* Bir yerde olmak için, her yerde olmak lâzımmış…

* Yollar yürümekle aşınmazmış ama ökçeler yok olurmuş.

* Konya’nın ilçesi Kulu ile Allah’ın kulu aynı anlamda değilmiş.



* Her despotun duçar olacağı acı bir son varmış

* Büyük görünen her âdem, aslında büyük değilmiş.

* Güçlü görünen her âdem aslında kendini kandırırmış.



* ‘Kibir’,Hakk’ı inkâr edip insanlara üstten bakmakmış.

* Gölgesinden korkanlar da, aslında kendilerini Güçlü sanırmış.

* ‘Güç Zehirlenmesi’ne maruz kalanların tedavi imkânı yokmuş.



* Her tabut, muhakkak ki Mabut’a yönelirmiş.

* İnsanoğlunun yaşı ile gözyaşı aynı kökten gelmezmiş.

* Konya’nın ilçesi Kulu ile Allah’ın kulu, aynı kul değilmiş.



* ‘Kamusal alan’ iddiasında bulunanlar meğer kamuyu parsellemişler.

* Belâların üstlerine gelenlerin, durumlarını gözden geçirmeleri gerekirmiş.

* Sapıklık ve sapkınlık o kadar değişik formattaymış ki sayısı belli değilmiş.



* Kontrol edilemeyen güç, sahibinin değilmiş.

* Kontrol edilemeyen güç, sonunda sahibini de devirirmiş

* Kontrol edilemeyen güç, sonunda sahibinin elinde bomba gibi patlarmış.



* Hiç kimse, ‘herkes gibi’ olamazmış.

* Aslolan “varmak” değil yolda olmakmış

* Samimiyetsiz olanlar da samimiyet testinden geçermiş.



* Bir kısım insanlar, kendi aralarında anlaşmamak üzere, anlaşırlarmış.

* Küçük adamların gölgeleri batmaya yakın çok büyük ve güçlü görünürmüş.

* Çok insan farkında değilmiş ama ‘nasihatçi’ olarak ölüm, insanlara yetermiş.



* Köpekler, hiçbir zaman aslan doğuramazlarmış.

* Zaman akar, yer direnir ve gökyüzü kanat gerermiş.

* Öyle bir geçermiş ki zaman, hiç kimse ne olduğunu anlayamazmış.



* ‘Yol erbabı’ olanlar, diğer hiçbir şeyin ‘erbabı’ olanlara benzemezmiş.

* ‘Yol’ olmadan ‘yolcu’; ‘yolcu’ olmadan da ‘yol’, anlamını kaybedermiş.

* ‘Yol’ ile ‘Yolcu’, bir birinin ayrılmaz parçaları, yani mütemmimleriymiş.



* Cömertlik güzelmiş ama zengin kişilerde daha da güzelmiş.

* Cömert kişinin yemeği ilaç, cimrinin yemeği ise hastalıkmış.

* Her yolun bir ‘başı’ ve bir de ‘sonu’ olduğu gibi, bir de ‘ortası’ varmış.



* Aslında, mazlûm gözüken bazıları gerçekte zalimmiş.

* Zaman zaman, mazlûmlardan da zalimler çıkabilirmiş.

* Kendilerini “Güçlülük” psikolojisine kaptıranlar iflâh olmazlarmış.



* Tat ve lezzetleri yıkan ölümü, çokça hatırlamak gerekiyormuş.

* Bazıları hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp, hiç yaşamamış gibi ölürmüş.

* Ölüm, canlılar yeryüzüne geldikleri andan itibaren hüküm ferma imiş.



* Ölen insanlar, kalanların gözünde hep zamansız ve genç ölürlermiş.

* Bazıları özellikle kadim (!) dostlarına ihanet etmekten zevk alırlarmış.

* Bazıları, sevmediklerine ihanet etmezlermiş ama dostlarına edebilirlermiş.



* İnsan denen varlık, aslında ne nankör bir şeymiş de çokları farkında değilmiş.

* Kendisine sürekli olarak küfredildiği vehmiyle yaşayanlar aslında hastaymış.

* İnsanların elleriyle işlemesi, ağızlarıyla da konuşması, tercih sebebiymiş.



* Kibir ve gurur, bele bağlanan bir ağırlık gibiymiş… Onunla ne yüzülür ne de uçulurmuş.



* İstenmeliymiş ki sağlık da, hastalık da, ölüm de, hayat da sahibi için aynı güzellikte olsun.



* “Takvim yaprakları arasında kaybolmak” , yüzsüzler ve ikiyüzlüler arasında kaybolmaktan iyiyiymiş.



* Faydasız ilimden, korkmayan kalpten, doymayan isteklerden ve kabul olunmayan dualardan uzak durmak gerekirmiş.



*İnsanlar ihtiyarlar, yaşlanırlar, ama onların mal biriktirme ve hayata karşı hırsı, makam ve mevki hırsı, hep genç kalırmış.



* Çok konuşanın hatâsının yüksek, hatâsı çok olanın da yalanının çok olma ihtimali fazlaymış.



* Vuku bulan bir olay, bazen ‘yakından’ farklı, ‘uzaktan’ daha farklı görünürmüş.



* Parasına kaybeden ‘parasız’ olurmuş, ama yolunu kaybeden kişi ‘yolsuz’ olmazmış.



* Hangi araçla gidilirse gidilsin ‘yolun yarısı’; daima, o ‘yolun yarısı’ olurmuş.



* Tunus’taki Bin Ali benzerleri İki bin Ali olsa da, zamanı gelince uyuz köpekten beter olurmuş.



* Elinden gelen ‘tüm araçları’ kullandıktan sonra “tevekkül eden kişi”, zarar görmezmiş.



* İnsanların en kötüsü, bir kısım insanlara başka türlü, ötekilere başka türlü konuşanlarmış.



* Kendilerini Fazla Güçlü hissedenler, ‘Güç Zehirlenmesi’ne maruz kalırlarmış.



* Kendilerini Fazla Güçlü zannedenler, aslında sıfırı tükettiklerinin ve Güçlerinin sonuna yaklaştıklarının farkına varmazlarmış...



* Kendilerini Fazla Güçlü hissedenlerin, sıfırı tüketince, hallerinin ne olacağını hiç ama hiç düşünmezlermiş.



* Kendilerini Fazla Güçlü zannederek dostlarına kazık atanlar, attıkları kazıkların sonunda kendilerine döndüğünü geç de olsa anlarlarmış.



* Hayatta burnu yerlerde sürünecek üç tür insan varmış, ama sorulsa çok kişi bunları bilmez ve dahi tanımazmış.



* Ölüm, çoğu için ‘en büyük nasihat’ iken; kendini Güçlü zanneden bazıları, bunu hiç fark etmezmiş.



* Her nerede olursak olalım, sağlam ve tahkim edilmiş kaleler içinde bulunsak bile, hayatın mutlak gerçeği ölüm, hepimize ulaşacakmış.





Âhh, ah…

Neler, neler oluyormuş şu âlemde de, haberimiz yokmuş.