13 Ağustos 2010



Her gün şehitler veriliyor, yaralananlar oluyor; Ankara koltuk kavgası ile uğraşıyor.



Neymiş? Teamüllere uyulmalı, Silahlı Kuvvetler’in dediği yapılmalı imiş.



Ne önemli imiş, bu teamül denen şey. Kanunlara, demokrasiye aykırı olsa da, uyulacak. Aksi bile düşünülmeyecek.



Peki; 2002’de (yakından tanıma imkanı bulduğum, fevkalade iyi yetişmiş ve kapasiteli bir komutan olan) Sn. Edip Başer’in hakkı niçin yendi? Niçin teamüle uyulmadı? İlle de yandaş tercihi yapıldı?



Hatta, (Türk demokrasi tarihine altın harflerle yazılacak bir vatan evladı) Sn. Hilmi Özkök bile harcanmak istenmemiş miydi?



İşine gelince teamül, gelmeyince ‘ben yaptım oldu’…



Daha ne kadar süre ile, demokratik ülkelere, (ABD’ye, İspanya’ya, hatta Yunanistan’a) gıpta edeceğiz?



Türk halkı; ne zaman bu vurdumduymaz, alkışçı, tepkisiz tavrını terk edecek; demokrasiye sahip çıkmasını, gerekirse tankın önüne geçmesini öğrenecek?



Ne zaman, muhalefet partisinin liderleri, her şart altında, demokrasinin yanında yer alacaklar; ‘Siyaset, askeri teamüllere burnunu sokmamalı’, ‘Bu bir sivil darbedir, askerin morali bozuk’ vb çok vahim lafları söylemeyi öğrenecekler?, Bu teslimiyetçi tutumlarını terk edecekler? TBMM’nin üzerinde güç olmayacağını, tayinle gelenlerin seçimle gelenler üzerinde baskı kuramayacağını, tüm tayinlerin sivil otorite tarafından yapılacağını, idrak edecekler?



Tüm partiler/medya/yargı/üniversiteler/sendikalar/holding patronları/bütün sivil toplum kuruluşları ve Türk halkı; bir türlü sona ermeyen, bu anti-demokratik tabloya, daha ne kadar süre ile tahammül edecektir, içine sindirecektir, işbirlikçi rolünü terk etmeyecektir? Tahrik ve tahriplere alet olacaktır?



Niçin, ille de filan paşa, o koltuğa otursun? Hiç kimse yeri doldurulmaz değildir. Türk ordusunda, (yanılmıyor isem) 235 general vardır. Ve şüphesiz bunların içinde, önü kesilmiş, dışlanmış, ne cevherler bulunmaktadır.



İsteyen, istifa eder. Yeri de mutlaka doldurulur. Ülkenin, hiçbir kaybı da olmaz. Ancak, her vatandaş gibi, Silahlı Kuvvetler mensupları da, kanunlara uymalı, yargıya saygı duymalı, kendisini her kurumun üzerinde görmemelidir.



Herkes, yaptığının hesabını vermelidir. Ama hala ‘Heron Skandalı’nın ve diğer beceriksizliklerin üzerine gidilmemektedir. Ordunun yıpranmamasını isteyen gerçek dostlar, hain olarak görülmektedir.



Ülkenin tüm kurumlarında olduğu gibi, Silahlı Kuvvetler’inde de yeniden yapılanma şarttır. Denetimin gerçekleşmesi, keyfi harcamaların önlenmesi zaruridir. Mesela:



1- Terörle etkin mücadele için, profesyonel birliklerin oluşturulması planlanmaktadır. (yıllardır söylenmiş, icraata yeni geçilmiştir.) Sayı 7000-7500 civarındadır.



- Peki ama; yüzlerce orduevi, özel eğitim tesisi (aslında kamp) ve sosyal tesiste, kaç kişi çalışmaktadır? Bunun kaçı askerdir? Devlet bütçesine binen yük ne kadardır? İnternette dolaşan 50 bin kişi rakamı doğru mudur?



- Sadece İstanbul’da; 18 Orduevi (Aksaray, B.Çekmece, Çatalca, Davutpaşa, Deniz as.sb., Deniz sb., Fenerbahçe, Hadımköy, Harbiye, Kalender, Kasımpaşa, K.yalı, Maslak, Sarıyer As. Sb., Selimiye, Topkule, Şemsi Paşa) ve 5 misafirhane, 5 özel eğitim merkezi(?), 10 sosyal tesis olmak üzere, 40 tesis mevcuttur.



- Bu orduevlerinin bazıları; 5 yıldızlı otellerden daha lükstür. Ms. Fenerbahçe Orduevi’ndeki özel odalar 84 m2 dir. (Yatak odası, banyo, hazırlık odası, oturma ve çalışma odası). Suit odalar 42 m2 dir. (Yatak, oturma, hazırlık odaları ve banyo)



Aynı aşırı lüks, Harbiye Orduevi’nde de mevcuttur. (Barlar, restoranlar, havuz, düğün salonları, güzellik salonları, solaryum, kafeterya, kuaför ve berber salonları, dükkanlar, çocuk oyun salonları vs. vs.)



Sadece, bu iki orduevinde görevlendirilen personel sayısı 800’e yakındır. (İstanbul Hilton’da tek kişilik oda fiyatı 240 Avro’dur. Harbiye Orduevi’nde -aynı tarihte- 10 YTL idi.



Silahlı Kuvvetler’in, Ankara’da 20, İzmir’de de 20 sosyal tesisi bulunmaktadır.



2- 2008 yılında, 17 Mehmetçiğin şehit olduğu, Aktütün Karakolu saldırısından sonra; Hasan Iğsız, ‘maddi imkansızlıklar’ sebebiyle, söz konusu karakolun yenilenemediğini beyan etmişti.



Aynı yıl (önemli bir bölümü, emekli generallere, lüks çalışma ofisi olarak tahsis edilen) Fenerbahçe Orduevi’nin yenilenmesi ve ek tesisleri için 16,3 trilyon harcanmıştır. (Lükse para çok, zaruri harcamalara yok.) Halbuki, gerekirse, bu lüks orduevleri satılmalı, parası ile sınır karakolları yapılmalıdır.



3- İsraf ve lüks tutkusu, sadece sosyal tesislerle sınırlı değildir. Zira silah temin projeleri de tartışmalıdır.



Esas olan, terörle mücadele eden askere, en iyi silahı ve teçhizatı vermektir. Hain mayın tuzaklarına karşı, herkese gerekli ekipmanı temin etmektir.



- Tanesi 750 milyon Dolara alınan-toplam 3 Milyar Dolarlık- denizaltılar ne işe yarayacaktır? Awacs uçuşları, Türkiye için gerekli midir? M-60 tanıklarının-yeni tank fiyatından daha yüksek rakamlarla-modernizasyonu şart mıdır? Füze bataryası alımı doğru bir karar mıdır?





Ordunun temel ihtiyaçları mı, silah tekellerinin (ve iş takipçilerinin) telkinleri mi esas alınmaktadır? ABD ve İsrail’e milyarlarca doları akıtmak, vicdanları sızlatmamakta mıdır?



Bu arada, Ankara’da 4 dikimevi, dünyanın en pahalı askeri üniformalarını üretmektedir. 42 askeri hastane vardır ve büyük bir atıl kapasite mevcuttur.



Görüldüğü gibi, çok ciddi bir zaman/para ve personel israfı vardır. Halbuki Robert Mc Namara’nın dediği gibi; ‘Ordu, ülkeyi, en mükemmel şekilde, en ucuza, savunmak durumundadır’. Bunu istemek de, vergisini tam ödeyen vatandaş olarak, en tabii hakkımızdır.



Hesabın sorulmadığı, denetimin yapılmadığı her kurum, dejenere olmaya mahkumdur…