Türkiye tartışmayı seviyor. Tarihin en hoşgörülü coğrafyasında olmamıza karşın, yüzyıllar boyunca farklı din, dil ırk ve kültürlere sahip olanların bir arada yaşadığı bu topraklar son zamanlarda inanılmaz bir gerginlik içinde!







Bunun sosyolojik ve psikolojik boyutları olsa da görülen gerçek hoşgörüsüz bir toplum olduğumuz yönünde!







Bakın son zamanlarda karikatür kim için yapılıyorsa karşıt kesim olabildiğince eleştiriyor. Yandaşlar, yoldaşlar, candaşlar ise savunuyor. Bir şeyin iyi mi kötü mü olup olmadığını göz önüne almadan savunduğu kesimi açısından hiçbir ilke kural tanımdan savunuyor veya saldırıyor.







Çizilen karikatürler de, tam böyle bir muameleye maruz kalıyor..



Hani, her zaman; Evin Hanımı-Evin Hizmetçisi örneğini veririz ya... Hani, evde bulunan bir vazo kırılırsa, tavır, kırana göre değişir ya!.. Vazoyu, eğer evin hanımı kırarsa, bu kaza sayılır ya... Aynı vazoyu hizmetçi kırarsa, hemen saldırı başlar ya; Sakar kadın!.. Niye dikkat etmiyorsun?.. Gözün kör mü senin? Hemen cezayı basarlar ya!..







Siyasetçiler için her ülkede tanımlanan bir algı vardır. Siyasetçiler gerekli gereksiz konularla ilgili farklı ortamlarda gözyaşı döker gibi görünürler.







Oysa; ağlamalar çoğunlukla sahtedir? Yani, hepsi sahte gözyaşı döker..



Birçok karikatürist te, mizah anlayışına nazire olsun diye bir karikatür çizer....







Karşıt için çizildiğinde övgüler, yandaşlara çizildiğinde ise yergiler başlar.



Böylece karikatüristin ne yandaşlığı kalır, ne mantıksızlığı!..Saldıran saldırana!..



Bütün candaşlardan yoldaşlara kadar hemen herkes saldırır karikatüriste!



Birçok kişi bu vesile ile saldırıların hedefi olur!..







Oysa; karikatürdeki kişi yaşanan gerçeklere tıpatıp uyar..







Çünkü, siyasiler muhataplarına; İkiyüzlü, omurgasız, kıvıran, adam olmayan, onursuz, saygısız, ahlâksız ve utanmaz diye hakaret ederler!







Dünyanın her yerinde karikatür vardır Ve dansöz gibi kıvırtan herkes için yapılır. Ama, karşıtı çizerse, vur abalıya!..Çünkü birinin yaptığını aynısını diğeri yapıyor.







Mizahın da kendine göre kriterleri vardır. Karikatürlerin ucu açık değildir.







Siyasetçilerin karikatürle barışık olması gerekiyor. Amerika’daki karikatürlere bakıyorum... Bu tip karikatürler her gün yapılıyor. Yıllardır yapılıyor. Bush’un yanında Blair’i köpek olarak çiziyorlar. Bazı siyasiler için; karikatür, gündemde kalmak için en iyi yollardan biri... Döneminde karikatürlerine en hoşgörü ile bakan siyasetçiler de vardır.







Toplumsal hoşgörü şart. Toplumsal hoşgörü ve espri Anadolu geleneğinde var.







Yargıtay 4. Hukuk Dairesi’nde “tazminat cezası reddedilip” denilmişti ki;



“Karikatür çizilerek yapılan siyasi eleştirileri basın özgürlüğü ve düşünceyi açıklama özgürlüğüne aykırı olduğu ileri sürülemez.



Siyasi karikatürler, siyasetçiler için rahatsızlık yaratsa da, okuyucuların olayları daha net biçimde anlama ve kavramalarında etkili olur.



Toplumu yönetme, etkileme ve yönlendirme gücü bulunan siyasetçilerin sahip oldukları bu güç oranında eleştiriye açık olma ve katlanma zorunlulukları vardır.”







Oysa; Karikatüriste hiçbir şekilde ceza verilmemesi gerekir. Siz karikatüre ceza vermeye başladığınız an, karikatür yapılamaz. Çünkü suçladığınız şey karikatürün tanımı... Karikatür eleştirmek için, alay etmek için, hatta hakaret etmek için yapılır. Bir karikatürü beğenmezseniz, Karikatür yapmış adam deyip geçersiniz... Bunu yazı gibi, açıklama gibi değerlendirirseniz, tabii ki dava açar ve kazanırsınız.







Sizin dava açtığınız mesele, alay etmek, dalga geçmek için yapılıyor. Bu özelliği çektiğiniz zaman karikatür kalmıyor. Karikatürün içeriğini tartışmaya başladığınız an, iş çığırından çıkabilir. ABD’de karikatürler davadan muaf. Bu konuda içtihat kararı var.







Kırıcı karikatür yapmamaya özen göstermek gerekir.



Karikatürist sorumlu olmasını bilen kişi olmalıdır.



Karikatür sanatına sahip çıkılmalıdır..



Siyasetçilerin eleştiriye açık olma ve katlanma zorunlulukları vardır!







Günün Sözü: Kendine güveni olan insan eleştiriler karşınsında etkilenmez.