Son günlerde bazıları; kardeşlik, barış, demokrasi, özgürlük sözcüklerini sıklıkla söylüyor. Yine siyaset ithamlarla yapılıyor. Ne diyorlar; Acizler, Cahiller, Yalancılar, Aymazlar, Çaresizler, İftiracılar, Utanmazlar, Yalana kılıf arıyorlar, Çamur atıyorlar.







Hezeyan da hizmet de kardeşlik de anlam ifade eden sözcükler. Bu sözcüklerle tanımladığınız kişi ya da kişiler sizin için ne gibi tanım getiriyor diye düşünmek gerekir.







Öylesine ki açılım saçılım denilen yıkım projesini kardeşlik projesi diye sunabiliyorlar ve kardeşlerimiz diye başlayan cümle kuruyorlar. Hayır ben ülkeye ihanet edenlerle, kardeş değilim. Nasıl olabilirim ki! Din birliğine, kültür birliğine, ortak değer, ortak tarih, ortak coğrafya birliğine rağmen hayır ben ayrıyım diyorlar. Amaç, hedef, niyet birlikteliğinin olmadığı kişi, grup, parti, toplulukla bir ve beraber olunur mu?.







Her gün devlete, kurumlara, yandaş olmayan kamu görevlilerine sövenlerle, ben nasıl kardeş olabilirim ki?







Kime hizmet ettikleri belli! Yabancılara ülkenin yer altı ve yer üstü kaynaklarını peş çeken Yüce İslam dini görüntüsü altında münafıkça din istismarcılığına soyunanlarla ben nasıl kardeş olabilirim ki!.







Düne kadar hiç bir şeyleri yokken koltuk olanaklarıyla zenginleşenlerle, ben nasıl kardeş olabilirim?







Bakın ülkenin tablosuna! Türban gibi açılım-saçılım gibi anlamsız konularla halkın gözünden kaçırılan gerçeklere değinelim. O zaman siz de bunları yapanlarla kardeş olup olunamayacağına karar verin!







Hizmet ettik diyorlar. Acaba kime hizmet ediliyor? Halka mı yoksa yabancılara ve kendi yandaşlarına mı? Evet sorgulanması gereken bu!







Önce, Zarar eden KİT’ler özelleştirilecek, bunlar halkın sırtında kamburdur. Son komünist devlet de ortadan kaldırılmalıdır diyerek işe başladılar.







Oysa KİT’leri halkın sırtında kambur haline, yandaşlarını buralara tıka basa doldurarak, işe uğramadan matik memuru durumuna getirip, partizan fanatikler haline getiren kendileri değilmiş gibi, devlet eliyle ülkenin kalkınmasının en büyük motoru haline yükselttiği bu değerli kamu varlıklarına, daima komünist icadı diye baktılar. Çünkü o kurumlar, halkın kurduğu, sahip çıktığı ve istihdamın, toplumsal kalkınmanın, dayanışmanın, sendikacılığın en temel taşlarından birini oluşturuyordu. Halkın sırtındaki kambur özelleştirmelerdir.







Satılmadık bir şey kalmadı.



Türk Telekom, Lübnanlı Hariri, Telsim İngiliz, İzmir Limanı, Hong Konglu, Kuşadası Limanı İsrailli, İzmir Limanı Hong Konglu, Antalya Limanı, Ofer Araç muayene işi Alman, Başak Sigorta Fransız, Adabank Kuveytli, İETT Garajı Dubaili, Avea Lübnanlı, Petkim Ermeni, Rakı, Amerikalı, Finansbank Yunanlı, Oyak Bank Hollandalı İNG Bankası, Denizbank Belçikalı, Türkiye Finans Kuveytli, TEB Fransız, Cbank İsrailli, MNG Bank Lübnanlı, Alternatif Bank Yunanlı; Dışbank Hollandalı; Şekerbank Kazak, Yapı Kredi' nin yarısı İtalyan, Turkcell' in yarısı Finli yarısı Rus, Beymen' in yarısı Amerikalı, Enerjisa' nın yarısı Avusturyalı, Garanti' nin yarısı Amerikalı, Eczacıbaşı İlaç, Çek, İzocam Fransız, TGRT (Fox) Amerikalı, Demirdöküm Alman, Döktaş Fransız, Süper FM Kanadalılar tarafından alındı. Yeraltı zenginlikleri, madenler, fabrikalar, boğaz köprüleri, oto yollar, otobanlar, KİT’ler, ormanlar, 2b arazileri, Dicle-Fırat, akarsular, dereler, barajlar, GAP, Et-Balık, SEKA, Sümerbank, tarihi okullar, hazine arazileri, devlet üretme çiftlikleri, bankalar, göller, adalar, mera, yaylak, harman yerleri, kıyılar, tarım toprakları, gibi birçok varlık el den çıkarıldı, yabancıların eline geçti.







Şimdi siz; ülkenin geleceğini, varlığını satanlar, bu ülkenin insanı olabilir mi diye sormayın. Bunlar nasıl kardeş olur diye sorgulayın olmaz mı?







Günün Sözü: Kardeşlik; ortak değerlere sahip olmak ve yaşama bakış benzerliği demektir.