı kelimeler kullandı Kurucu Cumhurbaşkanımız Rauf R. Denktaş için.

Ve “Gizli Kahramanlar” KKTC ve Türkiye Basının cefakar elemanları ile kusursuz bir organizasyon yapabilmek için gece gündüz çalışan Cumhurbaşkanı, Cumhurbaşkanlığı personeli, Cumhurbaşkanlığı Müsteşarlığı, Özel Kalem, Dış İşleri bakanlığı, Protokol Dairesi, Enformasyon Dairesi, Türk barış Kuvvetleri, Güvenlik Kuvvetleri ve polisimizdi.

Hangi birisini yazacağımı gerçekten şaşırdım. Hepsi de büyük bir özveri ile çalıştılar, bıkmadan, usanmadan ve şikayet etmeden, soğukta, ayazda, yağmur altında ve her tür olumsuz hava koşullarında.

Basın, halkın gözü, kulağı olmak için her tür olumsuz hava koşullarına ve korumaların yarattığı kısıtlamalara rağmen müthiş bir çaba, müthiş bir gayret gösterdi, töreni an be an okuyucu ve izleyicilere aktarabilmek ve tarihe geçirebilmek için..



Prof. Dr. Ata ATUN

ata.atun@atun.com

http://www.ataatun.com

http://twitter.com@ataatun

20 Ocak 2012