1. TİLKİ VE ORUÇ



Tilki, güzel bir havada, ormanda gezerken bir ağacın dalında asılı bir geyik budu görür.



Açtır ama şüphelenir, çevreyi kontrol etmeye başlar ve görür ki bu bir tuzaktır… Geyik budu, bir iple bombaya bağlıdır. Epeyce uzağa gider ve başını kollarının üzerine koyarak yatar. Biraz sonra bir kurt gelir, budu görür ve biraz uzakta yatan tilkiyi de görür tabii…



Tilkiye sorar:

— Ne yapıyorsun dostum?

Tilki cevap verir:

— Hiç… Yatıyorum.

— Burada bir but var?

— Evet, var.

— Neden yemedin?

Tilki, sakince cevap verir:

— Haberin yok mu? Şimdi mübarek Ramazan ayındayız ve ben de, BUGÜN ORUÇLUYUM.



Kurt, kendinden gayet emin:

- Ben yiyeyim o zaman!

Tilki:

— Buyur afiyet olsun. Ye… Bir miktar da iftarda yemem için bana bırakırsan sevinirim, der.



Kurt, geyik buduna uzanır uzanmaz bir patlama olur. Ortalık toz duman… Göz gözü görmez olur ve bir süre sonra da duman dağılır. Kurt yaralı ve hareketsiz bir şekilde 10 metre kadar uzakta ve perişan halde yatmaktadır. Tilki, sakin sakin bulunduğu yerden ayrılır, budun bulunduğu yere gider ve budu yemeye

başlar.



Bunu gören kurt:



— ŞEREFSİZ TİLKİ, HANİ ORUÇLUYDUN?



Tilki, pişkin pişkin cevap verir:

—Biraz önce Ramazan topu patladı, duymadın mı?





2. İŞSİZ-BOŞ-BOŞTA GEZEN ADAM: FİLÂNCA



Toroslar’ın zirvelerinde koyun-keçi otlatan iki Yörük çoban karşılaşmışlar. Bir süre sohbet etmişler. Otlakları, göç yollarını, hayvanların durumlarını ve ortak tanıdıklarını konuşmuşlar. Konu boşta gezen birisine gelmiş. Çobanlardan biri diğerine sormuş:

— Filân kişi ne yapıyor, nelerle meşgul?

Diğeri cevap vermiş:

— Deve g.tü yağlıyor!

Diğeri hayretle sormuş:

— Hayret! Olamaz. Çünkü onun boyu kısa… Yağlama işini beceremez ki…

Diğeri cevap veriyor:

— Ayağının altına sigara kâğıdı koyuyor!



Mensubu olduğum Yörükler, boşta gezen, hiçbir işe yaramayan yani modern tanımlama ile fonksiyonsuz kişiler için ‘Deve g..tü yağlıyor!’ derler… Allah, kimseyi o duruma düşürmesin.





3. GEÇEN SENE ÖLEN KIR KISRAK



Toroslar’ın zirvelerinde aralarında derin bir vadi olan karşılıklı iki tepede koyun-keçi otlatan iki çobandan biri diğerine avazı çıktığı kadar bağırmış:

— Layn Ece! Bizim geçen sene ölen kır kısrağı gördün mü?

Diğeri aynı şekilde bağırarak cevap vermiş.

— Ulan it herif! Geçen sene ölen kır kısrak şimdi görülür mü?

Diğeri gayet pişkin… Sesi çıktığı kadar bağırmış:

— Len Ece! Laf olsun diye sordum.



Mensubu olduğum Yörükler, konuşmalarında hep bağırarak konuşurlar. Bu genetik bir yapıdır. Bir de konuşmaya başlarken, bir küfür ederek başlarlar. Kastları küfür değildir ama işte öyle… Birisini öğerken bile küfrederek öğer… Meselâ, ‘hayvan herif, ne kadar da güzel konuştu’ gibi… ‘Layn Ece’ ifadesi de ‘Ulan Ağabey’ gibi bir ifade tarzıdır.





4. DEVEKUŞU SAVAŞI



İki devekuşu ordusu birbirleriyle ihtilâfa düşüp problemlerini savaş yoluyla çözmeye karar vermişler. İki taraf da, iki kum tepesinin üzerine çıkıp karşı tarafı incelemeye ve savaş düzeni almaya başlamışlar.



Taraflardan birinin ileri gelenleri yani komuta heyeti, karşı tarafı yanıltmak ve yanlış yaptırmak için komutalarındaki deve kuşlarının kafalarını kuma sokmalarını emretmişler. Tüm deve kuşu ordusu da bu emre itaat edip kafalarını kuma gömmüşler.



Karşı tarafta bulunan diğer devekuşu ordusu komuta heyeti de durum değerlendirmesi yaparken sürekli olarak diğer tarafı gözlem altında tutarak ne yapmaları gerektiğini tartışıyormuş.



Tartışma esnasında karşı taraftaki devekuşu kafalarını göremeyen komuta heyeti, kafası kuma gömülü devekuşlarının bulunduğu tepeye bakarak, hayret içinde bağırmış:

— Hayret! Karşımızdaki ordu birden bire nereye kayboldu? Az önce hepsinin Kafları görülüyordu. Şimdi aniden yok oldular. Galiba yenileceklerini anlayarak sıra kadem bastılar…