Türk Tarihi”ni önyargılardan ve art düşüncelerden uzak bir üslupla öğrenmek, bugünü tartarak yaşamak ve gelecek adına stratejiler belirlemek. Türkçülüğün diğer fikir akımlarından ayrıldığı en önemli nokta olarak bu üç unsuru ve disiplini gösterebiliriz. Hayatın akıp gitmesi, hatta çağların kapanıp açılması bile bizim için ilk etapta değerlendirilecek olgular değildir. Çağları insanlar ve olaylar açar, kapatır. Dünyayı ise Tanrı kurar ve ortadan kaldırır ama Türkler yeryüzünde olduğu günden beri bu önemli iki gelişmeyi birbirine bağlamakla mükelleftir. Yani, Tanrı”nın yeryüzündeki kavimleşmiş sureti, insanoğlunun ise tartışmasız kültür babasıdır. Bu yaklaşım iyi irdelendiğinde görülecektir ki; tarih Türklerle başlamış, Tanrı Türklerle kavimlere ulaşmıştır.



Bu derece iddialı ifadelerin arkasından konuşanlar muhakkak olacaktır. İlahiyat alanından sosyolojik boyuta böylesine dik açıda geçiş yapılabilmesinin kendi irademiz dışında geliştiğini düşünüyorum. Daha net bir ifade ile biz seçilmiş bir ırkız. Evet, doğru işittiniz! Bizler, Tanrı tarafından dünyaya adalet dağıtıp, dünyadan keramet beklemeyen milletiz. Tarihimizin her satırında görülür ki en zor coğrafyalarda doğmuş, en sıcak sulara inebilmiş, en ukala âlimleri alaşağı etmiş, en girilmez şehirleri uğrak yeri yapmışızdır.



Yaşadığımız gün için kaygılanmak ve ümitsizliğe kapılmak ne savunduğumuz fikrin mayasına ne de taşıdığımız kana uygun düşer. Dünyaya bir şeyler öğretmeyi değil, hatırlatmayı düşünmeliyiz. Fikirler üretebilmeli, yığınları ekip haline getirebilmeli ve sanatı en üst seviyede benimseyebilmeliyiz. Bu saydıklarım birbiriyle ilintili girişimler olacaktır. Ne savunduğumuz ve ürettiğimiz fikirler ekip olmadan kitlelere ulaşır ne de fikir sahibi kitleler sanatsız amaca ulaşabilir.



Gözle görülebilen hakikatlerden kaçmanın anlamı yok. Ahlakın ne olduğunu bizden iyi bilen millet mi var? Vatanın sadece bir toprak parçası olmadığını, uğrunda ölümün kutsal sayılıp, bu sayede toprağın sahiplenildiğini Türk”ten iyi ispatlayan mı var? Hayır, yok, olmadı, olmayacak.



“Titre ve kendine dön” sözü bazı aydıncıkların saçmaladığı gibi çetrefilli bir ifade değildir. Öze dönmek, özde yaşamak, özü kendin, kendini öz bilmek… Anlamak zor değil. Mevcut olana tekrar sahip çıkmaktan bahsediliyor. Başka milletler gibi dil yaratmak uğruna hırsızlık yapmamıza gerek yok. “Medeni” Batı gibi, millet olabilmek için sinema filmlerinden esinlenip “sondan eklemeli tarih” icat etmeye de lüzum yok. Uzak Asya”nın “sarı okyanusları” gibi milyarlarca üremeye hiç ama hiç ihtiyacımız yok. Peki, aslımıza dönmek için neye ihtiyacımız var?



“MUHTAÇ OLDUĞUN KUDRET, DAMARLARINDAKİ ASİL KANDA MEVCUTTUR”



Bahadır ÇELİKBAŞ

02.04.2010