Tələbəlik illərimdə dərslərimin ağırlığı səbəbindən boş zamanım çox az olurdu. Əksər yaşıdlarım kimi şəhər gəzintiləri də mənə cəzbedici gəlmirdi. Həftə ərzində bir və ya iki dəfə zamanım olardı, onun da birini fürsət bilib Şəhidlər Xiyabanına gedərdim.



Məni tanıyanlara Bakımızı nə qədər sevdiyim çox gözəl bəllidir. Amma Şəhidlər Xiyabanı mənimçün ayrı bir özəlliyə sahib məkandır. Oraya hər gedişimdə sanki yeni həyatlar kəşf edirəm. Pilləkənləri ilk qalxdığımda məni qarşılayan Fərizə ilə İlham cütlüyü...Başımı qaldırdığımda səmaya rəng qatan üç rəngli şanlı bayrağım...Uğrunda canlar fəda edilən torpağımın simgəsi qızılı rəngli atəşim...və bir də onlarca Vətən Fədailərim...Bu həyat mənzərəsi rəngarəng olmasa da, mənimçün həyatın ən gerçək və ən yalansız üzünün görüntüsüdür...



Məzun olunca ailəmin yanına dönməli oldum. Hələ də xatırlayıram, Bakıdan son gedişimi necə də göz yaşları ilə qarşılamışdım. Buradakı yaşamımı, dostlarımı, tanışlarımı bəhanə edirdim, ancaq əslində Bakımıza olan sevgim və o yalansız həyat görüntüsünə olan vurğunluğum idi, gözyaşlarımın gerçək səbəbi...



Bəli, yalansız həyat görüntüsü...Çünki bir düşünün, orada uyuyan Vətən fədailərimiz bugünkü söz qəhrəmanları deyil. Onlar dildə sevməyiblər bu torpağı. Bir “malades” sözünün həsrəti üçün əlində bayraq gəzdirən dırnaqarası şərəfli olmayıb onlar! Millətin səsiyəm bağıran, əslində isə elə millətin səsini boğan boşboğazlar sürüsü yatmayır orda!



Bəli, yalansız həyat görüntüsü...Çünki 14 yaşlı Larisa və onun qəhrəmanlığı uydurma deyil. O kiçik yaşlı qızcığaz bugünün vəzifə, şöhrət üçün bir-birinin ətini yeyən dırnaqarası ağsaqqallarına yaşasaydı kim bilir nələr söylərdi?!



Bəli, yalansız həyat görüntüsü...Fərizə ilə İlhamın sevgisi bugünün dil pəhləvanlarının sevgisi qədər ucuz deyil. Sevgi nə qədər bir döyünən ürəklərin birgə yaşamağıdırsa, bir o qədər də birgə susmağıdır. Döyünən ürəkləri, çırpınan qəlbləri, qurulan xəyalları bilərəkdən öldürmək deyil,Sevgi!



Bəli, yalansız həyat görüntüsü...orada uyuyan heç bir şəhidimiz ancaq öz qeyrəti üçün yox, millətinin şərəfi, namusu üçün uyuyur orda. Bugünün qonşu qızlarına dırnaqarası məhlə gözətçiliyi edən “namus qoruqçu”ları deyil onlar! Orada uyuyanlar Azərbaycan torpağının, Azərbaycan anasının, qadınının şərəfini, namusunu öz şərəfi bildiyi üçün torpaqdadır.



Bəli, yalansız həyat görüntüsü...məni orada ən çox qürurlanmağa vadar edən əlində silah, qəlbində vətən sevgisi daşıyan Azərbaycan qızlarıdır...Onlar nə bugünün soyunanları, nə də həyatı “şoppinq” etməkdən və “ərə” getməkdən ibarət sayanlar deyil. Orada uyuyan türk qızlarımız gözəlliyini əxlaqından, şərəfindən, millətinə, torpağına olan sevgisindən alır və xatirələrdə yaşayır, bugünün internet səhifələrində, dəb jurnalarında deyil.



Əslində saymaqla bitməz o gerçək həyatın gerçək həyat cizgiləri...Sadəcə oraya bir dəfə uğramanız və o gerçəklikləri duymanız yetərli. Çünki o anları yaşamadan yaşatmaq mümkün deyil...